خاطره نویسی روزانـه درون آشپزانـه [بایگانی] - Ashpazaneh | آشپزانـه

حيف تاپيك بـه اين خوبي كه بالا نمياد.
بگذاريد من آخرين خاطره ام رو براتون بگم. چند روز تعطيلي خرداد ماه رو جاتون خالي رفته بودم كرمان. موقع برگشت با قطار اومدم تهران. ساعت شش بعدازظهر بود كه سوار قطار كرمان - تهران شدم. يك كوپه شش نفره بود و همگي خانوم. (من تنـها رفته بودم) خوب من چون زياد با قطار سفر نميرم احساس عجيبي داشتم. اينكه قرار بود يك شب که تا صبح رو با چند که تا خانوم غريبه توي يك كوپه بگذرونم. سلام كردم و سريع نشستم روي صندلي كه مشرف بـه پنجره بود. بعد كه كمي يخم باز شد نگاهي بـه همسفري هام انداختم. دو که تا خانم ميانسال شبيه هم كه مشخص بود نسبت فاميلي نزديك دارند و بعد فهميدم كه هستند. يك خانوم لاغر و چابك كه از همون اول رفت تخت بالا و برگه هاشو باز كرد و شروع كرد بـه درس خوندن و يك خانوم مذهبي چادري كه تسبيح دستش بود و دائم ذكر ميگفت و يك خانوم تپلي قد كوتاه كه اونـهم بعد از گذشت يك ساعت رفت تخت مقابل خانوم لاغره و كتابهاش رو باز كرد.
من موندم پايين و اون دو که تا ا و خانوم چادريه. حوصله ام بدجوري سر رفته بود. كتابي رو كه بـه تازگي خريده بودم (شياطين و فرشتگان اثر دن براون) رو توي كرمان خونده بودم و چيزي براي مطالعه نداشتم. موبايلم رو برداشتم و زنگ زدم بـه آريا (آريا رو كه همـه مي شناسيد ولي واسه اونـها كه نمي شناسند بايد بگم آريا تنـها پسرمـه و نـه سالش هست) عادت دارم بـه آريا كلمات محبت آميز بگم. مثلا هميشـه اونو عشقم يا عسلم يا شيرينم صدا ميكنم. سرم گرم مكالمـه با آريا بود و آروم حرف ميزدم. بهش گفتم عشقم يادت نره صبح بـه موقع بيدار بشي كه از كلاس زبانت نموني. بعد هم ادامـه دادم: نفسم شامت رو حتما بخوري كه صبح انرژي لازم رو داشته باشي. شيطوني هم نكني و زود بخوابي خوشگلم... و بعد هم مكالمـه رو تموم كردم و به طور اتفاقي نگاهم افتاد بـه اين دو که تا كه داشتند منو نگاه مي كردند و ريز ريز مي خنديدند. بعد كه ديدند من توجهم جلب شده يكي شون بهم چشمك زد و گفت داشتي با دوست پسرت حرف ميزدي؟ لابد دلت براش تنگ شده كه قربون صدقه اش ميري...
من دهانم باز مونده بود كه اينـها از كجا بـه اين نتيجه رسيدند كه مخاطب من دوست پسرم هست!!!! با كمي خجالت گفتم نـه داشتم با عشق زندگيم يعني پسرم حرف ميزدم. حالا نوبت اونـها بود كه تعجب كنند. با هم پرسيدند پسرت؟؟؟؟ گفتم آره. پسرم نـه سالشـه و الان چون پيشش نيستم دلم واسش تنگ شده. چيه ؟ كجاش عجيبه؟
بعد يكي از ها گفت باورم نميشـه. چطور تونستي هيكلت رو اينقدر عالي نگه داري؟ خوب واسه اينـه كه سنت كمـه. بعد خيلي زود ازدواج كردي. لابد هنوز دبيرستاني بودي. درس هم خوندي با اين وضعيت؟ گفتم عزيزم من وقتي ازدواج كردم كه ليسانسم رو گرفته بودم و كارمند هم بودم. الان هم اواخر دوره فوق ليسانسم هستم. خانومـه يك آهي كشيد و گفت خوش بـه حالت بعد از اونـها هستي كه ژنتيكي خوش فرم هستند. من بدبخت كه هر چي ميخورم حتي اگه آب هم بخورم چاق ميشم.بهش گفتم خوب بعضي ها كلا متابوليسمشون پايينـه. شما چند که تا بچه داريد؟ که تا اين رو گفتم انگار بهش برخورد خودش رو جمع و جور كرد و گفت من بيست و شش سالمـه. هنوز ازدواج نكردم. با م يك سال اختلاف سن داريم.
حالا نوبت من بود كه شاخ درون بيارم. من واقعا تصورم بر اين بود كه اين خانومـها درون اوايل چهل سالگي باشند. نگاهي بـه شكمـهاي بزرگ و پهلوهاي آويخته و رونـهاي بزرگشون كردم و بعد قيافه شون رو با دقت نگاه كردم. ديدم واقعا راست ميگه صورتشون جوون بود ولي تحت تاثير چاقي و چربيهاي زياد چون بدنشون بزرگ و بي تناسب بود باعث ميشد كه سنشون بيشتر نشون داده بشـه.
با دلسوزي گفتم نگران نباش هر چيزي راه چاره اي داره. اگه يك كم رعايت كني حتما لاغر ميشي و خيلي خيلي بهتر بـه نظر مياي.
هيچي ديگه مكالمـه همين جا تموم شد و من هدست موبايلم رو گذاشتم توي گوشم و شروع كردم موزيك گوش و بيرون رو نگاه كردن.
همون موقع مـهماندار قطار اومد و يك بسته حاوي آب ميوه و تي تاپ بهمون داد براي هر نفر يكي. من آبميوه اش رو نخوردم فقط تي تاپش رو نصفه خوردم. واقعا ميل نداشتم ديگه بخورم انداختمش بيرون. ولي بقيه افراد كامل خوردند.
بعد از يك بيست دقيقه اي ديدم كه دستي بـه طرفم دراز شد . نگاه كردم ديدم يكي از اين ها بشقاب آجيل رو طرفم گرفته و تعارف ميكنـه. داخل ظرف رو نگاه كردم ديدم يك عالمـه آجيل هاي بوداده خوشمزه مثل بادوم و فندق و گردو و بادوم هندي و تخمـه و... داخلش هست. گفتم مرسي من زياد آجيل دوست ندارم. ولي براي اينكه ادب رو رعايت كنم يك دونـه بادوم برداشتم و تشكر كردم. دو که تا ا و خانوم چادريه شروع كردند بـه خوردن آجيل و صحبت.
تقريبا يك ساعت بعدش بود كه خانوم چادريه از كيفش يك ظرف دردار درون آورد كه حاوي كلمپه بود (كلمپه يك شيريني فوق العاده خوشمزه و البته پركالري كرماني هست كه كرمانيها خيلي با سليقه با آرد و خرما درستش ميكنند) و به همـه تعارف كرد. ها هر كدام يك كلمپه برداشتند و شروع بـه خوردن با اشتها كردند. من چون تي تاپ خورده بودم بر نداشتم. درون عوض يك شيشـه آب معدني كه آقاي مـهماندار براي هركس يكي آورده بود باز كردم و شروع كردم آرام آرام نوشيدن.
ساعت تقريبا نـه بود كه قطار براي نماز نگه داشت. بعد از نماز ديدم ها بساط ميوه را باز كردند و شروع كردند بـه خوردن موز و سيب و گيلاس. با خودم گفتم جاي شكرش باقي هست كه لااقل شام نمي خورند و با ميوه برگزارش مي كنند. هر كدوم حداقل يك موز و يك سيب و مقدار زيادي گيلاس خوردند. خانوم چادريه و خانوم تپله هم شريكشون شدند و كمي گيلاس خوردند. بعدش هم خانوم تپله يك ساندويچ و خانوم چادريه يك لقمـه خانگي كه فكر كنم نون و پنير يا چيزي شبيه اون بود بهمون تعارف كرد و چون نخورديم خودشون خوردند. خانوم لاغره كه رفته بود بالا درس بخونـه از كيفش دو که تا سيب درون آورد و شروع كرد خوردن. من هم يك دونـه سيب خوردم.
و بعدش هم كمي صحبت كرديم و نزديك ساعت 11 بود كه قرار شد تختها رو آماده كنيم كه بخوابيم. من كه ملافه هام رو آماده كردم و دراز كشيدم از خانوم لاغره بالايي خواستم كه چراغ رو خاموش كنـه كه ديدم يكي از ها گفت نـه ما خودمون خاموش ميكنيم ميخوايم شام بخوريم!!!!!
واقعا باورم نميشد!!!! ساعت 11 شب و شام!!!! اونـهم بعداز خوردن اونـهمـه تنقلات. ديدم ها از توي ساك بزرگشون يك بسته بيرون آورند و حالا تعارف كه تو هم بيا بخور. انگار دنبال شريك جرم مي گشتند. نگاهي بـه غذاشون كردم و ديدم برنج با ماهي سرخ شده هست و توي يك ظرف هم سبزي خوردن و كمي نان بود.
چشمـهام رو بستم كه حالم بد نشـه!!!
تشكر كردم و رومو بـه سمت ديگه برگردوندم و گفتم شبتون بخير. واقعا طاقت ديدن اين ظلمي رو كه بـه خودشون مي كردند نداشتم!!!! بعد بـه ياد حرف بعدازظهرشون افتادم كه ميگفتند ما آب هم ميخوريم چاق ميشيم!!! گفتم واقعا اينـها چه تصوري دارند؟ البته شايد بـه نظر خودشون زياد نمي خوردند و شايد برنامـه روزانـه شون بود و اين باعث نميشد كه ببينند چه قدر ساده دارند بـه خودشون بد مي كنند و بدنـهايي رو كه هديه خداوند هست و مي تونـه زيباترين باشـه بـه بدترين شكل درون ميارن!!! من واقعا يك خانوم 26 ساله رو مثل يك خانوم چهل ساله ديدم!!! غبغب آويخته و شكم بزرگ و رانـهايي بزرگتر.... با خودم گفتم حالا اينـها هنوز ازدواج نكردند وقتي ازدواج كنند اونوقت بـه چه شكلي درون ميان؟؟؟؟
اينـها رو اينجا نوشتم چون واقعا ذهنم رو مشغول كرده بود. خوردن آجيل و كلمپه و ميوه بد نيست ولي بهتره كه بـه ميزان متناسب باشـه و نـه که تا جايي كه آدم جا داره و اونـهم درون بعدازظهر و شب!!!
كرمانيها آدمـهاي فوق العاده خوش سليقه اي هستند و غذاهاي عالي مي پزند. من واقعا شيفته هنر آشپزيشون هستم. ولي خوب مقاومت درون برابر چنين اغذيه خوشمزه اي هم بد نيست. من كرمانيهاي بسيار خوش هيكل هم ديدم. چون كلا استايل اون خطه لاغر و كشيده هست اما اين ها... شايد اصلا كرماني نبودند. نميدونم.

خیلی خاطره نغمـه ی عزیز جالب بود
برای منم مشابه همـین پیش اومد
با دو که تا دوستام کـه ن مـیخواستیم بریم مسافرت.من اول رفتم خونشون کـه از اونجا با هم بریم ایستگاه قطار.کل خوراکیـایی کـه ن با خودم بودم چند که تا کتلت بود به منظور شام کـه دور هم بخوریم و دو سه بسته بادوم زمـینی.وقتی رسیدم خونشون دیدم هرکدومشون سه که تا ساک دستشونـه.پرسیدم چقد وسایل آوردین به منظور سه روز مسافرت کـه اینقد زیـاد شده؟گفتن بیشترش خوراکیـه
یعنی باورتون نمـیشـه چند بسته چیپس یعالمـه پفک یـه بسته بزرگ آجیل کلی شیرینی و... و همـه مدت راه درون حال خوردن بودن!منم چشام از حدقه زده بود بیرون@-)

دیشب رفتم تاتر یرما. کاری از یک کارگردان بزرگ بـه نام آقای علی رفیعی کـه در سالن استاد سمندریـان درون پارک هنرمندان تهران برگزار مـیشد. قرار بود با یکی از دوستهام برم کـه برنامـه دوستم بـه هم خورد و خودم تنـها رفتم. نمایش ساعت هشت شب شروع مـیشد. درون سالن انتظار نمایش تنـهای کـه تنـها بود من بودم و بقیـه افراد بـه صورت زوج و یـا چند نفره اومده بودند. اکثرا هم از بچه های تاتر و یـا مرتبط با هنر بودند. خانمـها با مانتوهای عجیب و خاص و آقایون هم اکثرا با موهای بلند و یک تیپ متفاوت. بـه گوشـه و کنار سالن نگاه مـیکردم و از زاویـه مردم شناسی افراد رو زیرنظر مـیگرفتم. کاری به منظور انجام نداشتم و نگاه بـه اطرافیـانم تنـها سرگرمـیم بود.
با باز شدن درهای سالن داخل رفتم و روی صندلیم نشستم. درون کنار من یک زوج جوان جای گرفتند. یک خانوم با موهای قهوه ای خوشرنگ کـه نیم بیشتر موهاش از جلوی شالش بیرون ریخته بود و یک پوست مـهتابی کـه با آرایش ملایم آجری رنگش هماهنگی کامل داشت. درون انگشت سمت چپش یک حلقه ساده اما زیبا نشسته بود. مرد همراهش موهای کاملا مشکی کوتاه داشت و پوست سبزه کـه حاکی از جنوبی بودنش بود. درون انگشت مرد هم حلقه ای دقیقا مشابه حلقه زن وجود داشت. زن یک بطری آب معدنی از کیفش درون آورد و به مرد همراهش داد و خندید. بعد گفت شرمنده تاتره و نمـیشـه چیزی جز آب خورد بعد پسر خوبی باش و اعتراضی نکن. مرد هم لبخند شیرینی زد و سرش رو بـه علامت تایید تکان داد.
نمایش شروع شد. بازیگران خصوصا بازیگر نقش یرما بسیـار قوی بازی مـی د و من غرق درون نمایش شده بودم. موضوع نمایش درون خصوص زنی بود کـه از صمـیم قلب دوست داشت بچه دار بشـه و این تمام آرزوش بود و چون دو سال و اندی از ازدواجش مـی گذشت و بچه دار نشده بود دچار تنشـهای فراوان روحی و درگیریـهای ذهنی با خودش؛ همسرش و اطرافیـانش بود. درون این مـیان عشق نافرجامـی هم داشت کـه هر از گاهی سرو کله اش درون صحنـه پیدا مـیشد و تنشـهای روحی زن رو زیـادتر مـیکرد. علیرغم این ، زن با پایبندی فراوان بـه شوهرش تنـها بـه آرزوی بچه دار شدن مـی اندیشید و متاسفانـه مورد سوظن اطرافیـانش بود.
در مـیانـه نمایش جایی بود کـه زن بچه تازه بـه دنیـا آمده همسایـه اش رو بغل کرده بود و باهاش مـی ید. درون حین این صحنـه من به منظور یک لحظه توجهم بـه مرد و زن کنارم جلب شد و دیدم کـه دستهای زن درون دست مرد هست و مرد همراهش بـه شدت و با هیجان دست زن رو فشار مـیده و اشک از چشمـهای زن جاریـه. برام عجیب بود قاعدتا حتما بیشتر توجه مـیکردم ولی صحنـه تاتر چنان گیرا بود کـه من دوباره محو نمایش شدم. که تا اینکه ساعت تقریبا ده و ربع شب بود کـه تاتر تموم شد همـه بـه احترام بازیگرا و کارگردان بلند شدند و دست زدند. شور عجیبی درون سالن بود. واقعا نمایش مـیخکوب کننده ای بود. من بعد از یکی دو دقیقه کـه از کف زدن حضار گذشت توجهم بـه زمزمـه بین زن و مرد همراهم جلب شد کـه مرد بـه زن مـیگفت: عزیزم این فقط یک نمایش بود. من مطمئنم کـه ما مـی تونیم. فقط حتما تلاش کنیم و امـیدوار باشیم. و زن با صورتی کـه هنوز رد اشکی کـه با ریملش مخلوط شده بود و یک خط سیـاه روی آرایش ملیح گونـه هاش باقی گذاشته بود گفت مـهم نیست مـهم اینـه کـه با هم هستیم....
و بعد هم راه افتادند و رفتند...
من هم پشت سر بقیـه جمعیت بیرون اومدم ولی تمام طول راه برگشت که تا خونـه رو بـه این زوج فکر مـیکردم. بـه صمـیمـیت و عشقی کـه حتی درون دید اولیـه هم کاملا بـه چشم مـی اومد. حدس مـی بچه دار نمـیشدند و دیدن این نمایش خیلی روشون اثر گذاشته بود. تمام مدت ذهنم پر شده از تصویر آخری کـه از اونـها بر پرده نگاهم حک شده بود. زن بـه بازوهای مرد تکیـه کرده بود و با ملایمت راه مـیرفت و مرد دستهاشو رو بـه نشانـه حمایت دور کمر زن نگه داشته بود. با خودم گفتم اونـها خوشبخت هستند حتی اگه که تا آخر عمر صدای شادی هیچ بچه ای درون کانون خانواده شون نپیچه. مـهم اینـه کـه همدیگه رو دارند و عشق قلبشون رو مالامال کرده. خیلی ها هستند کـه بچه دارند ولی هیچ امـیدی مـهمون خونـه هاشون نیست. قدر نعمت بزرگ خانواده دار بودن رو نمـیدونند و فقط با مسائل بیـهوده و کمرنگ زندگی خود و همسرشون رو بـه چالش مـی کشند.
از صمـیم دل به منظور این زن و مرد یک زندگی قشنگ آرزو کردم کـه اگه صلاحشون باشـه و خداوند بخواد حضور یک کودک نازنین درون زندگیشون باعث شادی بیشترشون بشـه.

من عاشق زبان فرانسه هستم. واقعا دوستش دارم و به خاطر علاقه فوق العاده ام بـه این زبان علیرغم اینکه برنامـه ریزی هام فشرده هست دوباره آموزشش رو شروع کردم. کلاسی کـه من مـیرم یک کلاس مختلط هست کـه از معتبرترین مراکز آموزش فرانسه درون تهران بـه شمار مـیره.
روز پنح شنبه کـه طبق معمول رفته بودم کلاس کنار من یک خانم و آقای جوان نشسته بودند. معمولا اینـها کنار من مـی نشینند. برام خیلی جالبه اکثرانی کـه همکلاسی های من هستند پارتنر دارند یعنی با یک جنس مخالف مـی آیند و خوب نمـیشـه فهمـید نسبت فامـیلی شون چیـه . همسر هستند یـا دوست یـا حتی و برادر.
معمولا خانمـه کنار من مـی شینـه و مرد همراهش کنار خانوم و در کنار او یک مرد دیگه. خانومـه زن نسبتا زیبایی هست کـه لیسانس مترجمـی انگلیسی داره و آقا زبان روسی خونده. زوج خیلی مـهربونی هستند و خیلی هم بهم مـی آیند. روز پنج شنبه اینـها دیرتر از معمول رسیدند و دو طرف صندلی های باقیمانده خانوم بود بالاجبار آقا کنار من نشست و خانوم صندلی بغلش رو انتخاب کرد. من کـه غرق کلاس بودم و حواسم کاملا بـه تلفظ های خاص فرانسه منعطف بود کـه دیدم آقا ازم سوال کرد وقتی ما نبودیم استاد چیز خاصی تدریس کرد؟ گفتم آره یک مطلب گرامری راجع بـه ساختارهای غیر شخصی مطرح شد و دو که تا فعل گروه سوم هم صرف کرد. درون همـین حین خانوم دست آقا رو کشید و با انگشت اشاره بـه سمت استاد نشانـه رفت. من هم دوباره حواسم رفت بـه سمت استاد ولی یکبار کـه مـی خواستم چیزی رو یـادداشت کنم اتودم افتاد و وقتی خم شدم برش دارم متوجه شدم کـه آقا با احتیـاط پاشو بعد کشید. من اتود رو برداشتم و ازش عذرخواهی کردم کـه ناگهان نگاهم بـه خانوم جلب شد. قیـافه اش دیدنی بود هر حرکت آقا رو بـه شدت تحت نظر داشت. عصبی بودنش رو مـیشد بـه راحتی تشخیص داد.
برام عجیب بود اما توجهی نکردم. کلاس ما چهار ساعته هست و بعد از هر دوساعت یک تنفس بیست دقیقه ای داریم. محیط کلاسی کـه من مـیرم آزاد هست و قسمتی رو کـه بوفه درون اون تعبیـه شده پرده کشیدند که تا در ماه رمضان اونـهایی کـه روزه نیستند بتونند چیزی بخورند. وقتی زمان تنفس اعلام شد من رفتم بوفه و یک شربت خنک گرفتم هوا واقعا گرم بود و بهش نیـاز داشتم. کنار یک درخت جوری کـه زیـاد معلوم نبودم ایستادم و آرام داشتم شربت خاکشیرم رو مـی خوردم و کمـی خودم رو ریلمـیکردم کـه همون خانوم و آقا رو دیدم کـه ساندویچ گرفته بودند و در فاصله چند متری من ایستاده بودند. پشتشون بـه من بود ولی صداشون رو مـی تونستم بشنوم. خانوم بـه آقا مـی گفت: تو اصلا معنی وفاداری رو مـیدونی؟ یعنی چی کـه تا یک نفر رو مـی بینی دست و پات رو گم مـیکنی؟ آقا هم هاج و واج مونده بود کـه چی مـیگه. خانوم ادامـه داد: چرا هی از بغل دستیت سوال مـیکردی؟ آقا گفت من فقط یک بار سوال کردم کـه ببینم استاد چی گفته. خانوم گفت: خوب صبر مـیکردی از خود استاد مـی پرسیدی. من نمـیدونم چرا تو عوض اینکه تمام توجهت بـه من باشـه ...
تازه فهمـیدم موضوع چیـه و چرا خانوم اونقدر سر کلاس عصبی بود. علیرغم مـیلم شاهد بحث بی فایده این دونفر بودم. و متاسفانـه اینقدر بحث بالا گرفت کـه آقا ساندویچ خورده نشده اش رو انداخت دور و یک سیگار روشن کرد.
راستش دلم به منظور هر دوشون سوخت. واقعا باعث تاسفم شد کـه خانومـی درون اون سطح اینقدر اعتماد بـه نفسش پایینـه کـه اگه مرد همراهش درون یک محیط عمومـی یک سوال خیلی خیلی پیش پا افتاده از یک جنس مونث بپرسه چنین آشفته مـیشـه کـه لحظه های هر دو نفرشون رو تلخ مـیکنـه. خیلی دلم مـیخواست باهاش حرف مـیزدم و مـیگفتم تو از زیبایی و تحصیلات و وقار آکنده هستی و نیـازی نیست نگران باشی کـه مردت با یک سوال بهت بی وفایی کنـه. و اگه مردی اینقدر کم ظرفیت باشـه کـه قرار باشـه دائم مراقبش باشی اصولا این ارتباط چه معنایی داره و آیـا اون مرد ارزش داره کـه مراقبش باشی؟ و در نـهایت اون مرد چه حسی خواهد داشت؟ بـه اون آقا کـه نگاه مـیکردم حس پرنده درون قفسی داشت کـه خودش رو بـه در و دیوار مـیزد کـه حرفهای غیر منطقی خانوم رو رد کنـه. این روش ارتباطی جز اینکه بـه تخریب ریشـه های علاقه شون کمک کنـه چه چیزی رو بهشون هدیـه مـیده؟
شربت رو خورده نخورده بیرون انداختم و برگشتم کلاس. مودبانـه از یکی از آقایـان کلاس خواهش کردم جاشون رو با من عوض کنند. ایشان هم لطف د و پذیرفتند. که تا آخر ساعت دوم حتی نیم نگاهی هم بـه سمتشون نیـانداختم.
زمان برگشت بـه خونـه بـه این فکر مـیکردم کـه واقعا کدوم یک از این دونفر بیشتر مقصر هستند؟ مردی کـه با رفتارهای نابجای قبلی ذهن زن رو حساس کرده و سابقه بدی از خودش بـه جا گذاشته یـا زنی کـه با کوچکترین بهانـه برچسب بـه مرد مـی چسباند و زندگی رو بـه هر دو تلخ مـیکند؟

92/5/15
دو سه ماهی مـیشـه من و شوهرم از دفتر قبلی اومدیم تو یک مغازه بزرگ تجاری . وقتی پشت کامپیوتر نشستم و کار مـیکنم یـا تو اینترنت هستم مواقعی کـه حوصله ام سر مـیره عبور و مرور مردم و ماشینـها حوصله ام رو مـیارن سر جاش.
گهگاهی هم حتما پاسخگوی مردمـی باشم کـه برای پرسیدن اینکه "جلوی دفترتون پارک کنیم اشکالی نداره؟" یـا "اینجا پارک کنیم جرثقیل نمـیبره؟"مـیان تو دفتر.
ویـا اون یکی کـه دیروز کـه کلی سرم شلوغ بود و داشتم تلفنی با مشتری حرف مـیزدم یـه کاره اومده مـیگه "خانوم شما حواستون نیست کی مـیاد تو کوچه رو ماشینـها خط مـیندازه؟؟؟؟!!! :o "
گاهی هم ماشین راهنمایی رانندگی کـه مـیاد و علیرغم اینکه همـه جا تابلو زدند "حمل با جرثقیل" خیلیـها از روی اجبار و نااگاهی و...مـیان و ماشین پارک مـیکنن و جرثقیل هم مـیاد مـی بره....
چند دقیقه پیش دیدم صدای سرفه مـیاد از بیرون.نگاه کردم دیدم یـه پسر حدود 30 ساله اومده که تا نصف کوچه و دو لا شده و داره زور مـیزنـه سرفه کنـه.گفتم شاید چیزی پریده تو گلوش.بعد دیدم نـه یـه قدم مـیاد جلو زور مـیزنـه برا سرفه دوباره پا مـیشـه.اینی کـه من دیدم سرفه نبود داشت گلوش رو پاره مـیکرد تف کنـه یـه چیزی تو این مایـه ها....گفتم الان خفه مـیشـه....پاشدم برم از تو یخچال براش آب بیـارم بخوره کـه دیدم حالش خوب شد و درحالیکه سیگار نیمـه روشنش هم دستش بود پکی بـه سیگار زد و رفت...

92/5/21
نمـیدونم که تا حالا چند بار با ادمـهای طلبکار روبرو شدین؟ یـه بار؟ دوبار ؟ سه بار؟ من کـه به اقتضای شغلم خیلی زیـاد....طلبکار نـه از لحاظ مالی بلکه از لحاظ کاری یـا خدماتی یـا....بازم نـه اونـهایی کـه حق باهاشون هست.اونـهایی کـه ادعا دارن فقط ...
دو سه هفته پیش یکی از مشتریـهام کامپیوترش رو اورد دفتر کـه ویندوز بالا نمـیاد و error صفحه آبی مـیده.پارسال یکی معرفیش کرد کـه بیـاد از من خرید کنـه چون که تا حالا خودش چندتا خریده بود به منظور این و اون و همـه راضی بودن.
تست کردم دیدم درسته اصلا تو ویندوز نمـیره.چک کردم Ram مشکل داشت.پشت کیس رو کـه نگاه کردم دیدم پلمپ پشت کیس رو کنده.بلافاصله بهش زنگ زدم کـه سیستمت گارانتی ما نیست چون پلمپ رو که تا قبل از اتمام گارانتی جداکردی.گفت اره مـی خواستم فن نصب کنم !!!
خلاصه ram رو عوض کردم و دیدم سالمـه گذاشتمش کنار.فردا هرچی بهش زنگ زدم بیـاد ببره مـیگفت موبایلش درون شبکه نیست ش چندین روز بعدش زنگ زد کـه چقدر طول کشید ؟چرا خبر نمـیدین بیـایم ببریم؟و....وقتی شنید گفت چند روز خاموش بوده موبایلش.ش با آزانس اومد سیستم رو تحویل بگیره چند بار زنگ زد ادرس پرسید،گوشیو داد راننده آژانس و...بعد از 20 دقیق آدرس پرسیدن و...اومد گفت ما چندبار از اینجا رد شدیم دیدیم تابلو ندارین رفتیم.گفتم من بهتون گفتم نبش کوچه13.مگه چندتا کوچه 13 تو این خیـابون هست؟؟؟؟؟
براش تست کردم و صفحه اول ویندوز باز شد و داشت فایلهاش رو چک مـیکرد.گفتم بـه پسرتون بگین یـه ویندوز نصب کنـه بهتره.گفت خودتون نمـیتونید؟گفتم چرا ولی هزینـه داره.فردا هم حتما بیـاین ببرینش.گفت نـه عجله دارم مـیبرمش.هزینـه Ram رو با 10 تومان تخفیف داد و رفت.
فرداش (یعنی 5 شنبه قبل از عید) آقا پسر پدرشو با خودش اورده بود و اون از همـه طلبکارتر.که چقدر حتما پول آژانس بدیم ؟اینو هرجا بردیم ویندوز روش نصب نمـیشـه.اشتباه کردیم از اینجا خریدیم و...اینو مثل روز اولش که تا بیـایم ببریمش.تقصیر آقای فلانی هست گفت بیـایم از اینجا بخریم!!! من بچه پائین شـهرم با من باکلاس حرف نزن:o
خلاصه وقتی یـه حرف حساب تو کلهی نره با زور نمـیشـه تو کله اش کرد دیگه.اینـها هم همـینجوری بودن.انگار کـه من پلمپ کیس رو باز کردم حالا من بدهکارشون شدم!!!!
خودم بـه هارد شک کردم همون روز کیس رو فرستادم خدمات سازگار تو شیراز که تا چک کنن ببینن هارد هست یـا نـه؟که گفتن آره هاردش خرابه حتما بفرستیم تهران.وقتیی بد بیـاره دیگه هیچ کاریش نمـیشـه کرد.آقای ...... گفت خانم ....بچه ها پاشون خورده بـه کیس پنل جلوش ترک خورده ما هم یـه پنل دیگه براش گذاشتیم.پیش خودم گفتم اینو دیگه کجای دلم بذارم؟چه جوری اینو بهش بفهمونم؟این کـه زبون نفهمـه حتما باز یـه برداشت دیگه مـیکنـه!!!=((
یعنی این دو روز تعطیلی عید برا من زهر مار شد از فکر این یـارو.
امروز بـه یکی از بچه های اتحادیـه زنگ زدم باهاش م کنم کـه یـه کم بهم امـید و دلداری داد.گفت تو داری براش لطف مـیکنی هارد رو مـیفرستی تهران گارانتی. همـه هزینـه هاش رو هم خودش حتما بده.فقط تعجبم تو دیگه چرا؟تو کـه این همـه مدت تو این کار هستی .اشتباه تو این بوده کـه موقعی کـه تحویل گرفتی نوشته ازش نگرفتی کـه پلمپ رو باز کرده بوده!!!! اینجوری حتما الان اون بیـاد التماست کنـه سیستمو درست کنی نـه اینکه طلبکارت باشـه!
حالا هارد رو بسته بندی کردم تیپابیـاد ببره تهران.دعا کنید از شرش راحت بشم.شوهرم مـیگه غلط کرده مرتیکه اومده اینجوری حرف زده.وقتی چشمشون بـه یـه زن یـا مـیوفته گردن کلفتیشون رو بـه رخ مـیکشن!!!
حالا من موندم و یـه ادم گردن کلفت جنوب شـهری با یـه هارد کـه نمـیدونم سرنوشتش چیـه و چطوری مـیشـه و یـه کیس با پنل جدید کـه هنوز راجع بهش باهاش صحبت نکردم...........
به دعای شما احتیـاج دارم

من بـه واسطه کارم درون طول روز با دانشجوهای زیـادی سرو کار دارم، با خیلی از اونا هم زود رفیق مـی شم، یکی از اونایی کـه خیلی زود با هم رفیق شدیم حسین بود. پسر خیلی خوبی بود. خوشتیپ و پولدار و خب کمـی هم شیطون.
بعضی وقتا از خودش و از دارایی هاشون برام مـیگفت یـه چیزی کـه خوب یـادم مونده این بود کـه پدرش یـه باغ سیب داره کـه یـه درش تو استان اصفهان هست و یـه درون دیگه تو استان فارس
خلاصه ...
از نظر درس اصلا بچه زرنگی نبود و دائم مـیومد پیش من و مـیگفت حمـید تو رو خدا با استاد فلانی یـه صحبتی یـه نمره ای بـه من بده. بد بخت مـیشم اگه درسم پاس نشـه و قول مـیدم کـه این بار دفه آخره و ترم آینده شاگرد اول مـی شم
من هم هر ترم اگر کاری ازدستم بر مـیومد براش انجام مـی دادم که تا اینکه یـه ترم بـه همـه مـیگفت دارم مـیرم خارج و مـیخوام اونجا ارشد بخونم . من کـه اولش فکر مـی کردم اینم یـه بهونـه دیگس واسه پاس درساش.
بهش مـیگفتم آخه پسر تو، توی لیسانسش هم موندی و داری درجا مـیزنی بیخیـال آخه کی حرف تو رو باور مـیکنـه
اما نـه انگار تصمـیمش جدی بود. دلایلی کـه واسه رفتن بـه خارج داشت درس خوندن نبود و بیشتر به منظور ادامـه شیطونیـاش بود.
به هر زحمتی بود نمرات باقی مونده درساش رو براش گرفتیم و بالاخره حسین فارغ التحصیل شد.
چند ماه بعد هم اومد و خداحافظی کرد و گفت دارم مـیرم مالزی
تصوری کـه من از حسین داشتم این بود کـه برای درس خوندن نمـیره بعد از مدتی کـه اونجا ساکن شد با خبر شدم کـه واسه خودش یـه ویلای خیلی خوب خریده اما درسش رو هم مـیخونـه
چند ماه پیش بود کـه اومدش ایران و بعد هم اومد کـه به من سر بزنـه . خیلی خوشحال شدم دیدمش.
ظاهرش خیلی خوش تیپ تر و بسیـار مودب تر شده بود. اما نمـی دونم جو گیر شده بود یـا نـه، چون از هر ده که تا کلمـه حداقل هشت که تا انگلیسی بود کـه سر همـین موضوع هم زیـاد باهاش شوخی کردم
احوال پرسی کـه تموم شد رفتم سر اصل مطلب کـه اونجا چیکار مـیکنـه. گفت من الان دانشجوی دکتری تکنولوژی اطلاعات درون یکی از دانشگاه های دولتی مالزی هستم کـه یـه رنکیگ خوبی هم داشت.
تعجب کردم و پرسیدم چطور تونستی پذیرش بگیری؟ دستشو برد توی کیفش و دو که تا سرتیفیکیت درون آورد و گفت سال گذشته برترین و جوانترین مخترع مالزی شده! من کـه چشام گرد شده بود و اون با دیدن حالت چهره من متوجه شد کـه باور نکردم.
یـه نامـه دیگه بهم نشون داد کـه از طرف سفارت ایران بود و بابت همـین ماجرا بهش تبریک گفته بودند
مـیگفت از روزی کـه از اینجا رفتم دوهفته ای رو که تا شروع ترم فرصت داشتم و همـه جای مالزی رو درون این مدت خوب گشتم و دیدم ، اما از اون بـه بعد تنـها زمانی از خونـه بیرون مـیومدم کـه مـیخواستم بـه دانشگاه برم، کتابخونـه و پژوهشکده دانشگاه شبانـه روزی بود و گاهی اوقات یک هفته مـیشد کـه به خونـه نمـیرفتم و شاید دراین بین، مدت زمان کوتاهی به منظور کارهای شخصی و تعویض لباس بـه خونـه مـیرفتم و دوباره سریع بـه دانشگاه مـیومدم.
بعد از رفتن حسین خیلی تعجب کردم اما بعدش بـه این نتیجه رسیدم کـه چقدر جو مثبت روی انسانـها تاثیر مـیگذاره.ی کـه در ایران هیچ علاقه ای بـه درس خوندن نداشت بواسطه قرار گرفتن درون یک محیط علمـی انقدر رشد مـیکنـه کـه بهترین مـیشـه
شاید اگر توی کشور خودمون هم این زحمت ها رو کشیده بود نتیجه مـیگرفت اما خوش مخالف این حرف من بود و مـیگفت عوامل مختلفی بودند کـه من رو بـه اینجا رسوندن کـه یکی از اونا من بودم
شاید حق با اون باشـه، البته شاید کـه نـه حتماً
شاید...

من کلا ادم رفیق بازیم . یکی از مـهمترین قسمتهای زندگی ام بودن با دوستانم . و خیلی شدید مقیدم کـه هر کاری از دستم مـیاد به منظور دوستم انجام بدم بینـهایت بـه دوستم علاقه دارم مثل اعضای خانواده ام . و تقریبا هیج کاری نمـیکنم که تا یک وقت مشکلی حرفی جیزی پیش بیـاد هر حرفی هم از دوستام بشنوم کـه قشنگ نباشـه معمولا نادیده مـیگیرم . مـیگم دیگه یک رفیق باز حرفه ای . همـیشـه بـه همـه مـیگفتم من با اینکه اینـهمـه دوست دارم هیچ وقت اسیب ندیدم و از این نظر ، بس خوش شانسم . از اینـهمـه دوست یکیش از همـه برام عزیزتر و نزدیکتر ه که تا هفته پیش . یعنی این یک هفته تمام سطرهای بالا برام تمام شد . رفیق و دوستی و صفا و ............ همـین دوستی کـه خودش و وجدانش و من و همـه مـیدانستن کـه چقدر خدمت براش کردم و عین یک ببخشید حتی درون حد یک حمال از م کار کشید ، تلخ ترین حرف های دنیـا را زد . همـه اینـها فقط به منظور یک کمک بود کـه او یک هفته بـه من و شوهرم کرد فقط یک هفته او درون خدمت من بود صدبار ان من درون خدمت او . حرف هایم با او کـه تمام شد تنـها این حرف توی سرم ، از این ور بـه اون ور مـیرفت کـه مگه حرف تلخ مال دوسته . من همـیشـه فکر مـیکردم کـه حرف تلخ مال غریبه هاست . نـه انگار اصلا دوستی توی این دنیـا نیست جدی مـیگم . شما منو نمـیشناسید ولی همـهانی کـه من مـیشناسن مـیگن از من بی ازار تر توی دنیـا نیست . حتی فحش از دوستم شندیم سرم انداختم پائین رد شدم . هرگر بدی را بدی جواب ندادم . هرگز مشکلی برایی بوچود نیـاوردم . هیچ نیـاز ی نیست تعریف از خود وقتی حسم اینـهمـه زنده و مشخصه . اما اخر اینـهمـه چی شد . تازه نگاه مـیکتم دورم تنـها ، یک جهان بی رحم بیرون این خانـه هست .

20/5/92
صبح مثل همـیشـه حدود ساعت 8 بیدار شدم نویدآقا قبل از من بیدار شده بود
امروز م رژیم رو براش شروع کردم آبی رو کـه موقع نماز جوش اورده بودم وحالا دیگه ولرم شده رو دو لیوان بزرگ ریختم و دادم بهش که تا بخوره
زیـاد بود و کمـی غر زد!
سه که تا دونـه خرما کردم توی کیپ زیپ و دادم بهش که تا یکیش رو به منظور صبحانـه بخوره و ...
همـینکه درون بسته شد و رفت طبق معمول اول لپتاپ رو روشن کردم(با این دکمـه های نصفه نیمـه ش!!)
سایت رو باز کردم...اول تاپیک مدیرا...بعد هم جهت اطلاع رو باز کردم و....
ااااووو امروز نغمـه روی صندلی داغه...حتما بـه سراغش خواهم رفت:)
رفتم قسمت خاطره نویسی....خاطرات بچه ها رو خوندم.دلم مـیخواد منم بنویسم خیلی وقته ننوشتم یعنی ا مـیزارن بنویسم یـا بیدار مـیشن و باید برم بـه اموراتشون بپردازم؟بیخیـال شروع مـیکنم
تلفن زنگ مـیزنـه!!کیـه؟خدا کنـه بزرگ نباشـه...!!!
بله خودشـه ای خدا حوصله بده...طبق معمول اول احوالپرسی مـیکنـه و بعد کم کم مـیره سراغ حرفای همـیشگیش :خونـه رو چیکار کردین؟واسه چی ارث تون رو بخشیدین؟تون کـه قانونی نبخشیده بود؟طلاهاش رو چیکار کردین؟
ای خدا ...چیکار کنم من آخه؟براش توضیح مـیدم کـه شاید قانونی ارث بهمون مـیرسیده اما شرعا نـه !...و هر جا هم کـه مـیبینم بیفایده هست سکوت مـیکنم چی بگم بهش خب؟از بس هی ساکت مـیمونم کم کم خودش بحث رو جمع مـیکنـه...و خدا حافظی مـیکنـه البته مـیدونم دوباره فردا یـا بعد فردا باز بـه من شایدم بـه آبجیم زنگ خواهد زد
بیخیـال...بابا اینا سفرن...بچه ها هم هنوز خوابن.منم مـیرم سراغ نوشتن بیخیـال...
.
.
.صدای زنگ درون اومد....کیـه؟ ایول داداشم از شیرازه ه ه ه ه هوراااااااااا اومدم...

ساعت ۸/۳۰ دقیقه هست بیدار شین این صدا رو هر روز مـیشنوم قبل از این کـه از خواب بلند بشم .پلک هامو بـه زور باز مـیکنم مـیشـه صبحانـه نخورم ولی یـه کم بیشتر بخوابم ؟؟؟؟!بعد از این کـه تونستم بر تنبلی غلبه کنم دستمو دراز مـیکنم که تا دست پسرمو کـه کنارم مـیخوابه بگیرم و ببوسم حالا نوبت منـه کـه نزارم پسرم بخوابه انقد مـیبوسمش که تا چشماش و برام باز کنـه هر وقت چشماشو باز مـیکنـه یـاد اون روزی مـیافتم کـه بعد از زایمانم بـه من نگاه کرد انگاری عمق نگاهش تمام خستگیـهامو از بین مـیبره .مثل اون روز.
با عصا بـه سمت بیرون اتاق مـیرفتم کـه همچنان صدا مـیزدم بدو بیـا پسرم الان سفره ی صبحانـه جمع مـیشـه انوقت گشنـه مـیمونی.بعد از پر شکم نوبت پر روحمـه از سرگرمـی و اطلاعات و ......اومدم تو سایت بعد بـه موبایلم نگاهی کردم انگاری دیگه موبایلمم شرمنده مـیشـه کـه هیچی برام نداره جز بازی .اوووووووف .حالا چیکار کنم ؟ خوب یـه کم زبان بخونم وای چرا حواسم نیست چرا ؟ چه سواله بیجایی خوب این و همـه مـیدونن من حواسم جایی کـه یـه موقع بودنش برام مـهم بود حالا نبودنش .بعد از ناهار منتظرشم که تا بیـاد با صدای مـهربون مـیاد و بعد از تزریق محبت + مـهتویـات امپول مـیره .قرار بود کـه برم منزل برادرم کـه روبروی خونـه ی مادرمـه رفتم اونجا انـهایی کـه انجا بودن اومده بودن دیدن من به منظور رفعالت محبتی بودکه فراموش نمـیشـه کمـی انجا بودیم و برگشتیم بعد هم شام و بازم سایت و بوسه ی قبل خواب پسرم ........

الان با نیکاپای کامپیوتر نشستم نیکا بعد کلی گریـه رو شونم خوابید خودم خیلی خستم ازصبح ساعت8 کـه نیکا بیدارم کرد 9.30 هلیـا رو بیدار کردم و صبحونشو دادم خودم سر پا یک چیز خوردم واقعا 2 که تا بچه خیلی سخته داشتم فکر مـی کردم چقدر از هلیـا غافل شدم بیچاره هلیـا دلم براش مـی سوزه اینجا تو خونـه خودمون واقعا تنـهاست نـه فامـیلی تنـها دوستشم دیگه نیست رفته بوشـهر رای همـیشـه طفلک فکر مـی کرد ش مـیشـه همبازیش و از تنـهایی درون مـیاد حالا حتی منم نداره
خلاصه امروز قصد کردم ببرمش بدمـینتون نیکا رو گذاشتم تو کریر و رفتیم 10.30 رسیدم باشگاه مربیم و دوستام امدن دیدنی و تبریک تو این 10 ماه بیشتر بچه های تیم رفتن شـهر خودشون البته حق دارند زندگی تو غربت خیلی سخته مخصوصا کیلو مترها دور باشی
یک نیم ساعتی گپ زدیم و بعد با نیکا زدیم بیرون هلیـا موند که تا بازی کنـه رفتیم کلینیک چشم نیکا صبح قی کرده بردمش دکتر و بعد بردمش به منظور قد و وزن خدا رو شکر وضعش خوب بود حدودای 12 رفتم دنبال هلیـا و امدین خونـه
هلیـا همش مـی گفت گشنمـه ناهار نداشتیم نیکا هم همش مـی خواست بغل باشـه و گریـه مـی کرد مـی خواستم گریـه کنم دست تنـها اینجا هیچنیست به منظور کمک خودتی و خودت با زور نیکا رو خوابوندم بـه هلیـا مـی گم مواظبش باش که تا من برم ناهار درست کنم مـیگه بـه من چه مربوطه مـیخوام برم کامپیوتر بازی کنم گفتم ناهار مـی خوای حتما بشینی پیشش راضی شد مرغو با پیـاز تفت دادم و یکم رب ریختم یک غذای من دراوردی و تو ساندویچ دادم دست هلیـا خودمم سر پا یک چیزی خوردم دیدم که تا نیکا خوابه منم یکم بخوابم
هنوز نیم ساعت نشده بود کـه بیدار شد اینم خواب ما
شب همسری امد بیچاره خستگی از سر و روش مـی باره این روزهاتعمـیرات پالایشگاه هست و کارش خیلی زیـاده دلم براش مـی سوزه نیکا رو نگه داشت که تا من هم شام درست کنم هم ناهار فردا که تا بی غذا نمونیم
امروز دلم به منظور خودم سوخت به منظور بچه هام کـه مجبورند بـه خاطر شغل پدر تو غربت تو یک جای دور تقریبا بی امکانات بزرگ بشن دلم به منظور م مـی سوزه کـه توتهران تنـهاست دلم به منظور همسری کـه اونم غصه ما رو مـی خوره کـه به پای اون ینجا نشستیم
خستم خیلی خسته اما هنوز نب حتما خودمو جمع کنم بـه خاطر همسرم بـه خاطر بچه هام محکم باشم نباید کاری کنم همسرم بـه خاطر ما احساس گناه کنـه دلم مـی خواد کارش جور بشـه برگردیم تهران

23/5 صبح کـه بیدار شدم علاوه بر بی حوصلگی همـیشگی بخاطر بیکاری و تو خونـه موندن حرفای دیروز دوستمم تو ذهنم مـیچرخید.تمام روز بـه فکرش بودم.نمـیدونم چه بلایی سرمون اومده.دیروز با یکی از دوستای دوره دبیرستانم رفتیم بیرون.ساعتها حرف زدیم.چقد غم داشت.اون موقع ها با پسر داییش نامزد بود.قرار بود بعد از دانشگاهش ازدواج کنـه.دیروز فهمـیدم یک سال بعد از دانشگاهش عقد رسمـی مـیکنـه ولی شوهرش شروع مـیکنـه بـه ناسازگاری و مـیگه حق نداری بری دانشگاه.مـیری دانشگاه خراب مـیشی! چه حرف زشت و سنگینی! دوستم مـیگفت "خودش دوستم داشت اما مادرش بیشتر از من روش تسلط داشت.مـیگفت اواخر دیگه کتکمم مـیزدباورم نمـیشد این همون رضاست"خلاصه تقاضای طلاق مـیده مـهریـه اش هم مـیبخشـه ولی اون طلاقش نمـیده.دوسال پیش مـیره حکم تجدید فراش مـیگیره و زن مـیگیره و الان بچشم تو راهه.ولی هنوز دوستمو طلاق نداده.چقدر نامرده.از بقیـه بچه ها پرسیدم.یکیشون با یـه بچه مطلقس و اونیکی هم بعد از اینکه یـه سال از نامزدش خبری نمـیشـه جدا مـیشـه.خیلی دلم گرفت.غروب پیشنـهاد دادم بـه م کـه کوکی مـیکر درست کنیم.خوب بود یکم سرگرم شدیم.ولی الان باز همون حاله داغونو دارم.کاش مـیتونستم کاری م. :(

خب من مال روز 19 ام رو مـیگم کـه توادم بود :"> از صبح کـه پاشدم رفتم پیش م ابنا .تا رسیدم گفتم تولدم مبارک :d م مـیگه مـیدونم مـیخواستم ساعت 6 غروب غافلگیرت کنم کادوتو بهت بدمو تبریک بگم ولی هولی دیگه همونجا بوسم کردو کادومو داد . شوشو ساعت 6 بهم زنگولید تولدمو تبریک گفت . گفت برنامـه امروزت چیـه گفتم تولد بازی:)) هیچی دیگه اومد دنبالم با هم رفتیم برام یـه کفش خوشمل خرید با کیک و مـیوه . بعد با م اینا همـهرفتیم جنگل کباب خورون . کلی خوش گذشت البته آرین کوچولوی ما اذیت مـیکرد ولی خب بازم خیلی روز خوبی بود . یـه روز بارونیـه قشنگ . بعــــــــــــــــــــــد باز یـه کیک گرفتیم رفتیم خونـه مادرشوهر . اونجا هم کلی تیغیدمشون ;;) . درون کل روز خوبی بود همـه ی پولامم دادم به منظور پسمل خوشملم لباس خ . دیگه فکر خودم نیستم .
و اما الان کـه ساعت 3:40 دقیقه شبه شوشو خوابه پسملم خوابه . من نشستم پای کامپیوتر و دارم انگور مـیخورم . از سکوت شب لذت مـیبرم . ای وای ارین بیدار شد که تا کل همسایـه هارو بیدار نکرد برم بهش شیر بدم:p

بدترین روزهای عمرم و دارم مـیگذرونم.ای خدا هر وقت چیزی مـینویسم حس مـیکنم روبرومـی و دارم برات حرف مـی یـه دنیـا گله،یـه دنیـا آرزوولی همونقدر کـه مـیخوام ازت همونقدر هم نمـیدونم چی پیش مـیاد .؟! ولی هرگز نا امـید نشدم.پسرم زندگیم رفت نمـیدونم کجا نمـیدونم چند روز .من مستحق اینم ؟!
اگر این جوریـه من خواستم ولی بـه عقل ناقص خودم فکر مـیکنم بهترین راهه براش .اگه بدترین راه بود خدا جون بهم مـیگفتی مگه نـه؟؟؟؟؟
یـه جوری توی یـه خواب یـا یـه نشونـه اما همـه چیز منو کمک کرد که تا به اینجایی کـه هستم برسم مثل یـه سرسره سر خوردم اومدم پایین ولی هنوز پله ها رو نمـیبینم کـه کجان که تا دوباره برسم بالا که تا بشم همونی کـه مـیخوام و بودم .چقدر دلم مـیخواست با م کنار هم بودیم که تا شب با دلهای خالی از حرف مـیخوابیدیم حالا با دل پرم چه کنم؟؟؟؟؟
برای کی درد دل کنم ؟ آیـای هست کـه قدرتمندتر از خودم باشـه من شدم دریـای پر از تلاطم .کی مـیاد دل و به دریـا بزنـه ؟ م مـیگه من هستم ولی اون مثل جزیره دوره اون تو قلب دریـاست ولی دوره حرف های م حرفه منـه غمـهاش غ ولی دوره .امشب کـه مـیخوابم تو خواب دلم مـیخواد ببینمش که تا وقتی بلند مـیشم آروم باشم . که تا بتونم روزهای بدون پسرمو تحمل کنم .
خدایـا همـه ی آرزوها رو مـیتونی براورده کنی من ایمان دارم تو هم بـه من نگاه کن لطفا ....

امروز پنجشنبه نمـیدونم چندم مرداد 92 هست !!
بابا اینا هنوز سفرن...خوش باشن الهی...
ا هم هنوز خوابن منتظرم بیدار بشن و من بسپارمشون بـه نرگس و برم بیرون
اخه امروز مـیخوام با خرید ترازو نویدآقا رو خوشحالش کنم این ترازو مکانیکیـه بـه درد نمـیخوره حتما یـه دیجیتالشو بخرم صبحی موقع بیرون رفتن از خونـه اومد پیشم و گفت ...یـه خبر خوب برات دارم دور کمرم کم شده:)
با بستن کمر بندش متوجه شده بود:)
خوشحال شدم
دیشب با هم کمـی بحث کردیم سر همـین رژیم گرفتن شب کـه اومده بود خونـه گفت گشنمـه...و گفت بـه هرکی مـیگم مـیگه این چه رژیمـیه و...بالاخره منم ناراحت شدم و گفتم من یـه مرغ گذاشتم واست چیز درست کنم و رفتم توی آشپزخونـه با خودم گفتم مگه بیکاری خودش کـه نخواد فایده ای نداره اصلا بـه تو چه کـه اون مریض مـیشـه!!!وقتی خودش نمـیخواد ...بماند کـه از اون (هر کی) هم خیلی حرصم گرفته بود
در هر صورت مرغ رو نمک زدم و ادویـه ساندویچ ساز رو هم با کمـی روغن چربش کردم و مرغ رو گذاشتم بپزه
سه که تا سیب زمـینی هم سرخ کردم برنجم داشتیم داغ کردم گفتم بیـا شام...................
وقتی اومد دم آشپزخونـه برنج رو کـه دید یـه اخمـی کرد و برگشت ...خخخخخ
منم رفتم دنبال سرش کـه بیـا دیگه بوخور...گفتم کـه نظر واقعیم چیـه اینکه اصلا برام مـهم نیست وقتی خودش نمـیخواد.اینکه هرجور که تا حالا زندگی کردیم بقیـه ش هم زندگی مـیکنیم و دیگه اینکه بـه همون اندازه کـه واسه اون سخته و داره تلاش مـیکنـه خب منم دارم تلاش مـیکنم
هر روز بـه این فک مـیکنم چی رو چجوری درست کنم کـه دوست داشته باشـه و...
اونم اصرار کـه والا من خودمم مـیخوام رژیم بگیرم و...آخرشم فقط مرغه رو خورد ا هم سیب زمـینی ها رو نیست
این ا مثل اینکه سیر اوری ندارن قبل از اومدن باباشون تخم مرغ خورده بودن ولی باز شام خوردن!!!البته سیب زمـینی سرخ کرده همـه رو بـه زانو درون مـیاره هههه
منم نصف لیوان شیر و عسل خوردم و خوابیدم
صبحی هم بهش اب ولرم دادم خورد دو که تا خرما هم همراهش دادم...
اوووووو هیسسسسس نیک داره بیدار مـیشـه که تا بیدار نشده برم بـه نرگس بگم حواسش باشـه من برم و بیـام

سلام بچه ها!من تازه عضو این انجمن شدم گفتم که تا اینجا اومدم یـه خاطره ای چیزی تعریف کنم.اما هر چی فکر کردم هیچی بـه ذهنم نرسید.نـه این کـه خاطره ای نداشته باشم نـه!سر موضوعش دچار تردید شدم.خاطره خنده دار بگم،ترسناک،بغض آلود،مـهیج،دلهره آور...خلاصه سر تون و درد نیـارم.فعلاکه از خیرش گذشتم.شایدیـه وقت دیگه کـه خیلی هم دور نیست براتون یـه چیزایی بگم ببخشید وقتتون و گرفتم.حالا خداحافظ که تا بعد....

92/5/24
قبلا از احساس مسئولیت دکترا خیلی صحبت شده و هرچی درون این مورد بگیم و بنویسیم کمـه.خاطره من درون اصل بـه دیشب برمـیگرده.ما یـه کاسکویی 1 ماه پیش خریدیم و با اینکه 1 سالش بیشتر نبود و هنوز حرف نیومده بود خیلی وابستگی شدید بین من و شوهرم با اون ایجاد شده بود.انگار کـه خدا بـه ما یـه کودک بالدار داده....
از اونجا کـه احساس مسئولیت بهش داشتیم و مـیخواستیم خوب ازش نگهداری کنیم که تا مثل بچه مون شیرین زبونی کنـه و...همون روز اول رفتیم و 9 جلد کتابهای مربوط بـه نگهداری و تغذیـه و بیماریـها و آموزش سخن گویی و... و.... و....رو خریدیم و من از همون روز بـه کشفیـات جدیدی درباره اش پی مـیبردم.نویسنده کتاب دکتر مسعود هاشمـی بود کـه این کتابهارو درون سال 80 که تا 86 نوشته بود.خدا هرجا هست حفظش کنـه.
گذشت که تا اینکه 10 روز پیش احساس کردیم حالت سرماخوردگی داره.از شماره انتشارات کـه دکتر گذاشته بود به منظور اینکهایی مثل ما بتونن مشاوره ازش بگیرن شماره حساب گرفتیم و 15 تومان ریختیم بـه حسابش به منظور مشاوره تلفنی و تاکید کردیم با خود دکتر مـی خواهیم صحبت کنیم و مارو وصل بـه اون. و اون هم یـه دارو معرفی کرد و ما هم دادیم خورد و احساس کردیم بهتر شد.تا اینکه چند روز پیش حالش بدتر شد و اصلا صداش درون نمـیومد.مثلی کـه آنفلوآنزا یـا خروسک گرفته شده بود.هرچیشیراز گشتیم یـه دامپزشک خوب پیدا نکردیم و 2 سه جایی هم کـه آدرس مـیخوبه بردیم ولی بیشتر مخصوصو سگ و گربه بودن که تا پرنده های زینتی و همـه مـی خواستن سریع امپول بهش بزنن.و این بدتر باعث ترس و سکته کاسکومون مـیشد و من نذاشتم.(تو کتاب خونده بودم)
بماند کـه این وسط هم هرکاری شوهرم مـیخواست براش ه من نمـیذاشتم و مـیگفتم دکتر گفته نـه و... و با هم حرفمون مـیشد.تا اینکه دیدیم اصلا غذا نمـیخوره کـه بخواد داروش رو کـه ریختیم تو آبش بخوره و این تو بهبودیش اثری نداره.ظهر زنگ زدم دکتر و آموکسی سیلین و قرص کلداستاپ براش تجویز کرد و گفت اگه آب و غذاش رو نمـی خوره با سرنگ 3ml بریزین تو حلقش.براش سرلاک بگیرین رقیق کنین با سرنگ 7 که تا 3ml بهش بدین تو 2 نوبت صبح و شب.
ما هم خوشحال کـه این انتی بیوتیکها و سرلاک قوه از دست رفته اش رو بهش برمـیگردونـه و کلی دکتر رو دعا کردیم.با اینکه کاسکو هنوز بـه ما عادت نکرده بود و مـیترسید و برخلاف اینکه اصلا دوست نداشتم ت واین شرایط بگیریمش طبق دستور دکتر عمل کردیم و به چه سختی و ترس و استرسی گرفتیمش و همـه اش ازش معذرت خواهی مـیکردیم کـه اینجوری مجبوریم بهش دارو بدیم.:(:((
داروی اول رو شوهرم گرفتش من بهش دادم.2 ساعت بعد داروی دوم رو من گرفتمش شوهرم بهش داد.بعدش بـه که افتاد.اولین مدفوعش کمـی تغییر رنگ داشت.زنگ زدیم از دکتر پرسیدیم گفت بعد از دارو بهش اب بدین.مدفوعش هم خوبه داره سموم از بدنش خارج مـیشـه و ما خوشحال شدیم
تو اون گرمای ساعت 5 ظهر شوهرم رفت از داروخانـه براش سرلاک بگیره چون من یـادم رفته بود با داروهاش بگیرم.از اونجا زنگ زد کـه سرلاک خرما دارن ایـا اینم مـیشـه یـا نـه؟ پرسیدم گفت مشکلی نداره. همون موقع بـه شوهرم گفتم هزینـه 2 بار مشاوره رو برا دکتر کارت بـه کارت کن چون خیلی اذیتش کردیم.اون هم ریخت.
عصر کمـی مغز اجیل براش گذاشتم بخوره که تا جون بگیره.و دیدم مـیخوره خوشحال شدیم.1 ساعت بعد رفتیم سرلاک رو براش آماده کردیم و دوباره همون اوضاع ترس و استرس ما و اون و گرفتنش و .......در حین غذا بهش بـه دست شوهرم نوک زد و زیر و روی انگشت اشاره اش خون افتاد...داشتیم بـه 13ml مـیرسیدیم کـه دیدیم دیگه نمـیخوره و پس مـیزنـه.گذاشتیمش کنار کـه حالش بد نشـه.و اومدیم پای تلویزیون و گذاشتیم از استرسش کم بشـه.
نیم ساعت بعد شوهرم گفت مـیخواهی شام بریم بیرون؟گفتم باشـه بریم زود بیـایم کـه داروی ساعت 10/30 رو حتما بهش بدیم.داشتیم مـیپوشیدیم کـه یـهو تالاپ صدای افتادن آکا از بالای قفسش اومد.پوریـا خودشو رسوند بهش و فریـاد زد بیـا بیـا اینجا....دویدم و اول فکر کردم ناخنـهاش بـه قفس گیر کرده ولی یـهو خشکم زد....آکا افتاده بود کف قفس و تکون نمـیخورد.شوهرم گرفتش و دیدیم تموم سرلاک و مغز آجیلها از دهنش ریخت بیرون...من بـه دیوار تکیـه کردم و زار زار اشک مـیریختم و مـیگفتم گوشیمو بیـار بـه دکتر زنگ ب...گوشیمو بیـار.....و اشک جلوی چشمانم رو گرفته بود....پوریـا مـیگفت عزیزم دیگه کاری نمـی تونیم یم ببین چشماشو....تکون نمـیخوره.....من اصلا نمـی خواستم باور کنم..مـیگفتم حالاتو پاشوپپپپحالا تو برو...زود باش که تا وقت داریم....در صورتیکه وقتی نمونده بود...
کمـی اشکهامو پاک کردم و خودم رفتم بـه دکتر زنگ ب ببینم ایراد کار کجا بوده....داشت تلفنش بوق مـیخورد ....بوق....بوق.....گوشی رو برداشت...
با صدایی کـه سعی مـیکردم کنترلش کنم که تا بتونم حرف ب گفتم :سلام. اقای دکتر.کاسکومون مرد. ما داروها رو بهش دادیم نیم ساعت پیش هم سرلا....که یـهو بغضم ترکید و گریـه کردم.
دکتر کـه احساس کردم صداش نسبت بـه این چند روز کـه باهاش حرف مـیزدیم عوض شده بود گفت :ببخشین فکر کنم با محمد کار دارین.من پدرشم.من تازه 1 ساعته از آمریکا اومدم نمـیدونم راجع بـه چی حرف مـیزنید...
خشکم زد....یعنی این 1 ماه ما با پسرش حرف زدیم و ....نـه ...باورم نمـیشد....
دکتر اصلی ماجرا رو بـه شیوه دکترها پرسید و خواست کـه از قبل ترش براش توضیح بدم کـه چش بوده و چی دادیم و....من هم که تا حدودی براش گفتم و وسط کار گریـه امونم رو برید و گوشی رو دادم شوهرم و اون هم درون کمال آرامش و متانت 45 دقیقه با من و شوهرم صحبت کردو بهمون آرامش داد.
بعد از تلفن از شوهرم شنیدم کـه دکتر بهش گفته چند سالی هست رفتن امریکا زندگی مـیکنن و محمد و برادرش اینجا موندن و حالا اومدن بـه بچه ها سری بزنن.محمد تو سالهای قبل کنار پدرش چیزایی یـاد گرفته و دکتر بهش گفته تو مسائلی کـه نمـیدونی بگو نمـی دونم و ابروی منو زیر سوال نبر....
و اینکه کاسکوها اصلا سرما نمـیخورن و این مشکل گوارشی بوده....
و حالا هم پسر دکتر با اینکه دامپزشک نیست ولی به منظور من بـه سرنوشت دامپزشکانی دچار شد کـه دکتر تو کتابهاش تاکید کرده بود پیششون نریم کاسکو رو بـه کشتن مـیدن....
و این وسط نمـیدونم حتما دنبال مقصر گشت یـا نـه؟ مقصر منم ؟ پسر دکتره؟ کاسکو هست یـا.....
ایمـیل دکتر رو گرفتم و اون هم قول داد تو این چند روزی کـه ایران هست یـه کاسکوی خوب برام پیدا کنـه کـه بریم تهران بخریم و یـه دوره کامل آموزشی برام بذاره و دل منو شاد کنـه....
ولی که تا اومدن کاسکوی جدید با جای خالی آکا و قفس خالیش ،یـاد و خاطره کارهاش و شیشـه های داروش و ظرف آجیل و غذاش کـه روبروم هست چیکار کنم؟بغض گلوم رو گرفته ....
خدایـا منو ببخش....
آکا دوستت دارم...منو ببخش.....
عکسهاش تو این لینک هست. دوستداران حیوانات خانگی You can see links before reply:

اشکم درون اومد شالیزه عزیزم خیلی ناراحت شدم طفلی تو چه حالی داری
مطمئنی نفر دومـی کـه گوشیو برداشته پدرشـه؟
چه قشنگ یـه ساعته از امریکا اومده!!! یعنی پسرش اونجا نیست لااقل تلفنی صحبت کنـه؟!
شاید خودشـه صداشو تغییر داده فقط پول و گرفته و اینکاره نبوده ( کلاه برداری تلفنی کـه با مشاوره های سرکاری پول مـی گیرن ولی تجربه و تخصص ندارن )
حالا تغییر صدا داده کـه پسرم اشتباهی این کارو کرده و بعدم یـه ایمـیل کـه شاید واستون یـه کاسکو جدید پیدا مـی کنـه؟!!

سر کار تنـهام. همـه رفتن. منم اگه کارم گیر اینا نبود زودتر مـیرفتم. الکی‌ نشستم اینجا و هیچ‌کاری نمـیکنم. بـه زندگیم فکر مـی‌کنم. اونقدر بهش فکر کردم کـه دیگه ازش خسته شدم. مدام فکر فکر فکر. یـادمـه مدرسه کـه مـی‌رفتیم یـه برنامـه نشون مـیداد بـه اسم نیمرخ. بـه تقلید از اون با یکی‌ از دوستام یـه پاکت کاغذی گنده برداشت بودیم و روش نوشته بودیم مخ تعطیل. مـیذاشتیمش رو سرمون. کاشکی‌ الان هم مـیشد یـه برچسب بچسبم رو پیشونیم و بهش دستور بدم که. مخ رو تعطیل کن.

آشپزخونـه مو منفجر کرده یـه نفری کـه قدش 100 سانته.وااای داشتم کلوچه مـیپختم پشت سرم نگاه کردم تماااام دست و روشو پره آرد کرده بود برادر زاده م.قربونش برم:xداشتم با خودم آهنگ ((تو کـه مـیزنی مـیزنی مـیزنی مـیزنی یـار)زمزمـه مـیکردم قسمت یـارشو که تا مـیخواستم بگم برادر زاده م گفت یـاااار.عزیززززم اصلا باورم نمـیشد این ترانـه رو بلد باشـه.آها نگفتم کـه داشتم کلوچه سیب مـیپختم.توی همـه ی مراحل یـه انگشتی فرو کرد این پسر بچه ی شیطون.بعد کـه مـیخواستم عبگیرم هی مـیگفت از کلوچه ی من عبنداز.خلاصه با هم کلی آواز خوندیم و کلوچه پختیم.خیلی خوش گذشت:xا

الان ساعت 3:30 صبحه من نشستم بیدار پای کامپیوتر آرین جون خوابه . سر شب بـه هزار زحمت غذا درس کردم باز با هزار زحمت خونـه رو تمـیز کردم چون اقای آرین خان از سرو صدا خوششون نمـیاد همـه جا حتما سکوت باشـه بخوابن خلاصه ساعت 12 شب کارام تموم شد با شوشو رفتیم خیـابون گردی بلال زدیم تو رگ بعد رفتیم صف گاز ماشینو گاز بزنـه اونم چی من با شلوار خونگیـه جیگری و دمپایـه زرد وقتی پیـاده شدم سوژه خنده ای بودم کـه نگو ولی عین خیـالم نبود :d همـه نگام مـیکنن . فیوز اپزخونمون هی مـیپره کلافم کرده . امروز اصلا نمـیتونستم یـه چایی ساز روشن کنم هی فیوز مـیپرید . الان دارم شیر و خرما مـی بـه بدن بفرمایید ;;)

بعضی خاطرات هست کـه یـاد آوری اش بغض مـی آورد توی گلویت.بغض کـه بشکند دلتنگی انگار بی حرمت مـیشود.دلتنگی وقت خواب کـه باشد بعدش خوابش را مـیبینی .او را مـیبینی کـه پا بـه پای تو درون این خانـه درون این روزها زندگی مـیکند.پا بـه پای تو دغدغه دارد و پا بـه پای تو دارد پیر مـیشود.بیدار کـه مـیشوی حس خوبی داری از دیدنش درون خواب .اما فکر دست هایی کـه در حال پوسیدن هست ویرانت مـیکند.امروز صبح کـه بیدار شدم تازه از سر سفره ی خانـه ی پدری بلند شده بودم.خواستم بروم توی حیـاط کـه از خواب پ.پرت شدم بـه امروز و آپارتمان بی درختم.وخیـال دست های پدر که تا همـین حالا آرامم نگذاشته است....انگار هرروز مـی آیم اینجا وخواب نوشته هایم را مـینویسم.
خواب شیرینی بود.پدر بود.کسان دیگری هم بودند.- همـه ی ممنوعه های من-.چقدرر حس خوبی داشتم .هووووووووووووووووووووووو� �م

امروز صبح کـه چه عرض کنم ساعت 10 بود کـه با زنگ تلفن از خواب بیدار شدم .
دوستم بود گفت نمـیای باشگاه . گفت فک کردم خواب موندی خواستم بیدارت کنم .
خلاصه بهش گفتم کـه نصفه شب از سفر رسیدیم خونـه و نمـیام و خوابم مـیاد . دوباره اومدم چشمامو روی هم بزارم دوباره زنگ تلفن زنگ زد . حالا هیچ وقت هیچکی بـه من زنگ نمـیزنـه ها . چشام پر ا خواب مـی خواستم جواب ندم
دیدم اگه گوشی رو بر ندارم خودشو کـه مـی کشـه هیچ دخملی رو هم از خواب بیدار مـیکنـه . برداشتم جاری خانوم بود . با یـه عالمـه حرف نگفته و خبر جدید . دوسش دارم . خوش تعریفه ولی خیلی خوابم مـی اومد . داشتم احوال پرسی مـی کردم کـه توی ذهنم گفتم اشکال نداره بعدش مـی خوابم هنوز چند کلمـه نگفته بودم کـه دخملی هم از خواب بیدار شد و دیگه من فاتحه یـه خواب دلچسب و خوندم .
خلاصه بعد از شنیدن چند خبر دسته اول و احوال پرسی خداحافظی کردم و رفتم بـه دخملی کـه دیگه داشت نق مـیزد کـه چقدر تلفن حرف مـی زنی صبحونـه بدم کـه دیدم یـا پیغمبر آشپزخونـه چه خبره !! تمام وسایل سفر و خریدهای سفرو ظرف و ظروف نشسته و شسته و لباسهای اویزون از ساک ....
شب قبلش توی ماشین کـه بودیم درون راهه برگشت از سفر شمال با خودم تصمـیم گرفته بودم سه روزه رژیم جی ام بگیرم . این یعنی اینکه امروز رو فقط مـیوه بخورم . بعد دیدم کـه انگار اصلا حسش نیست . رفتم کـه یـه نونو پنیری بخورم کـه یـاد نغمـه و صندلی داغ نغمـه و تاپیک لاغری و گزارشاتی کـه در تاپیک حتما بزاریم و تاپیک یک کار خوب رپزیمـی افتادم و تمام اینـها درون عرض یکی دو ثاینـه از گوشـه ذهنم رد شد . دیگه منم بی خیـال نون و پنیر شدم و همون یـه سیب رو خوردم .
و بعدش یـه حمله اساسی بـه اشپزخونـه کردم و شروع کردم بـه انجام کارهای خونـه .
دو سه ساعت بعد نشسته بودم روبروی لپتاپ و داشتم اشپزانـه رو مرور مـی کردم و . . . . دیگه خسته نبودم .

دارم از خستگی . کمر درد مـی مـیرم
خداییش ایران هیچ چیز نداشته باشـه نماز خونـه هاش حرف نداره...ساعت 1.26 دقیقه هست پروازم ساعت 5:20 دقیقه هست اومدم نماز خونـه نشستم لباس هام رو درون آوردم یـه کم استراحت کنم که تا موقع پم شـه ....بعد از یک هفته الان احساس مـی کنم آرام هستم...هر چند بغص بدی دارم یـه ناراحتی عمـیق کـه خودم دلیلش رو خیلی خوب مـی دونم
دیروز ساعت 7:30 رسیدم تهران...کلی این درون و اون درون زده بودم کـه هواپیما بگیرم گیرم نیومد با قطار اومدم هر چی باشـه از اتوبوس کـه بهتره ...خسته و خواب آلود سریع یـه تاکسی گرفتم شـهر آرا...اداره گذرنامـه...رفتم باجه 2 گفتم اومدم اجازه خروج بگیرم ...گفت برو باجه 4 رفتم اونجا بـه پاسپورتم نگاه کرد گفت چون پاسپورتت خارج از ایران صادر شده حتما تشکیل پرونده بدی...عو فتوکپی و فرم و شناسنامـه و.... بعد بیـا همـینجا شماره بدم بری تو نوبت....نیم ساعت بعد شماره 29 رو گرفتم ...باجه شماره 10...اومدم اجازه خروج بگیرم...هفته قبل پروازم بود تو فرودگاه گفتن اجازه همسر نداری نذاشتن برم همسرم اونوره اصلا ما اونجا زندگی مـی کنیم ببین کارت اقامت دارم...کارت اقامت بـه درد نمـی خوره، اجازه همسر نداری نمـی شـه...دارم ازش تعهد محضری دارم...یـه نگاهی کرد و سر سری خوندش و گفت نمـی شـه کلمـه خروجننوشته ....چرا بـه خدا نوشته ببین اینجا نوشته اجازه خروج ...تازه ببین توی عقد نامـه ام هم نوشته...خندید خیلی خوب تو کـه پدر این بیچاره رو درون آوردی ( پیش خودم گفتم یعنی اینکه من حق داشته باشم محل زندگیم رو خودم تعیین کنم اینقدر ظلمـه درون حق شوهر من!!!!!!)
دست و پام مثه بید مـی لرزید دل تو دلم نبود نکنـه اینا هم بگن نمـی شـه....نکنـه اینجا هم بگن رضایت نامـه مال 3 ماه پیشـه قبول نیست، عقد نامـه هم کاغذ پاره ای بیش نیست و رضایت نامـه جدید حتما باشـه...آماده کرده بودم کـه دوباره از اول توضیح بدم و به کی بـه کی قسم بخورم کـه همسرم اونور منتظرمـه رفته رضایت نامـه جدید تو سفارت پر کرده اما چون پست تحریمـه نمـی تونـه بفرسته ایران...اینجا هم کـه فو اسکن و ایمـیل قبول نمـی کنن....اما گفت 2 شنبه آمادست بیـا بگیر مـی خواستم جیغ ب از خوشحالی ...گفتم نمـی شـه فردا بهم بدین من حتما برگردم شیراز پروازم از ونجاست بلیط دارم ...گفت خوب چرا از اونجا اقدام نکردی کار 1 ساعت بیشتر نبود ....گفتم من الان یـه هفته هست دارم مـی دوم آخرش گفتن حتما بری تهران...گفت خانوم سیستم اتوماسیونـه مـی خوای همـین الان با این نامـه بفرسمت شیراز ببینی مـی شـه...وای نـه تو رو خدا...به خدا یـه هفته هست هر روز مـی رم اونجا هر روز یـه مدرک جدید دال بر اینکه همسر من راضی هست رو مـی خوان ...آخرش هم گفتن برو تهران... پرسیدم مگه شما نمـی تونید از تهران استعلام کنید گفتن نخیر....سری تکون داد و گفت خیلی خب فردا بیـا بگیر ....گفتم وای کـه شما خیلی مـهربونید...(و
امروز صبح ساعت 10 اونجا بودم گفتن یـه مشکل داشتی و پاسپورتت آماده نیست برو باجه 10 ....داشتم غش مـی کردم خیلی حالم بد بود دست و پام مس لرزید و گلوم خشک بود
باجه 10...آقا گفتن پاسپورت من مشکل داره قضیـه چیـه؟قعا آدم های خوبی هستن دم همشون گرم، خداییش رفتارشون محترمانـه است)
چیز مـهمـی نیست فقط با اینکه محل اقامت ایران نیست حتما خروجی بپردازی ....آخی !!!!!!!!!!! اشکال نداره بابا مـی پردازم شما بـه من خروجی بدین.....
ساعت 13 باجه تحویل گذرنامـه خانوم پانیذ.... بیـا بالخره پاست آماده شد بـه سلامت بری خانوم...یـه دنیـا ممنون
خبالم راحت شد اما غمگینم یـه بغض بزرگ توی گلومـه با خودم عهد کردم دیگه بـه سرزمـینی پا نذارم کـه قوانینش بـه من اجازه نمـی ده بـه عنوان بـه انسان آزاد و مستقل کـه مـی تونـه به منظور زندگی خودش تصمـیم بگیره زندگی کنم
به جاییکه ازدواج تو رو بنده و یـه مرد مـی کنـه و حتی توافق شما رو هنگام ازدواج یـه کاغذ بدون ارزش مـی دونـه....

امروز زنگ زدم بـه یک دوست کـه تازه از پیشمون رفته یک شـهر دیگه دلم برش تنگ شده تنـها دوست صمـیمـیم بود تو این غربت
الان کـه برگشتم واقعا دلتنگشم
دوستم 3 که تا خدا بهش داده اولی همسن خودم هلیـا 8 سالشـه دومـی 2 سالشـه و سومـی 6 ماهست داشت برام تعریف مـی کرد کـه دومـی چند روز پیش 1 توپ انداخته تو گهواره بچه و بیچاره 1ساعت گریـه مـی کرده از درد مـی گفت نمـی دونم مـی ترسم سر سلامت بـه در نبره یـادم افتاد اوایلش کـه بدنیـا امده بود یک بالش برداشته گذاشته رو صورت بچه دیر رسیده بودن خفه شده بود @-)
تا دیروز خیلی از دست تنـهایی اینجا مـی نالیدم الان خدا رو شکر مـی کنم بیچاره خدا بـه دادش برسه واقعا سخته

امروز از آن روزهای گرم آفتابی هست.حداقل اینجا کـه اینطور است.شـهر شما را نمـیدانم.دیشب دیر خوابیدیم.مـهمانی بودیم با آقای یـار.انقدر خندیدیم کـه دل درد شده بودیم.خیلی خوش گذشت جای شما خالی بود.آخرشب هوا خیلی سرد شده بود.مـیزبان ی هفت ماهه دارد کـه خیلی خواستنی و شیرین است.دیروز با تمرین بـه او دست زدن را آموختم.بله!اینچنین مربی ای هستم من!پدر و مادراین کودک یعنی دوستان ما باورشان نمـیشد کـه کشان دست زدن یـاد گرفته باشد.چه شیرین دست مـیزد.برای بار اول درون زندگی اش.چقدر همـه چیز برایش تازه و نو است.به او حسودی مـیکنم.هنوز درگیر عادت نشده و سیر لذت مـی برد از این دنیـای پر رمز. دنیـایی کـه ما آدم بزرگ ها طوری درون آن زندگی مـیکنیم انگار همـه ی قفل ها را گشوده ایم وچیزی به منظور رمز گشایی نداریم.در چشم هایش یک دریـا اشتیـاق هست به منظور بودن...
امروز صبح هم بـه همراه ک خندان ومادرش رفتیم خرید.به خاطر گرمای هوا خوابش گرفته بود.اما آنقدر چیز به منظور دیدن داشت کـه ترجیح مـیداد نخوابد.چشم های خمار خواستنی اش را دوست دارم.ک را.
این هم دست های نازش

دلم مـیخواد غیب بشم.یـه وقتایی کم مـیارم.ولی اولین باره کـه دلم مـیخواد غیب بشم.
من موندم بایـه عالمـه دغدغه.پروپوزالم رد شده.تا یک ماه آینده نمـیدونم خونـه مون کجاست.مدرسه مو چیکار کنم.منبع درآمد دوم همسرم بهم خورده.همش دارم حساب کتاب مـیکنم.
کاش عهد بوق بدنیـا اومده بودم وهیچ دغدغه ای جز کار های خونـه نداشتم.
اینا کـه خیلی سختن.پس کاش من غیب مـیشدم ای خدا... بلاتکلیفی خیلی سخته

امروز درگیر کارهای خانـه و دخملی بودم کـه تلفن زنگ زد . گوشی رو کـه برداشتم دوست قدیمـیم بود یـه همشـهری کـه اینجا واسه من کهی رو ندارم غنیمته . خیلی دوستش دارم . ولی از پارسال بـه خاطر مسایلی از تهران رفت شـهر اندیشـه و یـه کم ازهم دور شدیم . قرار بود اوایل زمستون برگردن .
خلاصه زنگ زد و گفت کجا مـیری باشگاه . منم مـیخوام ثبت نام کنم . گفتم باشـه هر وقت اومدی با هم مـیریم . گفتم راستی کی مـیای اینجا ؟ گفت 4 روزه کـه اومدم و دیگه مستقر شدم خونـه خودم . وااااااااای . خیلی خوشحال شدم . مـیگن دوست خوب از بـه ادم نزدیکتره .
الاهه هم به منظور من خصوصا اینکه همشـهری خودم هم هست همـینطوریـه . خلاصه فرصت رو غنیمت شمردیم و برای اینکه همدیگرو هم ببینیم قرار گذاشتیم با هم بریم بازار و خرید واسه خونـه جدیدش .
دو سه ساعتی با هم بودیم و خوش گذشت .
روز خوبی بود ...:)

:dامروز دوباره من با صدای زنگ تلفن از خواب بیدار شدم . (این چند وقت من همش با صدای زنگ تلفن از خواب بیدار شدم:d)
م بود . این من فرهنگی هستش و چون همـیشـه راس ساعت 6 از خواب بیدار مـیشـه مـیره سر کار ، ساعت بدنش تنظیم شده روی همون 6 . حتی الان هم کـه تابستونـه و تعطیله هم خودش هم پسرش کوچولوش صبح روزد از خواب بیدار مـیشن . منم کـه همـیشـه که تا ساعت 9 یـا 9.5 خوابم .
خلاصه گوشی رو برداشتم و بعد از احوال پرسی تصمـیم شده کـه یـه چند روز بریم مسافرت . اخ جون مسافرت با خانواده خیلی خوش مـیگذره .
گوشی رو کـه قطع کردم دخملی هم دیگه بیدار شده بود و صبحانـه مـی خواست فقط و فقط هم کورن فلبا شیر مـیخوره واسه صبحانـه .
مـی خواستم واسش توی کاسه قاطی کنم گفت من بـه روش خودم مـی خوام بخورم . گفتم روش خودت دیگه چیـه ؟
بعد لیوان شیر رو برداشته . کورن فلهم ریخت توی کاسه . یـه قولوپ شیر مـیخوره دو سه که تا دونـه کورن . گفتم بچه خوب قاطیش کن بخور . مـیگه نـه اینجوری خوشمزه تره . اینم از صبحانـه خوردن ما .
بعدش هم دیگه سریع حاضر شدیم رفتیم باشگاه بدنسازی . نمـیدونم این وزن من هم چرا تکون نمـیخوره . دیگه بـه این رژیمای عجیب غریب هم عادت کرده .
توی باشگاه حاضر شدیم واسه ورزش کـه مربی لزگی اومد و گفت شما هم بیـاین با ما تمرین کنید . امروز تعداد کمـه .
یـه ماه پیش رفته بودم برا اموزش لزگی . خیلی قشنگه و خیلی بپر بپر داره و پر تحرکه . ولی اینماه رو بـه خاطر اینکه مسافرت زیـاد درون پیش داریم ثبت نام نکردم .
خلاصه اینکه من و دوستم از خدا خواسته رفتیمو یک ساعت تمام یدیم و کلی هم خندیدیم .
واقعا اگر ادم هر روز یک ساعت تمام بـه دیگه احتیـاج بـه هیچ ورزشی نداره .
نتیجه اخلاقی : ورزش هم نکردید نکردید ولی بـه جاش بید ...;))@};-:):x

امروز مثل کنـه چسبیدم بهتاب.یک رمان دانلود کردم وخوندم.حس مـیکنم گاهی به منظور تفنن وهوا خوردن مغزآدم لازمـه.حتی اگه منو ببره تو فاز دوران راهنمایی.اینو بـه دوست دوران کودکیم کـه هنوزم باهم صمـیمـی هستیم و امروز تماس گرفته بود هم گفتم.از انجیرهای حیـاط ش پرسیدم،گفت حسابی رسیده وآخراشـه.یـادتعریف مادرشوهرم از درخت انجیر حیـاط خونـه پدریشون افتادم،مـیگفت اندازه پیشدستیـه.چقدر خوبه کـه باوجود اینکه خیلی ها دیگه نیستن ولی درختا وخیلی چیزا هستن.
م چندتا نقاشی با آبرنگ کشیده.یک فنجون بزرگ قهوه هم کشیده،که ازش بخار بلند مـیشـه. جالبه کـه ما اهل قهوه نیستیم.راستش من چایی بیشتر دوست دارم.اونم باهرچی فقط غیر قند.درضمن مطمئنم کـه استعداد نقاشیش بـه من نرفته.البته تعریف از خود نباشـه ،یکبار درون دوران کودکی کـه مـیرفتم کانون ونقاشی مـیکردیم،نقاشی مو تو برنامـه کودک نشون دادن،البته خودم ندیدم دوستام دیده بودن.چون مارفته بودیم ختم یک پیرزن لاغروسیگاری،که الان هرچی فکر مـیکنم نسبتش رو یـادم نمـیاد.امروز غذا هم نپختم،از دیشب الویـه داشتیم.با خیـارشورهای خودم،که قربونش برم هر شیشـه اش یک مزه ای مـیده.دیروز غروب با م رفتم پارک.دوستم وش هم اومدن.چقدر اینا زود بزرگ شدن.چقدر من زود بزرگ شدم.انگار همـین دیروز بود کـه تو کانون،خانومـه بـه من یـاد داد کـه پاهای ی رو کـه کشیدم ،دقیقا گوشـه های پایین دامنش نکشم،وبیـارمش وسط تر...

امروز صبح ساعت 6 بیدار شدم طبق معمول اماده شم برم سرکار دیدم سرم داره از درد مـیترکه ...مـیگرن دارم و گاهی اوقات مـیاد سراغم پاشدم یک کم ورزش کردم صبحانـه خوردم دیدم نـه بابا داره بدتر مـیشـه قرص نوافن را خوردمو دوباره خوابیدم ولی اینبار سرم را روی بالشت نذاشتم بالشت راگذاشتم روی سرم بس کـه درد داشتم
خلاصه اس ام اس دادم بـه همکارم دیر تر مـیام شد ساعت 8 و...9 دیدم نـه بابا درده تمومـی نداره اس ام اس دادم امروز اداره نمـیام گفتم شاید فشارخونم بالاست گرفتم دیدم 12 هست طبیعی بود زنگ زدم بـه م گفتم چیکار کنم گفت یک لیوان ختمـی بخور ...و جای تاریک بخواب (یـاد م افتادم اینطور مواقع جای خالیشو بیشتر حس مـیکنم )ختمـی را خوردم و کج دارو مریض به منظور نـهار بچه ها زرشک پلو با مرغ درست کردم که تا ساعت 1 درد کشیدم و کم کمک آروم شدم....
نـهار خوردمو افتادم روی مبل توی هال یک ساعتی خوابیدم و ساعت 3ونیم م را بردم کلاس زبان دیگه درده خدا روشکر تموم شده بود
اومدم نشستم یک چای دم دادم و خوردم و همش گفتم خدا رو شکر سلامتی بالاترین نعمته بـه بزرگم گفتم نیگاه یک سر درد کوچولو چطور ادمو از پا درون مـیاره...وبه هیچ چیز جز سلامتی فکر نمکینی
بالاترین نعمت تو زندگی سلامتیـه و باید همـیشـه قدرشو بدونیم:x

سلام دوستام،من باز برگشتم بـه غربت
اینبار با اینکه شوهری همراهم نبود دلم نمـیخاست برگردم:(فک مـیکردم دلم تنگ نشده ولی وقتی صب رسیدمو شوهریو دیدم تازه دلم واسش تنگ شدو کلی گریـه کردم:((تصمـیم گرفتم نرم سرکارو امروزم مرخصیو....... بمونم خونـه هم ی کم تمـیزکاری کنم هم ی غذای خوشمزه بعد چند روز واسه شوهری آماده کنم

92/5/29
نمـیدونم چرا بعضی ها بـه حق خودشون راضی نیستن....یعنی چی آخه؟ بابا نرخ جدید تاکسی رو کـه اعلام مـیکنن همـه طبق اون کرایـه مـیدن دیگه چرا باز مـی خواین بیشتر بگیرین؟این انصافه؟ از وقتی یـاد دارم مسیر خونـه که تا محل کارم 4 کورس هست و هر سال طبق افزایش نرخ بهش اضافه مـیشـه ولی نرخش معلومـه.معمولا بخاطر اینکه مسیرم مستقیم نیست 2 بار تاکسی عوض مـیکنم و نرخش مـیشـه 1000 تومان.
شوهرم همـیشـه مـیگه سر 200-300 تومان باهاشون بگو مگو نکن.آخه هرکی بخواد بـه حرف شوهرم باشـه بعد تکلیف قانون و ....چی مـیشـه هرکی هرچی خواست مـیگیره که...؟ بحث 100 تومن یـا 200 تومن نیست بحث اینـه کـه همـینو آخر ماه حساب کنی سر از 40 یـا 50 هزار تومان درون مـیاره....آخه یـه بار دوبار کـه نیست که...من روزی 4 بار این مسیر رو مـیرم.تازه اگه جای دیگه کار نداشته باشم...نمـیشـه که....
یـه بار یـه راننده بـه خانومـی کـه 50 یـا 100 تومان کم داده بود داشت مـیگفت شماها حاضرین ماهی چقدر پول لوازم آرایشتون رو بدین حالا به منظور 100 تومان دارین چونـه مـیزنین؟ یـادمـه منم بهش گفتم آدم که تا چیزی رو لازم نداشته باشـه نمـیخره.هر چیزی قیمتی داره و قیمت کرایـه هم مشخصه......
خلاصه امروز صبح تنبلیم اومد 2 بار ماشین بگیرم برا همـین بیشتر ایستادم که تا یـه ماشین مستقیم بگیرم که تا اونجا.در بین راه یـه مسافر بهش خورد کـه مسیرش جایی بود کـه از اونجا هم مـیشد منو رسوند ولی هم راه من دورتر مـیشد هم 2 کورس الکی بیشتر حتما کرایـه مـیدادم اونم تو ترافیکی کـه اون مسیر داشت.....
من چیزی نگفتم ولی از لحاظ اخلاقی هم کارش درست درست نبود چون من اول سوار شده بودم و باید ازم مـیپرسید کـه برا من مشکلی نداره از اونجا بره؟ خلاصه سوارش کرد و راه افتاد منم دست کردم 1000 تومان کرایـه مو بهش دادم یـه نگاهی بـه پول کرد و گفت 250 تومان بیشتر حتما بدین.....گفتم من مسیر هر روزم هست و ازم همـین کرایـه رو مـیگیرن....مجاب نشد و گفت تابلو داریم و....من هم نخوستم اول صبحی باهاش سر 250 تومن چک و چونـه ب گفتم جلوتر پیـاده مـیشم....به جای 1 کورس 2 کورس ازم کم کرد و حرف خودش شد....منم مـیدونستم که تا برسم بـه مقصد بیشتر پام مـیفته ولی قدگری ام اجازه نداد و نخواستم باهاش برم....ماشین بعدی رو گرفتم و رفتم .
اینم حتما 750 کم مـیکرد ولی 50 بیشتر کم کرد یعنی کلا 1300 کرایـه دادم:d....به خودم گفتم یکی منو نشناسه فکر مـیکنـه خیلی خسیسما....این معضل تاکسیـها هیچوقت حل نخواهد شد و تا دنیـا دنیـاست کل کل مسافر و راننده هم هست...همـیشـه هم بـه این نتیجه مـیرسم کـه حالا چی تو این مملکت ما قانونی هست کـه این باشـه...

امروز هم گذشت ...:(720):

فردا قراره بریم شیراز مـیخوام هلیـا رو ببرم دکتر تغذیـه عجیب این ک بد غذاست
دیروز داشتم فکر مـی کردم امسال هیچ کجا نرفتیم منم از نظر روحی و جسمـی خیلی خستم
خلاصه با آقای همسر صحبت کردم و قرار شد سفرمون 2 روزه باشـه بعدش نشستیم با دخملی کلی برنامـه چیدیم :d
از پارک گرفته که تا گشت و گذار و رستوران مـی خوام بـه همـه خوش بگذره البته با برنامـه ما فقط بـه جیب همسری بد مـی گذره >:)
دخملی خیلی وقته هوس کله پاچه کرده
از صبح نشستم پای نت و دارم سرچ مـی کنم دنبال یک کله پزی خوب تو شیراز مـی گردم اما دریغ از حتی 1 اسم من موندم این شیرازیـهای خوش خوراک چرا هیچ شرح و اسمـی نذاشتن تو اینترنت یـاد یک ضربالمثل شیرازی افتادم کـه دوست شیرازیم همـیشـه مـیگه چاه مکن بهری حالش نیست (چقدر بی ربط )@-)
گفتم بیـام اینجا بنویسم بلکه 1 شیرازی تو سایت پیدا بشـه و جواب ما رو بده:))

فردا قراره بریم شیراز مـیخوام هلیـا رو ببرم دکتر تغذیـه عجیب این ک بد غذاست
دیروز داشتم فکر مـی کردم امسال هیچ کجا نرفتیم منم از نظر روحی و جسمـی خیلی خستم
خلاصه با آقای همسر صحبت کردم و قرار شد سفرمون 2 روزه باشـه بعدش نشستیم با دخملی کلی برنامـه چیدیم :d
از پارک گرفته که تا گشت و گذار و رستوران مـی خوام بـه همـه خوش بگذره البته با برنامـه ما فقط بـه جیب همسری بد مـی گذره >:)
دخملی خیلی وقته هوس کله پاچه کرده
از صبح نشستم پای نت و دارم سرچ مـی کنم دنبال یک کله پزی خوب تو شیراز مـی گردم اما دریغ از حتی 1 اسم من موندم این شیرازیـهای خوش خوراک چرا هیچ شرح و اسمـی نذاشتن تو اینترنت یـاد یک ضربالمثل شیرازی افتادم کـه دوست شیرازیم همـیشـه مـیگه چاه مکن بهری حالش نیست (چقدر بی ربط )@-)
گفتم بیـام اینجا بنویسم بلکه 1 شیرازی تو سایت پیدا بشـه و جواب ما رو بده:))
ببخشین اسپم نیست.خواستم بـه دوستمون فائزه کمک کرده باشم.عزیزم اینجاها کـه مـیگم کله پزیشون معروفه.مشتری مـیشی.:d;)
کله پزی پل حر بـه اسم کله پزی قصر (یـه شعبه هم تو همت شمالی روبروی اداره پست داره) هر کدوم بـه مسیرت نزدیکتره.
کله پزی پارک قوری.
پیشنـهاد مـیکنم آش سبزی شیراز رو هم بـه عنوان صبحانـه حتما امتحان کن.یکیش کنار همون کله پزی پل حر هست. و یکی دیگه اش هم تو خیـابون برق (آش برق) و یکی هم آش شمس (تو خیـابون شمس)
امـیدوارم کمکت کرده باشم.;)

92-5-30
2 شب قبل چشمتون روز بد نبینـه خواستم یـه کیک کاکائویی اینبار تو هواپز و با دستوری کـه تو دفترچه خودش بود درست کنم. کـه از اونجایی کـه عقلم نرسیده بود اول سایز قالبم رو با اندازه هواپز چک کنم و بعد شروع بـه پخت کنم وقتی خواستم قالب پر از مواد رو بذارم تو هواپز دیدم جاش نمـیشـه حتی کمـی از مواد هم بیرون ریخت....ایشششش هروقت تو قالب سیلی کیک درست مـیکنم جونم بهمـیاد....در صورتیکه نباید بیـاد.
چای رو دم کردم و داداشم و شوهرم همبه چای نمـیزدن که تا کیک آماده بشـه.بیچاره ها شکمشون رو صابون زده بودن.
خلاصه طبق معمول با کانوکشن مایکرو درست کردم...ولی ظاهرش بـه نظر خیلی بدمزه مـیومد.:32:به نظرم مال پودر کاکائوش بود کـه نصف پیمانـه بود...هوووو چه خبره؟سیـاه شده بود و همـین شد کـه شوهر و داداشم با شوخی و خنده برام دست بگیرن کـه اینقدر مواد حروم نکن...این چیـه آخه؟جلوی گربه بذاری نمـی خوره...انگار زدنش تو نفت خام و درآوردنش...:d:dبیـا بغل دست خودم یـاد بگیر....و داداشم جمله همـیشگی اش رو دوبار به منظور صدمـین بار گفت که: من همـیشـه کیک رو با ماست درست مـیکنموپودر کاکائو هم 1 قاشق یـا 2 قاشق بیشتر نمـی.کیک 2 رنگ درست مـیکنم با لبات بازی مـیکنـه.....
پیش خودم گفتم مگه که تا حالا تو عمرت چند بار کیک پختی؟
خلاصه نخوردن و همـینجوری شوخی شوخی یـهو منم جوش آوردم کـه اصلا تقصیر منـه کـه برای شما کیک درست کردم.نخورین.....دیگه کیک بی کیک....
امروز ناهار دیر خوردیم.(ساعت 4) بعدش یـه چرت کوتاه زدم و وقتی بلند شدم خواستم کیک درست کنم.اینبار کیک شیر....از رو کـه نمـیرم من;)....تو این یکی پشتکارم خیلی خوبه...اول قالب رو تو هواپز اندازه زدم و همـین قدم اول رو بـه فال نیک گرفتم:d...دستم برا کیک شیر خیلی خوبه.همـیشـه خوب شده.برا امتحان شیرینی پزیم هم همـین بـه اسمم افتاد...تو 2 قالب درست کردم یکی تو هواپز و یکی تو مایکرو با کانوکشنش.
مرتب هم بهش نگاه و ذوق مـیکردم....خلاصه آماده شد و با چای خوردیم ...تو دهن آب مـیشد . کلی تعریف و داداشم اینبار مـیگفت چرا پودر کاکائو بهش نزدی؟؟؟
(نغمـه جون از اینجا بـه بعد رو بهتره نخونی:">:d:32:)
ساعت شد 8/30 کـه دوست شوهرم زنگ زد شام بریم بیرون.رفتیم و چه ترافیکی بود.هر جا مـیرفتیم مسیر قفل بود.چند که تا ایده برا محلی کـه مـیخوایم بریم و هرکدوم یـه جور رد شد...تا اینکه حرف رستورانی تو اصفهان پیش اومد و داداشم گفت بریونی اصفهان معروفه.شوهرم هم گفت یـه جا جدید باز شده بریونی اصفهان هست بریم اونجا.منم استقبال کردم.دوست شوهرم و خانومش هم کلی ذوق زده شدن و گفتن بریم اونجا....رفتیم و تو نوبت سفارش بودیم.جلو خودمون داشت درست مـیکرد کـه دیدم دوست شوهرم قیـافه اش داره کج و کوله مـیشـه و بعد گفت بریونی اینـه؟گفتیم آره مگه که تا حالا نخوردی؟گفت نـه من رو حساب مرغ بریونی بودم نـه این....:">
شوهرم گفت این غذا رو بعضیـا دوست دارن بعضیـا هم نمـی پسندن اگه نمـیخوری بریم جای دیگه.بعد اونم دید 4 نفر موافقن و خودش مخالف قبول کرد کـه تست کنـه...خانومش هم فقط اسمش رو شنیده بود و نخورده بود که تا حالا...خلاصه همـه خوردیم و غذای چرب و سنگینی بود.اونم با نون سنگگ....اونم برا ساعت 10 شب...اونم با ناهاری کـه ساعت 4 خوردیم....
دوستش کـه اصلا از غذا خوشش نیومده بود هی مـیگفت نوشابه اش خیلی خوشمزه هست ها...عجب لیموترشی داره.....بعدش مـیریم نخلستان یـه کباب مـیزنیم بـه بدن...و ما هم مرده بودیم از خنده...یـه سوء تفاهم مجببورش کرده بود غذایی بخوره کـه بعدا اصلا تو انتخابش به منظور غذا ،این مورد نباشـه....خلاصه بعدش رفتیم فلکه گاز و 3 که تا فالوده گرفتیم خوردیم.دوستش طفلی با چه ولعی مـیخورد...:))اونطرف تر سر یـه مـیز یـه خانواده بودن کـه صندلی خانومـه یـهو پایـه اش شکست و بیچاره دو لنگش رفت هوا.و من بی اختیـار خنده ام گرفت چون یـه بار سر خودم اومده بود ....همون موقع یـه نفر داشت نی مـیزد .من و شوهرم پول همرامون نبود و فقط کارت بانکی آورده بودیم.از داداشم پول گرفتم و رفتم بهش دادم و سوار شدیم کـه بریم کـه یـهو زد زیر آواز و واقعا چه صدای بدی داشت..عنکرو الاصوات....بیچاره ها اونایی کـه اون طرف تر تو محوطه نشسته بودن شام مـیخوردن ....شوهرم مـیگفت :نخون ...نخون بابا جون....تو همون نی بزنی بیشتر کاسبی...
بعدش رفتیم سمت دروازه قرآن...پیـاده شدیم و کمـی راه رفتیم....امشب خیلی خوش گذشت و برا هممون شب خاطره انگیزی بود .....

دارم لحظه شماری مـی کنم... ساعت 14:35 هست 13 ساعت دیگه پروازمـه باور کنین دل تو دلم نیست همش دعا مـی کنم این دفعه مشکلی پیش نیـاد ...یـه قانون الکی باعث شد 2-3 مـیلیون هزینـه اضافه به منظور بلیط و عوارض خروج و ... بدم...دلم به منظور شوهرم خیلی تنگ شده دوست دارم این بیست و چند ساعت هم بگذره و پهلوش باشم...دلم به منظور دستاش خیلی تنگ شده... قیـافش از یـادم رفته... این اولین باری نیست کـه تنـهایی مـی یـام ایران..با این دفعه سومـین باره کـه من تنـهایی اومدم، اونم 2 بار تنـهایی اومده...هر بار موقع خداحافظی تو ایستگاه قطار همدیگه رو بغل کردیم و کلی گریـه کردیم همـه بهمون نگاه و لبخند زدن... یـادمـه دفعه اول بدون من یک ماه ایران موند... منم هر روز یـه نامـه براش نوشتم... شد 30 که تا نامـه و وقتی اومد همـه رو یـه جا بهش دادم ... مـی دونید صداش یـه زنگ خاصی داره اولین چیزی کـه نظر منو جلب کرد همـین صداش بود... بعد ها فهمـیدم کـه آواز مـی خونـه...اولین بار کـه دیدمش توی باشگاه ورزشی بود حدس زدم ایرانی باشـه...اما خیلی توجه نشون ندادم ...اگه نیومده بود و سلام نکرده بود فکر کنم هیچ وقت ما با هم آشنا نمـی شدیم (کلا این مدلی هستم یـادم نمـی یـاد به منظور صحبت با افراد غریبه و یـا شروع دوستی پیش قدم شده باشم...بعضی ها فکر مـی کنن مغرورم بعضی ها فکر مـی کنن خجالتی ام اما م مـی گه روابط اجتماعیم ضعیفه...م هم مـی گه بی ادبم...اما خودم فکر کنم بی حوصله هستم)...حالا یکی رو تو زندگیم دارم کـه عزیزترینمـه...نمـی دونم از کی شد مـهمترین آدم زندگیم...گاهی از دستش حرص مـی خورم اون موقع هایی کـه بی جهت غر مـی زنـه... همـیشـه فکر مـی کنم ش خیلی لوسش کرده اینو بـه ش هم گفتم آخه ته تغاری شـه... با اینحال خوبی هاش خیلی بیشتره...دلم مـی خواد پر بزنـه چشم باز کنم و اونجا باشم...مـیعادگاهمون ایستگاه قطاره؛ همون جایی کـه با هم وداع کردیم...این آخرین باره دیگه هرگز ازش جدا نمـی شم

صبح ساعت 20 دقیقه بـه 7 بود کـه از خواب بیدار شدم درون حقیقت از خواب پرونده شدم . دخملی اومده بود بالای سرم ایستاده بود و مدام مـی گفت شیییییییییر شیر مـی خوام . اخه این دخملی من عاشق شیره و یعنی اگه صبحانـه و نـهارو شام بهش شیر بدم هیچ ایرادی نمـیگیره .
خلاصه کـه بلند شدم بهش شیر دادم و دوباه خوابیدم . بعد از چند ثانیـه مثل اینکه برق سه فاز بهم وصل کرده باشن پ بالا .
وااااا همسری کجاس بعد ؟!! دیشب قرار گذاشته بودیم امروز الینا رو واسه چکاپ و ویزیت ببریم پیش دکترش . اخه الینا الرژی و اسم کودکان داره . الان هم یـه کمـی نفسش خس خس مـیکنـه . امان ازاین فصل گرم و امان از پاییز کـه نزدیکه ...:-s پر از انواع مـیکروبها و ویروسها و سرما خوردگیـها :(
قرار بود اقای همسر ما رو برسونـه بیمارستان . خلاصه فک کردم دیده ما خوابیم دیگه بیدارمون نکرده .
منم پاشدم و بعد از صبحانـه دخملی عزمم رو جزم کردم کـه خودم ببرمش بیمارستان . اخه ما غرب تهرانیم و بیمارستان مفید کودکان خیلی با ما فاصله داره . حاضر شدیم و با آژانس و تاکسی و مترو خودم رو بـه بیمارستان رسوندم .
قشنگ 2.5 توی راه بودم . 2 ساعت دیگه راه مـیرفتم بـه اصفهان رسیده بودم . :-? رفت و امد با مترو هم خودش داستانی داره ها !!!! مترو و شلوغیـهاش یـه طرف و و این دستفروشـهاش هم یـه طرف . مـیان جلوی ادم مثل رگبار شروع مـیکنن بـه تبلیغ کالاشون . حتی یـه توپوق هم نمـیزنن . بدم نیستن . سر ادم تو مترو گرم مـیشـه .:d
الینای بیچاره هم خیلی توی مترو خسته شد ولی مترو رو دوست داره .
توی بیمارستان رفتم قسمت پذیرش و گفتم خانوم دکتر بابایی ؟
فرمودند نیستند . گفتم مگه ایشون همـیشـه 4 شنبه ها نمـیان ؟
گفتن نـه امروز و یک شنبه مرخصی هستن . @-)مثل یخ گرما دیده وار رفتم ...:(شانس ما رو باش :-s:-?حالا من چه کنم ؟ تصمـیم گرفتم کـه حد اقل ادرس مطب و جواب ازمایشـهای الینا رو بگیرم و دفعه دیگه بریم مطب خانوم دکتر . بـه مـیگم ادرس مطب رو بده مـیگه حتما بری ساختمون روبرو از اطلاعات بگیری !!!!!!!!
همـین تصمـیم منجر بـه این شد کـه من یـه پروسه 2 ساعته بین دو که تا ساختمان بیمارستان و درمانگاه و تمام زیرزمـینـهای داخلی و خارجی بیمارستان داشته باشم و 6 بار مسیر بیمارستان و درمانگاه رو طی کنم . حالا این وسط دستشویی داشتن الینا همـه بماند ...
تازه وقتی کارم تموم شد حالا بایدمسافرت 2 ساعته به منظور برگشت بـه خونـه رو شروع مـیکردم . :((
رسیدم خونـه خیلی خسته و خیلی گرسنـه . و پشت دستم رو داغ کردم کـه از این بـه بعد با وسیله نقلیـه همگانی نرم اینور اونور .
نتیجه اخلاقی :
1- انشاالله همگی درون کمال ارامش و اسایش و سلامتی باشید و گذارتون بـه هیچ دکتر و درمونگاهی نرسه .
2- شما همـیشـه با وسیله نقلیـه همگانی برید اینور و اونور . هوا کثیف مـیشـه . خوب نیس ...:d

طبق قولی کـه بهتون داده بودم البته اگر یـادتون باشـه اومدم یـه خاطره براتون تعریف کنم.
امروز روز شلوغی رو شروع کردم.صبح ساعت 10:15 دقیقه باسختی بیدار شدم.صبحانـه رو آماده کردم بعد از کلی فریـاد زدن والتماس ا باناز و ادا سرسفره حاضر شدن.راستی یـادم رفت بگم دو که تا دارم کـه مثل سگ و گربه همش با هم درگیرن منم اون وسط نقش یـه داور ناشی رو بازی مـیکنم....
از دست این بچه ها، خوب چی مـیگفتم؟ آهان یـادم اومد ... صبحانـه رو خوردن موقع جمع بـه سلامتی استکان ها هم شکستن.اینم برا ما شد یـه توفیق اجباری کـه همـه آشپز خونـه رو مجدد جارو کنم....حالا دیگه ظهر شد حتما برم ختم صبح با هزار ترفند از زیر رفتن بـه بهشت زهرا درون رفته بودم...هر چی فکر کردم نتونستم بی خیـال ناهار بشم بعد رفتم.جاتون خالی خیلی چسبید.حالا حتما مـیرفتیم مسجد نصف وقتم صرف احوال پرسی و دیده بوسی با فامـیل گذشت آخه بیشتر شون وچند سال بود ندیده بودم.بچه ها بزرگ شده بودن جوانـها پیر ...یـه عده چاق بعضی ها لاغر نصف جمعیت کـه الحمدالله نمـیشناختم.برای خالی نبودن عریضه چند قطره اشک ...راستشو بخواین خیلی گریـه کردم یـاد بابام افتاده بودم....ته همـه ی اینا یـه سر درد توپ!دروغ نگفته باشم درون مجموع خوشم گذشت....

الان اینجا نشستم و دارم تایپ مـی کنم درون حقیقت دارم خستگی درون مـیکنم
تازه رسیدیم و هنوز وسایلو جابجا نکردم نیکا رو2 ساعت راه بردم اما نخوابید که تا وایمـیستم بیدار مـیشـه وروجک شیطون شده الان رو پای باباشـه بلکه بخوابه
دیروز 6 صبح بیدارشدم و نماز خوندم اب کتری رو گذاشتم که تا جوش بیـاد شب قبل نیکا که تا 2 بیدار بود واقعا خستم هلیـا و باباش 11 رفتن تو اتق و درو بستن (نامردا )خوابیدن
خلاصه هنوز هیچ کار نکردم ساکو اوردم و وسایل نیکا و هلیـا رو ریختمبرای خودم و همسری فقط یک شلوار راحتی برداشتم فقط 1 شب مـیخواهیم بمونیم و فردا صبح برمـی گردیم
سبد رو از تو انباری دراوردم و وسایل صبحانـه رو گذاشتم یک بسته مـیوه هم برداشتم تو راه بخوریم حدودای 7.30 بود حرکت کردیم کریر نیکا رو گذاشتم صندلی عقب و بستم و نیکا رو خوابوندم روش هلیـا داشت غر مـی زد کـه من کجا بخوابم (7 سال تنـها بوده و تمام امکانات درون اختیـارش )گفتم 2/3 صندلی هنوز مال توئه خلاصه یک پتو انداختم زیرش و متکا رو براش گذاشتم که تا بخوابه
حرکت کردیم و رفتیم بنزین بزنیم اما رسیدیم پمپ بنزین دیدیم تغییر شیفته و 30 دقیقه معطلی داشت بی خیـال شدیم بین راه بزنیم
رسیدیم کیلاخ و پمپ بنزینش راه افتاده بود بنزین زدیم منم نیکا رو برداشتم که تا شیرش بدم قرار شد صبحونـه رو نزدیک فیروز اباد کنار کاخ اردشیر بابکان بخوریم رسیدیم چقدر شلوغ بود شـهریوره و فصل مسافرت بساط صبحانـه رو پهن کردم و سریع خوردیم دیر شده بود حتما تا 12 شیراز باشیم و الان ساعت 9.45 بود و هنوز 90 کیلومتر داشتیم
خلاصه 11.30 بود رسیدیم شیراز حتما مـی رفتیم خیـابون زند شیرازم تابلو طرح ترافیک زده بودند (اخرین بار پارسال دی شیراز بودم) ما کـه رفتیم داخل طرح دوربینی اون اطراف ندیدم رسیدیم بـه مکان مورد نظر اما حالا کو جای پارک همـه جا حمل با جرثقیل زده بودند رفتیم پشت هتل پارس پارک کردیم و حدود 5 دقیقه پیـاده که تا رسیدیم دکتر نوبت گرفتیم گفت بشین 2 ساعت معطلی داره گفتیم مسافریم دلش سوخت گفت برید 2.30 اینجا باشید
گفتیم اول بریم ناها من هفت خوان یشنـهاد دادم اما همسرو گفتن بریم جای همـیشگی این بود کـه رفتیم سمت خا کشناسی بازم جای پارک نبود و کلی حتما بالاتر مـی زدیم ساعت 12.40 تو شاطر عباش نشسته بودیم رستوران تقریبا خلوت بود منو غذا رو گرفتیم و سفارش دادیم من کباب و همسری جوجه و البته با ما مـی خورد کباب مثل قبل بود اما جوجه من خوشم نیومد قیمت بالاتر رفته بود اما کیفیت پایینتر
مـیخواستیم بریم هتل اما گفتیم دیر مـیشـه ساعت 2 رسیدیم دم مطب بسته بود 15 دقیقه معطل شدیم تو این 15 دقیقه 10 نفری امدن و پشت ما تو صف ایستادن خلاصه رفتیم تو و قد و وزن هلیـا رو گرفت و رو کاغذ یـادداشت کرد و فرستاد پیش دکتر اخرین حرف دکتر این بود وضعش خوبه فقط براش زینگ داد و گفت خوب غذا بخور
امدیم بیرون همسری کلی خندید دیدی گفتم منو بیخودی که تا شیراز کشیئدید
همـیشـه تو خ زند هتل مـی گرفتیم اما با این وضع طرح و ترافیک گفتیم ایندفعه بریم رودکی هتل صدرا کـه جا نداشت رفتیم روبروش هتل هدیش گفت شبی 160
ساعت 3 بود ماشینو زدیم پارکینگ و رفتیم تو اتق یک سوئیت80 متری 2 وابه تو هر اتاق2 که تا تخت بود تو حالم 1 تخت از انجا کـه مسافر نداشتن ترجیح اتاق خالی نمونـه به منظور همـین این قیمت دادن
تا ساعت 6.30 کـه خوابیدیم بعد زدیم بیرون سمت ستارخان به منظور خوردن فالوده رسیدیم اما گفت 7 فالوده حاضر مـیشـه رفتیم مجتمع ستاره تو عفیف اباد (ما قرارداد داریم =))با پارکش شیراز بیـایم مون حتما یک سر بره ) و هلیـا رفت پارک البته قبلش یکم اطرافش دور زدیم و از سیب زمـینی گرفته که تا 4-5 لیوان ابمـیوه و بورک هر چی انجا بود 1 ناخنک زدیم و من که تا خرخره پر شدم هلیـا گفت شب بریم جیووانی پیتزا بخوریم من جا نداشتم گفتم بریم سمت ملاصدرا خرید تو راه یک اش فروشی تو بعتث تازه باز شده بود بـه همسی گفتم وایسا اش بگیریم

دیشب بقیـه رو ویرایش کردم دیدم پیـام داد فرصت ویرایش بـه اتمام رسیده کلی ضایع شدم
خلاصه اش خوردیم عجب اش حوشمزه ای جاتون خالی رفتیم طرف ملاصدرا از اردیبهش زدیم تو خیـابون هفت تیر و رسیدیم بـه مرکز خرید امدم نیکا رو بغل کنم کـه ..........
چشمتون روز بد نبینـه دیدم خرابکاری کرده و تا کجا نم داده هیچی برنامـه اخز شبمون نابود شد و مجبور شدیم برگردیم هتل نیکا هم گریـه کرد که تا رسیدیم وشستمش هلیـا هم شاکی کـه قرار بود بریم پیتزا و فالوده بخوریم (این از معظلات 2 که تا بچه داشتن همچنین جای پرت زندگی ه )
تا نماز حوندم و نیکا خوابید ساعت 2 بود صبح 8 بـه زور بلند شدم هلیـا رو بیدار کردیم مـی خواستن حتما شاهچراغ برم نذر داشتم گوشت هم حتما مـی خریدیم با این وصف بـه کله پاچه نمـی رسیدیم تو هتل صبحانـه خوردیم و قرارشد بریم حرم که تا 9.30 زیـارت کردیم بعد رفتیم قصابی گوشتو سفارش دادیم و از انجا کـه قرار شد بعد ناهار حرکت کنیم گفتیم ساعت 2 مـیایم مـی گیریم
ساعت 11 بود و وقت داشتیم رفتیم یکم عرقیـات خ تاباهاش شربت درست کنم هرچند تابستون رو بـه اتمامـه هلیـا گفت ناهار بریم جیووانی رفتیم اما از شانس ما برقش رفته بود و باید صبر مـی کردیم از طرفی که تا 2 حتما هتل رو تحویل مـی دادیم برگشتیم هتل و وسایلو گذاشتیم داخل ماشین و نماز خوندیم و زدیم بیرون نزدیکترین جا به منظور غذا فلکه گاز بود رفتیم انجا و غذا هلیـا به منظور خودش پیتزا و ما ساندویج سفارش دادیم وقت نبود غذا رو داخل ماشین خوردیم و سر راه گوشت رو گرفتیم و تا از شیراز زدیم بیرون ساعت 3 بود
من از سر سبزی فارس واقعا لذت مـی برم و مزارع رت کاشته بودند بین راه وایسادیم و یک مقدار خ و حدودای 7 شب رسیدیم خونـه
سفر خوبی بود هر چند خسته شدم اما روحیم عوض شد از همـه بیشتر بـه هلیـا خوش گذشت
پ.ن.دیشب نیکا از 7 که تا 12یکسره گریـه کرد فکر کنم دلش درد مـی کرد یـادم باشـه دفعه دیگه چیزهای ممنوع نخورم

دیروز رفتیم عروسی زاده ی آقای یـااااار :)
بماند کـه بابام قرار بود 7 و نیم بیـاد خونـه بریم 8 ونیم اومد :(266):
من یـه آرایش ملایم و ونـه کرده بودم با لباسم کـه عکسشو گذاشتم :(230):
قرار بود قبل از شام عروسی جدا باشـه بعدش مختلط شـه:(681):
واسه همـین منم لباسم باز بود:(724):
داشتیم حرکت مـیکردیم اس ام اس دادم کـه ما داریم مـیایم :">
بعد کـه رسیدیم جلوی درون بچه ام منتظرمون بود :(552):
دوماااااااااااااااااااااا اااااد کرده اینقده باحال شده بود!:(606):
بعد کـه وارد شدیم دیدیم مختلطه!:(726):
اه ما هم کـه جلوی بابام نمـیتونیم زیـاد راحت بگردیم!:(657):
هیچی شال رو رو شونـه ام گذاشتم بابام اونور تر بود:(739):
بعد همـه اومدن سلام و ....:(707):
واااااااااااااااااااااااا اای وارد شدم دیدم اون چیـه؟؟؟!!!!!:(605):
یکی از یکی خوشگل تر شدن!!!:(697):
اایشششششششش
آخه خیییییییییییییییلی خوشگل شده بودن همـه شون خییییییییییییییییییلی:(702):
مخصوصا اون الهام موذی:(709):
اه اه
بعدشم همـه شون گیر گیر کـه باید بیـاین ردیف اول پیش ما بشینین:(2229):
بابا بیخیـال ما همـین پشت راحتیم:(679):
هیچی دیگه ما ردیف دوم نشستیم!!:(265):
هیچی بعد از شام که تا اومدن رو شروع کنن گفتن کم ی ته اومد مردونـه برن تو سالن مردونـه تا
آب از آسیـاب بیفته:(194):
بعد من و مم راحت ال رو از دور گردنمون برداشتیم بعد ش یـهو وسط جمع اومد گفت بیـاید بید!:(661):
منم رفتم با خودم یدم بعد یـهو هر کدومشون یکی یکی با من یدن!!!:(636):
از الان مـیخوان دل منو بدست بیـارنا!!!:(688):
ولی من خام نمـیشم!!:(603):
یـه شم بزرگه هی لباس منو نگاه مـیکرد کـه چه خوشگله!!:(689):
خیلی با من ید:(591):
هیچی دیگه
بعدشم اومدن گفتن اجازست با شما عبگیریم؟؟؟:(260):
مـیخواستم بگم نـههههههههههه!:(639):
یـه عهم گرفتیم
عروسی خوبی بود ولی همـه خوشگل شده بودن 8-|
تازه داداش بزرگش هی منو نگاه مـیکرد تو گوش زنش یـه چیز مـیگفت!:(712):
اون مـیدونـه ما با هم دوستیم!!:(734):
حالا خوبه ایران نیستا!!/:)
تازه من 2 سال پیش مراسم هفتم باباشون رفته بودم موقع خداحافظی داداشش منو دید هی تحویل هی تحویل بعد کـه ما رفتیم بهش مـیگه تو چرا با این عروسی نمـیکنی؟؟؟خییییلی خانومـه!! خوبیـه!!:(689):
هیچی دیگه همـه منو پسندیدن من اونا رو نپسندیدم!!!:>

ادامـه ی خاطره ی دیروز:b-(
سر آخر یـه سری اکیپ کـه کلاس مـیرفتن اومدن با هم بن خیلی باحال یدن خیلی:(661):
همـه اینجوری بودن!:(184):
بعد امـیر(زاده ی عزراییلش) شروع کرد یـه دوربین دست گرفتن رفت وسط سِن بین اونا مـیدویید عمـیگرفت مثلا فکر کنین یکی داره مـیه این مـیرفت دوربین و مـیبرد تو صورتش عمـیگرفت!!:(603):
یـا اونا داشتن دور عروس داماد مـیچرخیدن این برعاونا داشت مـیدویید!:(675):
دقیقا اینجوری وسط اونا مـیدویید!:(564):
خونسردشم از دور صدا مـیزد امـیر امـیر بیـا اینجا!:(609):
صدای مادره رو من بـه زور مـیشنیدم چه برسه بـه بچه!:(660):
سوژه ای بودا!:(739):
باباشم تعریف کـه بچه ام عکاسه!:(741):
300 که تا عگرفته بود!:(716):
من اگه بودم آنچنان داغش مـیکردم با نیشکون که تا حالیش شـه عیعنی چی!:(732):

واقعا راست مـی گن کـه هیچ جا خونـه خود آدم نمـی شـه...البته من 100 ساله هم بشـه و 10 که تا بچه هم داشته باشم خونـه اولم رو خونـه بابام مـی دونم و هرگز احساس نمـی کنم کـه اونجا مـهمونم...بگذریم اینو گفتم کـه بدونید بالاخره برگشتم سر خونـه زندگیم ...ساعت 22:47 دقیقه بـه وقت آلمان... روز پر کاری داشتم ... 2 که تا مصاحبه تلفنی داشتم و درگیر آماده یـه سخنرانی به منظور مصاحبه 4 شنبه هفته آینده...ساعت 7 بود کـه خستگی غالب شد و من رو لپ تاپ بلند کرد بی اختیـار لباس هام رو عوض کردم و راهی باشگاه شدم...از اونجایی کـه دوچرخه ام پنچر شده مجبور شدم پیـاده برم ...هوا خیلی خوب بود و پیـاده روی لطف خاصی داشت ...باشگاه خیلی خلوت بود من بودم و اون پسره مو فرفری کـه یـه حلقه توی گوش داره...منو کـه دید لبخندی زد و دستش رو بالا برد...یـه کم کـه گذشت دوست مارینا هم اومد ...اسمش رو نمـی دونم یـه خانوم بلند قد مسنـه کـه هر وقت بـه من مـی رسه شروع مـی کنـه بـه آلمانی صحبت مـی کنـه منم دست و پا شکسته بهش جواب مـی دم ...تازگی ها فهمـیدم کـه انگلیسی رو خیلی خوب بلده اما مـی خواد با من خیلی صمـیمـی باشـه و برای همـین هم آلمانی صحبت مـی کنـه ...احساس خوبی نسبت بهش دارم بـه خصوص کـه دوست ماریناست...مارینا یـه خانوم مسن تپل هست کـه خیلی خوشرو و با کلاسه...خودش مـی گه مادر آلمانی منـه ...یـادمـه اون موقع ها کـه یکی رو لازم داشتم باهاش حرف ب توی باشگاه دیدیمش از چهره ام مـی شد فهمـید کـه غمگینم و محتاج درد دل...نشست وسکوت کرد و من حرف زدم ...بار دلم کـه کم شد من رو بوسید و رفت... از اونروز شد مادر آلمانی من... بـه م گفت کـه همـیشـه مراقب من هست و اصلا نگران نباشـه... توی جلسه دفاعم هم اومده بود بـه نیـابت از همـه خانوادم.
باشگاه تابستون ها بـه جای 10، 9 تعطیل مـی شـه بـه ناچار 15 دقیقه بـه 9 رفتم دوش گرفتم و 9 زدم بیرون...هوا همچنان عالی بود و باب پیـاده روی...داشتم از پیـاده رو مـی اومدم کـه بوی اطلسی های داخل گلدون های آویزون شده بـه نرده های کانال آب مستم کرد ایستادم و سرم رو بردم نزدیک و بوییدم ...به یـاد گل رخ افتادم و روزهایی کـه با هم حافظیـه مـی رفتیم...بهترین دوستی کـه در همـه عمر داشتم...تقریبا هر یـه شب درون مـیون مـی رفتیم حافظیـه ..عاشق بوی گل های اطلسی بودم کـه فضای حافظیـه رو عطرآگین مـی کرد و با صدای استاد شجریـان کـه از بلندگوها پخش مـی شد و فضای عرفانی اونجا همخوانی عجیبی داشت...یـادمـه با اولین پسر زندگیم اونجا آشنا شدم...یـه آقای خوش تیپ و با کلاس (حالا کـه فکر مـی کنم اونقدر ها هم باکلاس نبود)...اولش قرار بود دوست پسرم باشـه اما شد دوست معمولیم...آخه با من خیلی فرق مـی کرد ... الان 14 ساله کـه مـی شناسمش با هم سلام علیکی داریم و گه گاه از هم سراغ مـی گیریم...الان دیگه با بابام و داداشم بیشتر دوسته...
از اطلسی های توی گلدون های کنار کانال دل کندم و راهم رو بـه سمت خونـه ادامـه دادم...این هوای خوب همـه رو از خونـه ها بیرون کشیده بود مردم دو که تا دوتا قدم مـی زدن ... با خودم فکر کردم احسان کـه اومد بهش بگم آخر شبی بریم یـه قدمـی بزنیم...وسط مـیدون یـه آلاچیق چوبی برپا کرده بودن و دور که تا دورش نوارهای رنگی آویزون کرده بودن شبیـه بـه پرده های آویز... یـه پیـانو بزرگ تو این آلاچیق بود و یکی داشت آهنگ های شاد شاد مـی نواخت...نسیم ملایمـی مـی وزید و نوارهای رنگی رو حرکت مـی داد گویی کـه طبیعت با پیـانو همراهی مـی کرد...

92-6-4
امروز هم از اون روزهایل کننده بود.از صبح صبحانـه نخورده بودم و از گشنگی داشتم ضعف مـیرفتم.پشت مـیزم تو دفتر داشتم تو نت مـیگشتم و مرتب سایت آشپزانـه رو بالا پائین مـیکردم.اینقدر رفتم تو تاپیکهای غذا کـه فکر کنم عابر پیـاده ها هم بـه وضوح صدای قارو قور شکمم رو مـیشنیدن.:d
ظهر شد و من عجله داشتم شوهرم زودتر بیـاد بریم خونـه ناهار بخوریم.اومد و گفت پاشو سریع جمع و جور کن مـی خوایم بریم یـه جای خوب.
خوب تو این لحظه یـه جای خوب به منظور من رستوران بود:d:d.پرسیدم کجا؟گفت پاشو خودت مـی فهمـی.با دوستش اومده بود.معمولا اون با ماشینش مـیبردش اینور اونور.سوار شدیم و گفت مـی خوایم بریم شیرخوارگاه ولیعصر..........وای خدا از خوشحالی داشتم پر درمـیآوردم.قبلا هم یـه بار دیگه رفته بودم اونجا.لذت دیدن کلی نینی کوچولوی بامزه کـه با دیدن ما مـی خندیدن و مـیخواستن باهاشون بازی کنیم دل تو دلم نذاشته بود....
حالا هم اگه شوهرم کارنداشت نمـیذاشت برم..نمـیدونم چرا.مـیگه عادت مـیکنی خوب نیست.
از چند سال پیش کارهای دوربین مداربسته و...اونجا رو شوهرم انجام داده بود و هر هزینـه ای کـه اونجا مـیکرد بخاطر کمک بـه اونجا پول نمـیگرفت.در بین راه رفتیم سوپری و یک بسته 100 تایی کره براشون خریدیم(2/5 کیلو مـیشد).مسئولشون مـیگفت هروقت دوست داری بیـا خوشحال مـیشیم.الان بچه ها زیـاد شدن 54 که تا نوزاد فقط داریم غیر از بچه های چند ماهه...
با اصرار من رفتم بـه قسمتی کـه بچه های چند ماهه بودن.چندتاشون رو شناختم.همون معصومـیت تو نگاهشون موج مـیزد...براشون یـه اهنگ شاد گذاشته بودن و بچه ها هم داشتن بازی مـی....یکی گریـه مـیکرد....یکی مـی خندید....به کـه چه دورانی داشتن...نـه دغدغه زندگی...نـه کار....نـه خوراک ....نـه.....از ته دلم براشون آرزو کردم کـه همـه شون از همـین کودکی نصیب خانواده های خیلی خوب بشن کـه خدای نکرده درون آینده خلافکار و.... بار نیـان...
رفتم یکیشونو بغل کردم و نوازشش کردم.یکی از خانومـها گفت زیـاد بغلشون نکنین چون وابسته مـیشن به منظور ما سخت مـیشـه...آروم کمـی انداختمش بالا....طفلی از بس که تا حالا بغل نشده بود همچین دست و پاش رو سفت گرفته بود.انگار عادت نداشت.کلی باهاش بازی کردم و اجازه گرفتم ببرم پیش شوهرم و دوستش.آخه دوستش خودش و خانومش سنشون زیـاده و بچه دار نمـیشن و قصد داشتن یکی بگیرن...بردمش اونم بغلش کرد و داشت باهاش بازی مـیکرد.خانومـه بهم گفت این بچه رو نمـیتونن بـه فرزندی بگیرن چون مادر داره.گفتم بعد اینجا چیکار مـیکنـه؟ گفت مادرش از لحاظ روانی خوب نیست...
چه بچه نازی و خوش خنده ای بود...
بعد کـه دیدم کار شوهرم طول مـیکشـه(چون یکی از دوربینـها تصویر نمـیداد و انگار پاورش سوخته بود)منم رفتم تو قسمت نوزادها;;)...وای چه بـه موقع رسیدم مـی خواستن بهشون شیر بدن...یـه فرش پهن کرده بودن وسط اتاقشون و یـه پتوی گلبافت هم روش.دستامو شستم و دستکش کردم دستم و با اینکه نمـی تونستم زیـاد رو زمـین بشینم ولی نشستم و بچه هارو چندتا چندتا مـیاوردن وسط مـیذاشتن و هر مسئولی همزمان بـه 2 که تا بچه شیر مـیداد....منم هول افتاده بودم بین این بچه ها و در حالیکه یکی تو بغلم بود و داشت شیر مـیخورد گفتم یکی دیگه هم بدین بهش شیر بدم...مسئولشون خندید و گفت حالا شما فعلا بـه اون شیر بده که تا نفر بعدی...آروغش هم گرفتم و بعدی....و بعدی......بعدی.....تلویزیون داشت آهنگی پخش مـیکرد کـه خیلی با شرایط و حال و هوای این بچه ها همخونی داشت...آروم با شالم گوشـه اشکی کـه کنار چشمم بود رو پاک کردم کـه شوهرم دوستشو فرستاد دنبالم کـه بیـاین مـی خوایم بریم...بعد کـه براش تعریف کردم کـه چه لذتی داشت شیر بـه بچه ها و یکیشون خیلی شیطون بود اصلا شیر نمـی خورد.دوست داشت بخوابه...
گفت آره داشتم از تو دوربینـها مـیدیدمت

امروزم مثل هر روز تکراری شروع شد، بیدار شدن از خواب و دست ورو شستن ، دو که تا لیوان آب ناشتامو نخوردم حالم خوش نبود، گذاشتمش واسه وقتی کـه مـی رسم شرکت .
مثل همـیشـه خواب مونده بودم ،سریع کارامو کردمو با عجله لباس پوشیدم ضد آفتاب همـیشگی و یـه آرایش سر سری ، ماشینو از پارکینگ اوردم بیرون و راه افتادم طبق معمول هر روز پیچ رادیو رو باز کردم ،گزارشگر داشت از حملات سوریـه و اینکه اگر از سلاحهای شیمـیائی استفاده کرده باشن آمریکا ساکت نمـی شینـه و این آغازی مـی شـه به منظور اعزام نیرو و اعلان جنگ صحبت مـی کرد نمـی دونم ولی دلشوره عجیبی بـه دلم چنگ انداخت ، حس بدی پیدا کردم . درون تمام طول راه بـه جنگ فکر مـی کردم ، ناخوداگاه یـاد روزای جنگ ایران و عراق افتادم یـاد روزای خوب نوجوونی کـه تبدیل شد بـه یـه کابوس و ترس و وحشتی کـه 8 سال و تا زمانی کـه به یک جوون تبدیل شدم همراهم بود روزای سختی کـه حتی سرخوشی و بی خیـالی های نوجوونی هم نتونست تلخی هاشو از خاطرم ببره بی اختیـار این فکر بـه ذهنم اومد کـه الان ی دارم کـه درست هم سن اون روزای منـه بعد بـه این فکر کردم کـه خلق و خو و روحیـات من اون موقع چجوری بود و شروع کردم بـه مقایسه بین خود اون روزام و الان م و با یـه جمع بندی کلی بـه این نتیجه رسیدم کـه بچه های الان خیلی با ما درون اون دوره فرق مـی کنن و نمـی دونم اگه یـه روزی درون شرایط مشابهی قرار بگیرن چجوری رفتار مـی کنن ؟ و آیـا ما مـی تونیم ازشون انتظار داشته باشیم مثل خودمون درون اون شرایط سخت برخورد کنن یـا نـه ؟ رسیدم محل کارم دنبال جای پارک مـی گردم و همـینطور پیش خودم زمزمـه مـی کنم کـه امشب با م حرف مـی آره حرف مـی و براش از چهره های مختلف زندگی مـی گم از اینکه همشون زیبا و فریبنده نیستن از اینکه همـیشـه همـه چی خوب و خوش و گل و بلبل نیست شاید یـه روزی برسه کـه آب تو دلت تکون بخوره و مجبور بشی شرایط سختی رو تحمل کنی ! ماشین و پارک مـی کنم و داخل شرکت مـی شم کارت مـی چند که تا از همکارا وارد مـی شن انگار همـه یـه جوری خوشحال و خندونن ولی نمـی دونم چرا من امروز دلشوره عجیبی دارم !!!!!!

92/6/6
من که تا حالا خیلی چوب "نـه" نتونستن بگم رو خوردم.بیشترش هم ضررهای مالی بوده.شما چی؟:(
من که تا 2 سال پیش همـیشـه به منظور رنگ مو و کوتاهی و براشینگ و اپیلاسیون یـه آرایشگاه مـیرفتم. و برای ابرو و اصلاح هم یـه جای دیگه مـیرفتم.تا اینکه از این و اون مـیشنیدم کـه چقدر به منظور رنگ مو کمتر از من مـیدن (گاهی که تا نصف یـا یک سوم پولی کـه من مـیدادم!!!) البته من چون موهای نسبتا پری داشتم و همـیشـه از شانـه کمـی بلندتر بود مـی گفتم این اختلاف مبلغ حتما به منظور همـین بوده...چون وقتی مـینشستم به منظور کاری روی موهام چند دقیقه کـه مـیگذشت تاق تاق صدایی بود کـه آرایشگر یـا شاگردش بـه چوب مـیز آرایشگاه مـیزدن و ماشاا... ماشاا... گفتنشون بود کـه بلند مـیشد و چه موهای پری:>....چه موهای فلانی....موقع حساب هم کـه مـیشد آدم روش نمـیشد بگه چرا این مبلغ؟:|یـا مثلا تو نرخ اتحادیتون کـه یـه قیمت دیگه هست :-sو.....
این شد کـه کم کم بـه این نتیجه رسیدم کـه اونجا داره رو حساب مشتری دائم شدن و... قیمتا رو کم کم مـیبره بالا.دوستم کـه تو اپیلاسیون اونجا بود هم همـیشـه مـیگفت خیلی گرون از مشتریـها مـیگیره.مثلا یـه نمونـه اینکه من به منظور ریشـه گیری مو 40 هزار تومان 2 سال پیش مـیدادم درون صورتیکه جاهای دیگه 15 تومان بود.رنگ موی کامل 80 یـا 90 تومان مـیدادم جاهای دیگه 30 یـا 40 تومان بود.پارسال موهام رو دکلره کردم 140 تومان گرفت جاهای خوب دیگه 80 مـیگرفتن...البته اینم بگم کـه انصافی کارش خوب بود و مثلا سرشور داشت کـه مثل جاهای دیگه لازم نبود 1 ساعت سر کمر دولا بشی و همـه آرایش چشمت پاک بشـه کـه مـیخوای یـه سری بشوری!!! کارش تمـیز بود...این چیزاش خوب بود.ولی خوب دیگه نـه این همـه اختلاف!!!!
حضور من اونجا کمرنگ شد و (جدیدأ) فقط بـه اصلاح و ابرو رسید که تا اینکه همکارش یـه روز ازم پرسید کـه چرا مثل سابق نمـیای و...منم گفتم خودم تو خونـه رنگ مـیکنم.(ولی از این عرضه ها نداشتم...یـه بارر م از امریکا چند که تا بسته از این رنگ موهای شامپویی برام آورد یکیشو خواستم ب جدم اومد جلوی چشام:((:-s:-s و داشتم آرتروز گردن مـیگرفتم(!!
1 سال گذشت....و من تو این مدت به منظور کوتاهی دوباره مـیومدم پیشش..ولی به منظور رنگ و براشینگ مـیرفتم جای دیگه و خوشحال بودم کـه چقدر بـه نفع اقتصاد خانواده کار کردم!!! که تا اینکه هفته پیش ابروهام شده بودن عین پاچه بزی.یعنی خودم خواستم اینجوری بشـه کـه پهن برش دارم.البته کمـی اطرافش رو هرس!!! کرده بودم....:d:d.موهام رو هم مـی خواستم کمـی کوتاه کنم .چون آثار اون دکلره پارسال هنوز روی نوک موهام بود و شده بود عین سیم ظرفشویی....
صبح هرچی زنگ زدم دیدم جواب نمـیدن:-c.عجیب بود.فرداش زنگ زدم و از همکارش وقت کوتاهی و ابرو گرفتم.با این خیلی جور و صمـیمـی بودم.اوایل کـه اسمم رو نمـی دونست بهم مـیگفت مو قشنگ! حتی یـه بار مـیخواستم فر کنم این نذاشت و گفت نمـیذارم موهاتو خراب کنی...
خلاصه رفتم و اول به منظور کوتاهی نشستم.کوتاهی رو خود آرایشگر انجام مـیداد.از این قیچی چندقلوها هم داشت کـه گفتم با اون برام کوتاه کنـه.همـیشـه هم بـه شاگردش مـیگفت اینو بعد از کوتاهی خوب تمـیزش کن 3 مـیلیون پولشو دادم اگه خراب بشـه ازت مـیگیرم.[-(
اینم بگم کـه ریشـه موهام دراومده بود و مـی خواستم فرداش برم جای سابق به منظور رنگ.بغل دست من یـه خانومـی بود کـه اومده بود موهاشو دکلره و رنگ کنـه.فردا عروسی دعوت بود.با خنده بـه آرایشگر گفت حالا مـیرم 6 ماه دیگه مـیام برا ریشـه گیری!!!! اونم جواب داد نـه اشتباه مـیکنی. ماه بـه ماه بیـا کـه رنگت خراب نشـه و....
اونـها مشغول گفتگو بودن کـه من افکار شیطانی تو سرم بود....نمـیدونم چی شد کـه یـهو ازش پرسیدم الان موهام خیسه بعدش مـیتونم ریشـه گیری هم کنم؟وقت دارین؟
و اون با خوشحالی گفت آره مـیتونی.(و مثل این ننـه برفی تو کارتون بلفی و لیلیپیت داشت قیچیش رو برام تیز مـیکرد!!!!@-)@-)) معمولا کار رنگ و ...رو مـیده بـه شاگرداش.ولی دیدم خودش پیش بند بست و وایستاد بالا سرم و شروع کرد بـه رنگ.پیش خودم گفتم خودتو اماده کن کـه مـیخواد گوشتو ببره وگرنـه خودش وانمـیستاد بالا سرت...
موهامو این سری تقریبا زیـاد کوتاه کردم یـه کم از مدل مصری بلندتربود.کارش کـه تموم شد بهم گفت من همـه موهاتو برات رنگ زدم کـه یکدست بشـه!!!
بعد رفتم برا ابرو . پرسیدم دیروز هرچی زنگ زدم جواب ندادین.مگه تعطیل بودین؟ خندید و گفت هیسسسس...یواش دوباره یـادش مـیاد غشغره راه مـیندازه....دیروز بچه ها مـی خواستن گوشی شارژ کنن اشتباهی سیم تلفن رو از پریز کشیدن وقتی فهمـید تلفن چند ساعتی قطع بوده فتنـه بـه پا کرد....و بازم خنده اش گرفته بود.منم همـینطور.
بعد آروم پرسید حالا چی شد باز اومدی پیشش رنگ کنی؟
گفتم نمـی دونم والا...بازم خر شدم...ریشـه گیری فقط مـی خواستم کـه اینم همـه موهامو رنگ کرد.یعنی بـه نظرت بیشتر از 50 تومان به منظور همـه موهام مـیگیره؟آخه موهام خیلی کوتاه شده نباید زیـاد بگیره.
- (خنده)
کارم تموم شد و رفتم برا حساب.همکارش رفت که تا قیمت منو بپرسه.داشتم مانتوم رو مـی پوشیدم کـه با خنده اومد و گفت 80 تومان برا موهات حساب کرده!!!!
گفتم حقمـه....تا من باشم دیگه نیـام پیشش...بازم خر شدم.
هیچی دیگه 113 تومان کلا پیـاده شدم و مثل آدمـهای شکست خورده و بازنده از آرایشگاه اومدم بیرون.کاری کـه کلا درون بهترین شرایط 80 تومان پام آب مـی خورد رو 113 تومان دادم فقط برا اینکه نتونستم برا 1 بار هم شده بهش بگم چرا از روی نرخ لامصبی کـه چسبوندی اونجا نمـیگیری.البته همـیشـه بـه سوال دگران جواب مـیداد کـه من رنگ و اکسیدان درجه 1 استفاده مـی کنم.خوب بابا اون نرخی هم کـه چسبوندی نرخ ارایشگاه درجه 1 هست اگه درجه 2 بود کـه خیلی پائین تر مـیشد....
ولی دیگه این تو بمـیری ها از اون تو بمـیری ها نیست.....من اگه برا غیر از ابرو اومدم پیشت اسمم رو عوض مـیکنم....حالا ببین....

تازگی ها خیلی یـاد بچگیم مـی افتم.ولی وقتی کـه مـیخوام حساب کنم کـه فلان خاطره مال چندسال پیش بوده حالم گرفته مـیشـه.بماند کـه من همـیشـه باخودم مـیگم کـه من خیلی هم خوب موندم.وکافیـه کـه یکی بهم بگه مثلا :اصلا بهتون نمـیاد بچه داشته باشین.اونوقت من اینو تامدتها با خودم مرور مـیکنم وباهاش حال مـیکنم.دلم مـیخواد اگه مشغله ها بذارند ،قدر این روزهارو بهتر بدونم.همـیشـه منتظر گذشت زمان بودم وچشم بـه راه آینده.ونتونستم ونشده کـه از همون لحظه لذت ببرم.انتظار بزرگتر شدن،نتیجه کنکور،گذراندن دوره کوتاه نامزدی با استرس عروسی،شمردن روزهایی کـه شوهرم از محل کارش کـه یک شـهر دیگه بود بیـاد پیشم ودوباره شمردن روزها و دقایقی کـه واسمون مونده که تا برگرده،انتظار بـه دنیـا اومدن م واینکه کی غذا مـیخوره وکی راه مـیره و...نکته جالب اینـه کـه الان دلم مـیخواد بعضی از اون روزهارو درحالکیـه کش مـیان تجربه کنم.البته هنوزم منتظرم وهنوزهم نمـیتونم از حال لذت حتما رو ببرم. من نمـیدونم بقیـه وقتی یـاد دوران بچگی مـی افتند بـه چه چیزهایی فکر مـی کنند.من یـاد حیـاط وپشت بوم و پیـاده روی خونـه کودکی ام مـی افتم.ومدرسه.حتی مسجدی کـه شبهای محرم مـیرفتیم وپارچهای قرمزش کـه پرآب یخ بود.باغچه مون وبوی بهارنارنج. حتی شته های پشت برگها.ظهر های استثنایی کـه مـی خوابیدم و غروب پا مـیشدم و فکرمـی کردم صبحه واز مدرسه جا موندم. بوی سوغاتی های خارجی کـه یـه بوی خاصی مـیداد.بوی موندگی کیف قرمز کودکستانم.بوی سیب مونده مـی داد.لابد همـه خوراکی هامو مـیخوردم غیر از سیب .شاید هم سیبهای قدیم عطر زیـادی داشتن.

92-6-7
امروز پنجشنبه هست و من خوشحالم کـه سریع ظهر مـیشـه و مـیرم خونـه و از بعد از ناهار دیگه استرس کار و...تعطیل.:>:>
چند روزیـه مـی خوام زنگ ب بـه اون خانمـه کـه مـیاد برا کارهای خونـه.ولی این هفته همـه اش پشت گوش انداختم و به عبارتی تنبلیم شد.خونـه هم یـه نظافت حسابی لازم داره که تا یـه کم حال بیـاد و من هم از دیدن تمـیزیش لذت ببرم.
همـیشـه تو مجردیم هم از کارهای خونـه بیزار بودم مخصوصا جاروبرقی کشیدن و گردگیری.نظافت آشپزخونـه رو کـه دیگه نگو....انگار هر کارمـیکردی باز یـه جا یـه کاری سبز مـیشد برات....یـادمـه برا خونـه ت آخر سال کـه مـیشد همـه مشغول کاری مـیشدن و یـه گوشـه کار رو مـیگرفتن. من هم یـه نیرو خدماتی مـیاوردم و مـیگفتم ایشون بـه جای من کار مـیکنن:d و خودم مـیرفتم سرکار.ولی انگار نیومدنش بهتر از اومدنش بود.:32:
بچه ها مـیگفتن نردبون گذاشتیم بره سقف رو گردگیری کنـه مـیگه از نردبون مـیترسم....مـیگیم شیشـه ها رو پاک کن ....مـیگه اینا کـه جلوش پرده هست مشخص نیست.لازمـه پاک کنم؟و از اونجایی کـه م اینا هم خیلی با احترام با این بنده خدا برخورد مـی این هم سو استفاده مـیکرده و از زیر کارها درون مـیرفته....و طفلی ها مجبور شدن کـه یک دور دیگه خودشون همـه این کارها رو انجام بدن و کارشون 2 برابر شده بود...من هم این وسط هم ناراحت شدم هم کلی خنده ام گرفته بود از اوضاع اونـها.آخه کوچیکم یـه طور خاص تعریف مـیکرد ...
بگذریم حرف، حرف مـیاره....شوهرم ساعت 1 اومد دنبالم کـه بریم خونـه.پیـاده مـیرفتیم کـه من گفتم بریم کمـی مرغ بگیریم.گفت من برا شام هوس دل و قلوه کردم بگیم دوسم هم با خانومش بیـان.رفتیم و مغازه اش تعطیل بود.خلاصه از یـه مسیر دیگه رفتیم اونجا هم سر ظهر تعطیل بود.شوهرم هم گیر داده بود بـه دل و قلوه!!! از اونجا تاکسی گرفت جای دیگه ببینـه بازه یـا نـه؟اونجا هم تعطیل بود.خلاصه من با کلی خرید و پلاستیکهای مـیوه و مرغ و...کنار مغازه ایستاده بودم که تا برگرده.آخر سر رفت فروشگاه رفاه از اونجا گرفت.
خیلی حرصم گرفته بود.آخه مـهمونیـه بی موقعی بود.من و شوهرم هر دو کمردرد داشتیم و من نمـیتونستم کارهای خونـه رو تنـهایی انجام بدم.ضمن اینکه شب ما تولد دعوت بودیم کـه خیلی هم بهمون خوش مـیگذشت.شوهرم بهونـه اورد گفتیم نمـی آئیم.حالا من حتما مـینشستم مـهمون داری مـیکردم!!!!:-w:-w:-w:-w
وای سبزی خوردن هم گرفته بود...حالا کی مـی خواد اینارو پاک کنـه؟ناهار خوردیم و به شوهرم گفتم زحمت سبزیـهارو بکش من هم بـه این خانومـه داشتم زنگ مـیزدم ببینم مـیتونـه بیـاد یـا نـه؟برای 8 ساعت کار 25 تومان مـیگیره.ولی امروز حتما تو 3 یـا 4 ساعت هرجور بود کارشو تموم مـیکرد.زنگ هم زدم کـه شوهرم اشاره کرد قطع کنم.پرسیدم برا چی؟ گفت هر دومون کارهارو مـیکنیم زنگ نزن بیـاد.
گفتم باشـه سبزیـهارو کـه پاک کردی ،زحمت بکش جارو بزن همـه جارو.بعد هم آشپزخونـه رو مرتب کن و ظرفها رو بشور.من هم مـیرم یـه کم استراحت مـیکنم و بیدار شدم گردگیری و دستشویی با من....
مـیدونستم بی انصافی بود کـه در حقش مـیکردم ولی مـهمونی بدون برنامـه مـیشـه همـین.قبول کرد و منم رفتم یکی دو ساعت بخوابم.به زور این پهلو اون پهلو شدن فکر کنم یـه نیم ساعتی یـه چرتی زدم.حالا قسمتهای خوبش شروع مـیشد...:dاومدم بلند شم برم سراغ کارها ولی گفتم اگه برم شوهرم کنار مـیکشـه و مـیگه بقیـه اش با تو....بهترین کار این بود کـه همونجا تو رختخواب بمونم.مخصوصا اینکه چشم بند هم بسته بودم و اگه بیدارم بودم عمرا شوهرم مـی فهمـید دارم بهش کلک مـی...>:)(وقتی من شرور مـیشوم....)
الان داره ظرف مـیشوره....پس یعنی سبزیـهارو پاک کرده.صدای سطل اشغال اومد بعد آشغالها رو هم بیرون...حالا مـهمترین قسمت کار .....تالاپ تولوپ.....صدای دسته جاروبرقی بود کـه مـیزدش اینور اونور....پس چرا روشنش نمـیکنـه؟....روشن کن دیگه...اومد تو اتاق...نفهمـید بیدارم....رفت بیرون بازم صدای دسته جاروبرقی....آهان ....الان داره جارو مـیزنـه...الان هم اگه برم مـیگه اتاقها با تو.بذار کارش تموم شد مـیرم بیرون...یواشکی بـه ساعت کوچیک کنار تخت نگاه کردم ببینم ساعت چنده و من چقدر فرصت استراحت دارم؟هنوز 6 نشده...خوبه ...پس بذار یـه کم دیگه بمونم تو تخت....
اومد داشت اتاق بغلی رو جارو مـیزد.با این صدای جاروبرقی دیگه تابلو بود اگه بیدار نشم...بلند شدم و مثل کارگری کـه کار خودشو مـیدون رفتم سمت جرم گیر و رخشا و شیشـه پاک کن و ....و رفتم سمت دستشویی و ...بلند گفتم دستت درد نکنـه.از سروصدا مگه خوابم برد؟ولی برا کمرم یـه کم استراحت کردم خوب بود...
کارها رو با هم تموم کردیم و اون روز فهمـیدم اگه بخواد کاری رو انجام بده چطوری اونقدر قشنگ و تمـیز انجامش بده و اگه هم نخواد انجام بده آسمون هم بیـاد زمـینی نمـیتونـه کاری کنـه....
دوستان اومدن و بساط باربیکیو رو راه انداختیم تو بالکن و جوجه کباب و دل و قلوه و قارچ کبابی:x

دیروز حسابی داغون بودم نمـی دونم واسه شما ها پیش اومده کـه یک بد بیـاری بیـارید و پشت سرش هم باز بد بیـارید یـا خبر بدی بشنوید. حالا شده حکایت من ،من مجبور شدم از کرمان بـه خاطر جلسه دانشگاه بیـام شیراز . خب تو جلسه خبر از تغییر یـه سری چیزا دادند کـه تا حدی نگران وضعیت شغلی ام درون دانشگاه شدم. بعد از آن هم خبری شنیدم کـه مربوط بـه یک قضیـه کـه مربوط بـه دو سال پیش بود کـه احساس بدی بهم داد یعنی فک کردم چقدر بهم ظلم شده و من هیچی نگفته بودم. و همـه اینا باعث شد کـه روحیـه ام حسابی داغون بشـه و کل دو روز قبل رو فقط درون حال گریـه بودم و از اونجایی کـه کلا خیلی بـه خودم روحیـه مـیدم و نمـیزام مشکلاتم همـینطوری بمونـه زنگ زدم و یک دوستم رو با ش دعوت کردم واسه عصر. خلاصه شروع کردم بـه تمـیز خونـه و آماده وسایل پذیرایی کـه متوجه شدم هیچ نوع شیرینی تو خونـه نداریم. اصلا هم حوصله بیرون رفتن و خرید نداشتم. داشتم بیخیـال شیرینی مـیشدم کـه با باز درون کابینت نگاه ام افتاد بـه پودر کیک آماده و تصمـیم گرفتم کیک درست کنم اونم برا اولین بار . البته کاری نداشت اصلا چون فقط آب و روغن و پودر کیک رو مخلوط کردم و با کشمش و گردو قاطی کردم و گذاشتم تو فر. اومدم کیک مافین ای درست کنم اما قالبش کاغذی بود و خیلی اذیتم کرد و تازه بعد از پخت هم کلی کج شده بود . حالا فرمون نمـیدونم چطورش بود کـه بعد از هر ربع یـا بیست دقیقه ای خاموش مـیشد و یـه کیک کـه زمان پختش 50 دقیقه بود تقریبا نزدیک دو ساعت طول کشید که تا آماده شد. ولی مزه اش خیلی خوب شده بود. ساعت 5 مـهمانامون قرار بود بیـاند کـه تقریبا ساعت 7:40 دقیقه اومدند و کلی هم عذرخواهی د کـه مـهمان براشون اومده بوده . خلاصه کلی گفتیم و خندیدم که تا ساعت 9 کـه مـهمان ها رفتند. که تا حدی هم حال من تغییر کرد .

سه شنبه دوازدهم شـهریور ماه نود و دو
پنج شنبه امتحان دارم و دیروقت سه شنبه شب است. از بعدازظهر کتاب و جزوه ها و منابع متعدد مربوطه را باز کردم و مـی خوانم و نت برمـیدارم و تکرار مـیکنم. قلم درون دست راستم ی شگرف دارد. لحظه ای آرام ندارد. بالا و پایین مـیرود. گاهی محکم و با اطمـینان بر کاغذ مـی لغزد و لحظه ای با تردید رنگ پایی محو از خود بر جای مـی گذارد. ذهنم درون بین کلمات مـی چرخد و حجم انبوه دانستنی ها درون گوشـه ای از حافظه ام متراکم مـیشوند که تا جا به منظور باقی واژه ها تنگ نباشد. درون این کشاکش نفس گیر تعامل من و کتابهایم خستگی چشمـهایم را پر مـی کند و بی آنکه بخواهم همچنان کـه بر کاناپه دلخواهم تکیـه داده ام و جزوه ام بر روی زانویم باز هست گوش ذهنم بر روی دنیـا بسته مـی شود و نفسهایم آرام مـی گیرد....
نمـیدانم چقدر درون این حالت هستم کـه صدای یک ملودی من را بـه خود بر مـی گرداند. ابتدا تصور مـیکنم کـه آوایی دلخواسته از درونم هست که به منظور آرامشم از ناخودآگاهم سرچشمـه گرفته ولی صدا آزار دهنده مـیشود. چشمـهایم را نیمـه باز مـی کنم که تا درهای واقعیت را رو بـه خلوت خود خواسته ام بگشایم. و آه از نـهادم برمـی آید وقتی مـی بینم این موسیقی؛ نوای بلند زنگ موبایلم هست کـه سخت به منظور جواب داده شدن پافشاری مـی کند.
با رخوت دستم را بـه سوی گوشی دراز مـیکنم و در ذهنم جستجو مـی کنم کـه چهی درون این وقت شب... راستی این وقت شب؟ ساعت چند است؟ نگاهم بر ساعت بزرگ سالن حک مـی شود. تنـها دقایقی بـه ساعت دوازده نیمـه شب مانده. درون هراس از اتفاقی بدشگون؛ با عجله صفحه موبایلم را نگاه مـیکنم و وا مـی روم وقتی مـی بینم تماس از سوی مدیرم است. با انگشت پر از رخوتم دکمـه سبز اتصال تماس را مـی و صدای خسته و خواب آلودم پاسخ مـیدهد: بله؟؟؟؟ مدیرم با آرامشی متحیر کننده رسم ادب بـه جا مـی آورد و احوالپرسی مـی کند و کم کم لحن گفتگویش تحکمـی غریب مـی گیرد و تاکید مـی کند کـه همـین الان سایت را از تمام تصاویر و سخنرانی ها و سفرهای استانی و هر آنچه کـه متعلق بـه وزیر قبلی هست پاکسازی کنید.
به گوشـهایم شک مـیکنم. سوال مـی کنم: همـه چیز را؟؟؟ و او محکم تر از قبل پاسخ مـیدهد:بله. و من با تردید و با صدایی کـه تحیر آن را لبریز کرده مـی پرسم اما مگر سایت وزارت ما مرجعی به منظور تمام مراجعان نیست و اگر چنین امری صورت پذیرد تمام اصول حرفه ای زیرپا گذاشته نمـی شود؟؟؟ و مدیرم درون یک کلام خلاصه مـی کند: نـه. چیزی را کـه گفتم با دقت و نکته سنجی انجام دهید. و مکالمـه تمام مـی شود.
با ذهنی گیجتابم را باز مـی کنم و به صفحه مدیریتی سایت کـه من ادمـین آن هستم وارد مـیشوم. cms را کـه مـی آورم ذهنم بـه اتفاقات این چند سال اخیر برمـیگردد. وقتی کـه همـین مدیر محترمم با تاکیدی درون حد وسواس؛ مرا بـه بارگذاری تک تک لحظات زندگی حرفه ای وزیر سابق درون سایت وادار مـی کرد. هر جایی کـه وزیر سابق مـیرفت مدیر من هم مثل یک شیء تزیینی همراهیش مـی کرد. وقتی کـه آلبومـهای عوزیر قبلی را تک بـه تک غیر فعال مـیکردم ردپای حضور مدیرم را درون هر قطعه از عکسهای آلبومـها مـی دیدم ...
آرشیو تصاویر را کـه پاکسازی مـی کنم بـه سراغ سفرهای استانی مـی روم. باز هم همان داستان... و بعد سخنرانی های وزیر.... همـه را ... قدم بـه قدم و درست شبیـه بـه یک جراح پیکر سایت را مـی شکافم و هر اثری کـه کوچکترین نشانـه ای از **** قبل داشت را با چاقوی بیرحم ابزارهای مدیریتی بیرون مـی کشم.
کار کـه پایـان مـی یـابد حس مـیکنم مایعی تلخ گلویم را پر کرده. درک تزویر و دورویی درونم را بـه تلاطم کشیده است. دست بـه ام مـی برم که تا آرام کنم وجود غرق درون بیزاریم را ولی با تماس انگشتهایم با پوست ام ، تهوعی عجیب وجودم را فرا مـی گیرد. بـه سمت دستشویی مـی دوم و بالا مـی آورم . دروغ و بی اعتقادی را... چاپلوسی و فرصت طلبی را.... جاه طلبی را... من افکار مسموم مدیری را بالا مـی آورم کـه تا دیروز سرسپرده مردی بود کـه حالا جایش را بـه مردی دیگر داده است.
من هرگز با تفکرات وزیر قبلی همسو نبودم و یک منتقد سیـاستهای کلان ایشان بـه شمار مـی رفتم و با رضایت این تغییر را انجام مـیدادم اگر مدیر مزورم چنین درخواستی از من نمـی کرد. درون روز معارفه وزیر جدید من از شادترین آدمـهای جلسه بودم و امـیدی شگرف داشتم بـه تغییر شرایط و بهینـه سازی ظرفیتهایی کـه مـی توانست بـه شیوه ای بهتر درون اختیـار جامعه قرار گیرد و معنای خدمت را جلوه ای تازه ببخشد. اما با این مکالمـه سیـاه پر از بزدلی از سوی مدیرم؛من شکسته شدن تندیس وفاداری او را مـی دیدم کـه به سادگی یک تغییر؛ خود را بـه مرد شماره یک وزارت نزدیک مـیکرد که تا شاید درون فرصتی دوباره؛ قدرت را حفظ کند.
من از دروغ بیزارم. از چاپلوسی و نان بـه نرخ روز خوردن تنفر دارم. از اینکه درون طول چند روز؛ ارزش بـه ضد ارزش تبدیل مـیشود منزجرم.
خدایـا... من درون کار بندگان بـه ظاهر معتقد تو شدیدا حیرانم....

دیروز تصمـیم گرفته بودم کـه با بریم یـه جایی حالا هر کجا کـه باشـه فقط بریم بیرون کـه تو خونـه نباشـه آخه م بعد از مریضی اش خودش تنـها نمـی تونـه از خونـه بره بیرون و حتما حتما بای باشـه و اونم خیلی کند راه مـیره . فک کنم سه هفته ای مـیشد کـه بیرون نرفته بود خب من کـه نبودم و م کـه بارداره و مـهربونم کـه هر روز بـه م سر مـیزنـه هم رفته بود شمال . حالا کـه من هم توفقیق اجباری پیش اومده بود بـه خاطر دانشگاه و آمده بودم خونـه حتما رو مـیبردم بیرون خلاصه کلی جا بـه ذهنمون رسید و بالاخره تصمـیم گرفتیم بریم بازار و طلا بخریم واسه ی کـه بارداره ، (طبق رسم خانواده ما وقتیی باردار مـیشـه خانواده عروس علاوه بر سیسمونی حتما ماه چهارم هم یک پلاک طلا کـه حالا یـا جاقرانی یـا ان یکاد باشـه و چند دست لباس و کفش حاملگی بگیرم و خانواده اصلی داماد را دعوت کنیم و اینا را بدیم بـه همراه با پذیرایی و معمولا آش رشته) بمـیرم م بعد از مدتها اومد بازار و رفتیم مغازه معروفی کـه دوست بابام بود و یک پلاک ان یکاد انتخاب کردیم و همـینطوری کـه داشتم بـه سرویس های طلا نگاه مـیکردم یکی از سرویس ها چشمم رو گرفت و به گفتم اینو واسه من بخرید هم گفت خوبه ولی این وسط بابا حتما نظر مـیداد بـه دوست بابام گفتم اینـها بمونـه که تا بابام بیـاد حساب کنـه و بیـارتشون اون بیچاره هم اینقدر اصرار کرد کـه ببرید خریدهاتون رو . شب کـه بابا اومد و قضیـه رو گفتیم گفت من پول سرویس رو الان ندارم و قرار شد فقط پلاک رو بیـاره . امروز کـه رفته بود طلاها را بیـاره سرویس انتخابی من هم بود. وای اینقدر ذوق زده شدم ولی همون اول بابا شرط اول رو گذاشت کـه حالا کـه از این سرویس خوشت اومده خش کـه ت کادوی عروسی بهت بده و حق استفاده ازش رو نداری که تا اون موقع. من هم با کمال پرویی گفتم نـه خیر اینو الان مـیخواهم و اصلا پولش رو قسطی بهتون مـیدم . حالا شوخی یـا جدی مـهم این هست که بالاخره سرویسی رو کـه دوست داشتم خ.......

1392/6/16
تازه ظهر فهمـیدم امروز چندمـه.پس از روزها کـه نمـیدونستم کجای شـهریور ماه قرار دارم امروز متوجه شدم کـه وسطاشم.شونزدهم!چقدر گذروندم از این شونزدهما...این روزها خیلی بیکارم و به همـه ی کارام نمـیرسم.انقدر وقت دارم کـه هیچی مزه نمـیده.نـه تلویزیون دیدن.نـه فیلم دیدن.نـه غذا پختن.انقدر بیکارم کـه حوصله ی پختن یک کیک ساده رو هم ندارم...........وقتی سرت شلوغه همـه ی کارها با هم و به خوبی انجام مـیشـه والبته با احساس رضایت.حداقل من کـه اینجوری ام.امـیدوارم سرم زودتر با کارهای خیلی خوب شولوغ بشـه.والبته یـاد این روزها بیفتم واز پرکاری -هیچ-گله نکنم.امـیدوارم.:x

من یک زن هستم با کلی مشغله.هنوزم وقتی سرم خیلی شلوغ مـیشـه بصورت خودکار از مسیر خارج مـیشم وکمـی دور مـیشم.شاید اگه درون مزرعه زندگی مـیکردم ،کمـی قدم مـیزدم و از خونـه دور مـیشدم،گل مـیچیدم وپاهامو تو آب رودخونـه مـیگذاشتم و دوباره قدم زنان والبته سبک تر برمـیگشتم.این قضیـه درون سالهای نوجوونی،در اوج امتحانـها بـه شکل دیگه ای بروز مـی کرد.اون وقتها یـهو ویرم مـی گرفت کـه دوباره برم سراغ کتاب بربادرفته.الانم با کوهی از فکرهای مختلف مـیام اینجا،که درباره خودم بنویسم.
نمـی دونم چرا هرکار مـهمـی کـه مـیخوام بـه سرانجام برسونم،در لحظه ای حساس بـه فنا سپرده مـیشـه.پس این انرژی های مثبتی کـه من واسه خودمون جذب مـیکنم رو کجا ذخیره مـیکنم کـه در دسترس نیست.
گاهی فکر مـیکنم کـه دیگه ،پیدا ن جوراب شلواری وعقب افتادن پایـان نامـه و لغو سفر ولک شدن پیرهن م ،همـه بـه یک اندازه منو ناراحت مـی کنند.وانگار یکی داره صبر منو امتحان مـیکنـه.
الانم از مسیر خارج شدم. مثل این مـی مونـه کـه دارم قدم مـی ،ولی با کلی بار.واین بار سنگین جلوی دیدمو گرفته.گلهارو نمـیبینم.وباوجود اینکه صدای رودخونـه رو مـیشنوم،نمـیشـه کـه پاهامو بزارم توآب...و فقط قدم مـی و این بار رو بیخودی حمل مـیکنم.در حالیکه من دلم مـیخواست کـه کمـی سبکتر وآزادتر باشم.همـین...

واااااااااااااااااااای نصف شبی دلم گرفت
چقدر احساس تو خاطره هاتونـه

قرار بود از روز جمعه که تا 2 شنبه با2 که تا از هام بریم مسافرت شمال . همـیشـه این اتفاق نمـیافته کـه این طوری جمعمون جمع بشـه . این سفر رو از یک ماه پیش برنامـه ریزی کرده بودیم .
همـه خیلی خوشحال بودیم . حمعه صبح راه افتادیم بـه سمت شمال . روز اول کـه بیشتر توی راه بودیم . روز دوم هم داشت خیلی خوب مـی گذشت کـه از اداره همسری بهش زنگ زدن کـه باید بیـای واسه مصاحبه .
یـه سری کلاسهای مدیریتی قرار بود واسشون بزارن کـه از بین خیلیـها 50 نفر رو انتخاب مـی . حالا اخرین مصاحبه صاف افتاده وسط سفر ما کـه اینـهمـه واسش نقشـه کشیده بودیم . :(
هر چی همسرم گفت خانوم ما نیستیم اگر مـیشـه نوبت منو بزاری واسه دوشنبه . ولی خانوم گفت کـه نمـیشـه و نوبت مصاحبه شما یکشنبه 2 بعداز ظهر مـی باشد. و اگه نیـای لیستو مـی بندیم .
همسری سکوت کرده بود و هیچی نمـیگفت . خیلی دلش مـی خواست کـه بره و این مصاحبه رو بده . حالا شاید قبول هم نشـه ولی اگر نیمر فت توی دلش مـی موند . یـه لحظه عین گربه شرک نگاهم کرد . :(679):
منم گفتم گه اگر لازمـه خوب برگردیم . توی دلم اینجوری بود :((
یعنی فردا صبح خروس خون ما حتما راه مـی افتادیم
تا ساعت 1 خونـه باشیم و ساعت 2 بـه اداره برسه .
وقتی بـه م اینا گفتم اوناهم خیلی دپ شدن :-?=((
فرداش ساعت 1 خونـه بودیم و همسری رفت مصاحبشو داد . ;;)
نتیجه اخلاقی :
نتیجه اخلاقی نداره دیگه . سر بـه سرم نزارید الان کلی عصبیم .
نـه بـه خاطر اینکه برگشتیم . بـه خاطر اینکه چرا این اتفاق نباید هفته پیش با مسافرتی کـه با ش اینا داشتیم بیـافته اخهههههههههههههه.../:)~x(

92-6-12
امروز تولد شوهرم هست...با جشن گرفتن و مـهمونی تولد به منظور خودش کاملا مخالفه و فکر کنم بعد از بچگیش یـه بار قبل از ازدواج بـه اصرار من با دوستاش رفتیم شام بیرون و کیک و کادو و....و الان کـه مـی خوام براش مـهمونی غافلگیر کنندانـه;;) بگیرم .
از اونجایی کـه یکی از دوستاش با جمعی کـه قراره 5 شنبه بیـان جور نیستن و با یکیشون اختلاف داره مجبورم کـه امشب رو با اونا جشن بگیریم و 5 شنبه با بقیـه.تا بـه هر دو طرف خوش بگذره...
برا 5 شنبه کـه از چند روز قبل با دوستاش هماهنگ کردم و سپردم کـه چیزی بـه خودش نگن.صبح بـه دوستش زنگ زدم و گفتم امشب شام مـیخوایم بریم بیرون شما هم بیـاین.انگار همون موقع روش نمـیشد بگه چند دقیقه بعد زنگ زد و گفت من و خانمم حرفمون شده با هم حرف نمـیزنیم.اگه مـیشـه خودتون بهش تماس بگیرین من مشکلی برا اومدن ندارم.
چون شوهرم پیشم بود که تا ظهر نشد زنگ ب.رفتیم خونـه و سر کوچه شوهرم رفت از سوپری خرت و پرت بگیره منم از فرصت استفاده کردم و به خانوم دوستش زنگ زدم و موضوع رو گفتم.از اونجا کـه نمـیخواستم بگم تولد هست ولی خودش تو شبکه اجتماعی زودتر فهمـیده بود.قبول بیـان.
به شوهرم گفته بودم شام حتما منو ببره رستوران.ولی هر جایی مـی گفتم مـی گفت اینجا خوب نیست.گفتم خوب کجا؟گفت اصلا تو خونـه باشیم.من شام مـیگیرم مـیارم عشقولانـه مـیخوریمش دیگه....ولی من قبول نکردم.آخه نقشـه هام و آبروم بـه باد مـیرفتن.:d:d
چند روز بعد هم عروسی صاحبخونـه مون بود و دعوت حتما بریم ولی ما حال و حوصله عروسی غریبه رفتن رو نداشتیم.شوهرم گفت بگو من کمرم خیلی درد مـیکنـه نمـیایم و از این حرفا.
شب خواست بره دوش بگیره داشت مـیگفت کمرم واقعا اذیتم مـیکنـه و بیـا بیرون نریم.من برم ، بعد بریم بیرون باد مـیخوره بهم مـی افتم دوباره ها.....و من مـیگفتم نـه.خلاصه تو این فاصله دوستش زنگ زد کـه مـیخواین نریم بیرون و ما کیک و شام مـیگیریم مـیایم اونجا.اینجوری بیشتر سورپرایز مـیشـه.منم فکر کردم دیدم شوشو کـه مـیگه کمردرد دارم و نمـیخواد بره بیرون منم قبول کردم و گفتم رسیدین اس ام اس بدین درب رو ب ولی زنگ نزنین.
خوب حالا حتما چیکار مـیکردم ؟شوهرم تو خونـه با شلوارک هست و مـی خواستم دوستش مـیاد لباسش رو پوشیده باشـه.رفتم درون و به شوهرم گفتم صاحبخونـه اومد دم درون باهات کار داشت گفت دوباره مـیاد.حتما راجع بـه عروسی ش مـی خواد بگه.
چند دقیقه بعد از بیرون اومد و گفتم اگه کمرت درد مـیکنـه شام تو خونـه یـه چیزی درست مـیکنم.و نشستم پای تلویزیون.بعد اومد گفت گشنمـه پاشو یـه چیزی درست کن.گفتم "من کـه هنوز گشنـه ام نشده.ناهار دیر خوردیم.باشـه یـه نیم ساعت دیگه درست مـیکنم."
گفتم چی مـیخوری؟گفت کتلت .پا شدم بـه دوستش اس زدم کجایین؟ گفت نزدیکیم.رفتم الکی درب فریزر رو باز و بسته کردم(یعنی گوشت برداشتم) بعد 1 لیوان آب گذاشتم تو مایکرو و گذاشتم رو یخ زدائی(یعنی گوشت رو دارم یخ زدائی مـیکنم) و اومدم تو اتاق لباس عوض کردم و دوربین رو برداشتم.اس کـه پشت درون هستن.آروم درو باز کردم و اومدم تو اتاق.چند دقیقه بعد زنگ پشت درون رو زدن و شوهرم خیـال کرد صاحبخونـه است.درو باز کرد و دوستش و خانومش رو دید کـه کیک و کادو و شام دستشونـه و براش شعر تولد رو مـیخونن.....تولد تولد تولدت مبارک....مبارک ....مبارک....تولدت مبارک....:ymparty::ymparty::ymparty::ymparty:
چشماش گرد شده بود و ماتش بود منم چیک چیک داشتم ازش عمـیگرفتم....خلاصه خاطره خوبی براش بـه جا گذاشت و کلی دور هم گفتیم و خندیدیم و این برنامـه امشب هم شوهرم رو خوشحال کرد و هم باعث شد دوستش با خانومش آشتی کنن..............

ساعت 12:40 مـین شده من خسته و کوفته ولو شدم روتاپ یعنی باورم نمـیشـه آرین کوچولو ی رو بیخیـال شد که تا ی یکم خلوت کنـه با خودش دیشب کـه کلا بیدار بودم نمـیدونم چش بود ولی مـیدونم دلش بازی مـیخواس براش کلی شعر خوندم نازش کردم پسلمم کلی واسم ناز و با صدای بلند خندید وقتی مـیخنده دلم مـیخواد واسش غش کنم مـیمـیرم واسه خنده هاش از دیشب که تا حالا بیدارم چشام نایی نداره منتظرم شوشو از سرکار برگرده یکم نینی رو نگه داره که تا من بتونم یـه چرتی ب ناهارمو درست کردم خونـه رو تمـیز کردم موهامم خرگوشی بستم:d دلم به منظور دوران مجردی تنگ شده آزاد ؛ بدون هیچ مسئولیتی هرکار دلم مـیخواست مـیکردم هرچی دلم مـیخواس مـیپوشیدم الان الان خیلی وقته وقت هیچ کاری ندارم چند روزه یـه رژ نزدم آه کجایی مجردی دلم برات تنگ شده ...

92/6/19
خیلی دلم گرفته . مدام فکرش و یـادش و حرفاش مـیاد تو ذهنم و بغضیم مـیکنـه
از صبح مدام بغضم و قورت مـیدم کـه ن زیر گریـه.از یـه طرف بابارو مـیبینم و ناراحت مـیشم کـه داره خودش مـیخوره و از بین مـیبره
چند روز پیش بـه خدا گفتم خدا جون دوست دارم همـینجوری باشـه ولی باشـه. خدا جونم نگیر ازمون ولی نمـیدونم چرا از یـه طرفم ناراحت مـیشم کـه داره عذاب مـیکشـه و به خدا مـیگم خدایـا خودت شفای خیر بـه مادربزرگم بده نذار درد و عذاب بکشـه. نمـیتونم برم با این حال ببینمش تو بیمارستان. دیدنش اونجوری مثل یـه تیکه گوشت کـه رو تخت افتاده اذیتم مـیکنـه. دیدن اینکه هر روز یـه قسمتی از بدنش مشکل پیدا مـیکنـه، دیدن اینکه چشماش و گاهی و اوقات باز مـیکنـه و به بچه هاش نگاه مـیکنـه ولی نـه حرکتی نـه حرفی.
یـاد عید افتادم کـه شیرینی درست کرده بودم و هرکی مـیومد خونمون مـیگفت محمد (عموم) درست کرده آخه شیرینی و کیک پختنش عالیـه ولی وقتی بهش گفتیم خودم درست کردم هرکی مـیومد مـیگفت بخورید م درست کرده و خودشم بر مـیداشت و مـیخندید بهم
خدایـا خودت شفای خیر بده بهش نذار عذاب بکشـه بیشتر از این

وای سرسام گرفتم،چقدر شلوغ مـیکنید،سرم داره مـیترکه....
یکی نبود بگه آخه نونت نبود ،آبت نبود مسافرت دسته جمعی دیگه چی بود.
تازه دیشب رسیدیم من و م وم و زن داداشم با بچه ها البته بدون همسران گرامـی یـه مسافرت کاملا زنانـه،اومدیم خونـه مادر بزرگم تو یکی از روستاهای خوش آب و هوا....
هنوز صبحانـه رو تمام نکردیم صدای م از آشپزخونـه مـیاد،بچه ها ناهار چی مـیخورید من مـیخوام برم صحرا (اینجا بـه مزارع کشاورزی مـیگن )م کـه رفت هر جوری بود ما ناهار و سر هم کردیم جاتون خالی دور هم چقدر خوش مـیگذره.بچه ها انگار عروسی گرفتن یکی توپ و شوت مـیکنـه،اون یکی داره از پله مـی افته م و نگو داره با شلنگ آب همـه رو خیس مـیکنـه،جیغ منم کـه رو آسمونـه....
بعد از ظهر شده اومدیم صحرا....چای دودی،نون و پنیر محلی فضای سبز اکسیژن که تا دلت بخوادچه حالی مـیده.اینقدر سرگرم شدیم نفهمـیدیم کی هوا تاریک شد.
حالا تصور کن هوا تاریک جاده پوشیده از درخت وزش نـه چندان ملایم باد همـهمـه جیرجیرکها ،شرشر آب چند که تا بچه ترسو با یـه دنیـا توهم حساب کن چجوری رسیدیم خونـه..
سر شام بودیم درون زدن،دایی و زن دایی و بر و بچه ها چه شب نشینی دلچسبی کلی خندیدیم وقتی شنیدیم و اهل و عیـالم دارن مـیان شادیمون مضاعف شد.خلاصه که تا نصف شب خاطرات همدیگر و شخم زدیم.وای ساعت 2 شد دارم از بی خوابی مـیمـیرم.....
روز چهارم زن داداشم بچه اش رو برداشت و فرار ....فکر کنم هنگید.....
ما موندیم 5روز ،6روز،7روز ای وای 12 روزه باورمون نمـیشد روز سیزدهم تصمـیم نـهایی رو گرفتیم بارو بندیل جمع زدیم بـه جاده......
امروز 2روزی مـیشـه برگشتیم انگار از مـیدون جنگ اومدیم خسته و کوفته......
سر تون و درد نیـارم با اینکه خیلی خوش گذشت ولی هیچ جا خونـه خود آدم نمـیشـه.......

اول زندگیمون منم غربت نشین بودم .بخاطر کار همسرم.خیلی سخت مـیگذشت.نـه آّب درستی داشت ونـه هوایی.واز روزی کـه رفتم فکر برگشتن بودم.و نـه تونستم ونـه خواستم کـه لذت ببرم.گاهی با خودم مـیگفتم کـه من اینجا چیکار مـی کنم؟یـادمـه وقتی نالان بودم یـه دوستی گفت کـه عوضش آسمون شبهای کویر خیلی زیباست.ولی من اصلا با شب وستاره هاش کاری نداشتم و فقط بـه ترک اونجا فکر مـی کردم.
اعتراف مـی کنم کـه دلم به منظور اون روزها کـه خیلی تنـها بودیم تنگ شده و کاش بیشتر لذت بودم.البته شرایط سخت هم درون این نارضایتی من دخیل بود. بزرگم همـیشـه مـیگفت کـه یـه روز حسرت همـین روزهاتو مـیخوری ومن باور نمـیکردم.الان دلم مـیخواد اون روزها برگرده ومن خیلی از کارها رو انجام مـیدادم وبرعجلوی بعضی کارهارو مـیگرفتم.
الان دلم مـیخواد کـه برم شـهرستان و یک جای بدون ترافیک وصدا.یـه خونـه حیـاط دار با باغچه وگل وبلبل.دلم یک عالمـه تغییر مـیخواد.
یـادش بخیر اونقدر تنـها بودم کـه گاهی همسرم منو اذیت مـی کرد وبا موبایلش از یک اتاق دیگه با خونـه تماس مـیگرفت.ومن کلی از صدای تلفن ذوق مـیکردم.
کاش همـه غربت نشین ها بدونند کـه با تمام سختی های غربت ،یکروز دلشون واسه اون روزها تنگ مـیشـه.
ونکته جالب اینـه کـه پارسال سفری بـه اون منطقه داشتم وتازه دیدم کـه چقدراین ستاره ها فوق العاده اند.درسته کـه اون موقع ها اس ام اس واینترت وکلی کانال نبود.ولی این آسمون پرستاره و زیبا کـه بود...

امروز از اون روزایی بود کـه از دنده ی چپ پا شدم.
هیچ کاری هم واسه انجام شدن نداشتم.خونـه تمـیز بود.حوصله ی غذا درست م اصلا نداشتم.نشستم پای تلویزبون دیگه حوصله م سر رفت.هی زنگ زدم بـه همسری اونم سرش شلوغ بود چند بار زنگ زدم اونو هم کلافه کردم.
بهش گفتم امشب شام نداریم گفت باشـه بریم بیرون شام بخوریم.بهش گفتم دیگه دوستت ندارم گفت ولی من دارم.بهش گفتم خسته م گفت اشکال نداره تحمل کن شب مـیریم بیرون.بهش گفتم اصلا بـه فکر من نیستی گفت هر کاری مـیکنم بـه خاطر تواه.بهش گفتم همش اذیتم مـی کنی بهم گفت دیگه کاری نداری من حتما برم خظ.حتی نذاشت منم بگم خظ.حالا شما بگین من حق ندارم باهاش قهر کنم؟@-)@-)
نتیجه ی اخلاقی این ماجرا اینـه کـه من اگه از دنده ی چپ پاشم که تا اعصاب همسرمو خراب نکنم خیـالم راحت نمـیشـه و نتیجه ی دیگه اینکه الان کـه نوشتم فهمـیدم چقدر اون طفلک صبوره و من چقدر بچه م و قدرشو نمـیدونم.خدایـا براش مـی مـیرم منو ببخش.

از انجایی کـه اکثریت فکر نمـیکنند کـه ما جدا زندگی مـیکنیم دیروز 92/6/19 مـینا رو بردم شیراز
ثبت نام کرده بود برا رفتن بـه کربلا درون طول راه حرفی نزدیم و ساکت انگار تنـهایی این مسافت رو مـیرفتم
با اهنگها ی انتخابی من احساسم رو بهش مـیگفتم
دلش مـیخواست حرف بزنـه ولی غرور نمـیگذاشت و سکوت مبهمـی اتاقک فلزی ماشین رو فرا گرفته بود
از اول شرط بـه این بود کـه موبایلها سایلنت باشـه اخه خط من زنگ خورش زیـاده
صب سر راه یـه کم من بـه کارهام رسیدم و دیر حرکت کردم فقط بهم اس مـیداد اگر سر کاری هست بگو که تا با ماشین خودم برم و تماس من رو رد مـیزد منم حس کردم دیر شده و با سرعت مسیر رو رانندگی کردمو زیر چشمـی نگاهش مـیکردم
رسیدم بانک ملت مرکزی مـیدان شـهرداری و رفت ارز رو گرفت و گفت بریم یـه جایی نـهار منم از قبل براش 500 دلار گذاشته بودم تو یـه پاکت بهش هدیـه دادم و گفتم ناقابله ..
جواب نداد و گرفت و گذاشت تو کیفش مـیدونست اگر قبول نکنـه سگ مـیشمو ..
وقت رفتن فرا رسید و با خداحافظی معمولی ولی بانگاهی خاص رفت سوار اتوبوس شدو ر فت
بعد اس داد انگار پیغامـی التماس دعایی چیزی نداشتی !!
منم ک واقعا نداشتم نوشتم اگر دل بـه دل راه داشته باشـه خدا خودش مورد اجابت قرار مـیده نیـاز بـه واسطه نیست از همـین راه دور کافیـه دلت با خدا باشـه و ائمـه ک دل من نیست خودت مـیدونی .
به هر حال اون لحظه گذشت و منم خودمو زدم کوچه علی چپ و رفتم خوشگذرونی ولی با دلی پر و سنگین ..
تا شب کلی گشتم با یکی از دوستانی کـه مدیست عاشقش شدم
و شب بـه قصد مرگ با هم کورس گذاشتیم که تا فسا و رکورد 1 ساعتو چند دقیقه ایی رو از با هنر جنوبی که تا مصلی فسا زدیم
ولی چ حیف کـه ایمنی ماشینامون بالا بودو و خدا نخواست ک بمـیرم و راحت بشم تو پیچها ترمز نزدم که تا بلکه منحرف بشم ولی نشد و خیلی عجیب بود
ادعا نمـیکنم ولی زور بازوم زیـاده و جونم و از هیچ چیز ترس ندارم و عاشق مرگم

92/6/19
ظهر کـه از سرکار رفتم خونـه تصمـیم گرفتم کـه بعد از خوردن ناهار طبق عادت هر روز نخوابمو پاشم یـه کمـی خونـه بمب افتاده رو جمع و جور کنم ،از شنبه کـه از اصفهان اومدیم هنوز چمدونـه لباسمونو خالی نکردم عین مسافرها گذاشتم گوشـه اتاق و هر جی ازلازم دارم درشو باز مـیکنم برمـیدارمو دوباره زیپشو مـیبندم،ولی خودم مـیدونستم امروزم مثل روزای قبل بـه خودم مـیگم ی چرت مـیو پا مـیشم،امروز شیفت کاریـه شوهری که تا عصر بود ولی امـیدی بـه سر ساعت اومدنش نداشتم
خلاصه خوابیدم ولی با استرس
هی نیم ساعت بـه نیم ساعت پا مـیشدم ساعتو ی نگاه مـیکردمو بـه خودم مـیگفتم الان پا مـیشم دیگه و......
ساعت یـه ربع بـه هفت بود با صدای درون پ دیدم بله آقای شوهری تشریف آوردن،پاشدم یـه چایی گذاشتمو که تا اون رفت دوش بگیره یـه کمـی مـیوه شستم و گذاشتم آماده روی مـیز دیدم شوهرخان از توی حموم صدای آوازش با لهجه لری رفت بالا و شروع کرد بـه خوندن تموم نشده بود کـه شنیدم داره مـیگه نون پنیر خیـارو واسه عصرونـه آماده کن لطفا کـه ضعف کردم!!!وقتی اومد ی لبخندی زدو گفت تو فک کنم ساکتو آماده دست نزده گذاشتی کـه اگه کارت اصفهان درست شد وقت تلف نکنی، چمدونتو برداریو درون بری....
منم کـه حسابی این چند روز قاطی کردمو هر روز از دنده چپ پا مـیشم گفتم بعد چی؟؟
چاییمو خوردمو سفره عصرونـه رو پهن کردم واسش، طبق معمول کنترلو تلویزیونو شوهری با هم مشغول شدن ،منم رفتم تو آشپزخونـه خودمو مشغول کردم اونم عصرونشو خوردو اومد ایستاد جلو ظرفشوییو ظرفهاشو شستو رفت دراز کشید جلو تلویزیون
خودش مـیدونـه که تا من قاطییم از شوخیـهاشم ناراحتو عصبی مـیشم
از آشپزخونـه کـه اومدم بیرون دیدم خوابه ی پتو آوردم انداختم روشو نشستم جلو تلویزیون پا فیلم

امروز تو مرکز اصلا درست کار نکردم. یـا حرف مـیزدم یـا همـه اش تو فکر بودم که تا اینکه دوستم بهم زنگ زد کلی انرژی گرفتم جریـان دوستی مون اینجوری کـه چند سال پیش وقتی دبیرستانی بودم معلمم بود اونموقع تازه فارغ التحصیل شده بود پر از انرژی بود و خیلی مـهربون. خیلی دوستش داشتم و کم کم رابطه مون بـه دوستی تبدیل شد.واقعا عاشقش بودم و لحظه شماری مـیکردم کـه روزی را کـه باهاش کلاس دارم از راه برسه . یعنی اینجوری بگم کـه یک دفتر خاطرات گذاشته بودم و از احساسم و تمام اتفاقاتی کـه با او مـی افتاد مـی نوشتم هر روز از احساس دلتنگی هام و الی آخر مـی نوشتم. حیف کـه دفترم را درون اثاث کشی گم کردم. سالی کـه کنکور داشتم بهم قول داد کـه اگر کنکور قبول بشم بیـاد خونمون و من قبول شدم با یک دسته گل بزرگ آمد اصلا باورم نمـیشد کـه تا این حد متواضع باشـه. مشوقم بود کلی راهنمایی ام مـیکرد و کلی ازش انرژی مـی گرفتم و البته هنوز هم مـیگیرم . الان این دوستی بـه اوج خودش رسیده و از بهترین دوستامـه. گاهی ماه ها مـیگذرد و هیچ تماسی نداریم ولی وقتی هر کدوم مون تماس مـی گیریم اینقدربا شوق حرف مـی زنیم کـه انگار هر روز همو مـیبینم . امروز زنگ زده بود کـه بگه تولد استاد دانشگاه ام بود آخه دوستم هم با همـین استاد پایـان نامـه گرفته بود. ازم خواست بهش زنگ ب و تبریک بگم کـه البته که تا الان هنوز زنگ نزدم. وقتی گوشی را برداشتم بهم گفت چرا اینروزا اینقدر تو صدات غم هست چرا دیگه شاد نیستی آره خودم هم متوجه شدم کـه چقدر غمگین شده ام نمـیدونم خدا باایی کـه در حق دیگران ظلم مـی کنند چه رفتاری مـی کند دلم مـیخواهد خدا انتقام من را بگیره. اصلا ادم بد نیستم اما دلم مـیگره کـه در حقم ظلم بشـه و طرفی کـه ظلم کرده خوب و شاد زندگی کند . بـه دوستم کـه اینا و گفتم گفت یقین داشته باش کـه هر ظلمـی مـیکنـه نتیجه اش رو همـین دنیـا مـیبینـه حرف های قشنگی زد گفت ببین اگر همـین حالا خدا انتقام بگیرد بـه همـین سرعت بخواهد از همـهایی کـه ظلمـی مـی کنند انتقام بگیرد کـه دیگه سنگ روی سنگ بند نمـیشـه. دلم بدجوری شکسته کـه حس مـیکنم اصلا قابل ترمـیم نیست یک زخم بزرگ تو قلبم مثل اینکه خنجر خورده باشـه. البته واقعا شکر مـیکنم چون نمـیدونید کـه خدا از چه چیز وحشتناکی نجاتم داد.

چه اتفاقات عجیبی تو زندگی آدم مـیافته:
من مدتیـه کـه در گیر پایـان نامـه هستم.پروپوزالم یکبار رد شد.در حالیکه مدیر گروه گفت کـه بیخودی رد شده واگه اون درون جلسه حضور داشت ومرخصی نبود،تصویب شده بود.
دوشنبه صبح رفتم دانشگاه وبعد کلی دوندگی رفتم سراغ یکی از اساتید کـه عضو گروه ماست.ودر حال چونـه زدن وجلب رضایت اون بودم کـه یـه خانمـی کـه داشت از جلوی درون رد مـیشد هم وارد بحث شد.وتا استاد گفت کـه "خانم دکتر ...هم تو همون ستاد کار مـی کنند."اونم سریع شروع بـه سخنرانی کرد کـه "بعله .کار شده.تکراریـه.خود منطقه کار کرده.اصلا آقای فلانی کار کرده."جالبه کـه کلی هم تو موبایلش گشت که تا اسم آقاهه روپیدا کنـه.در حالیکه اصلا بـه اون مربوط نبود وفقط یک دانشجوی دکترا بود .ومن با نطقی کـه اون کرد فکر کردم لابد از اساتیده.
جالبه کـه مسئول مربوطه درون منطقه هم گفت کـه کار نشده.وبا کلی بحث وتا مرز جنون رفتن من وکلی تماس تلفنی،قبول کـه با تغییر جزئی درون عنوان موضوع کـه در واقع بازی باکلمات بود،پروپوزال رو ببرند بـه جلسه گروه.
در همون گیر ودار بایکی از دوستان دوره کارشناسیم کـه در همون ستاد مشغوله، تماس گرفتم ،که دیدم اون بنده خدا هم از این خانم بی نصیب نمونده وگفت کـه همـین بهتر کـه بهش نگفتی کـه با من دوستی.چون کلی بلا هم سر من آورده وکلا با خیر رسوندن مخالفه.ومن تازه فهمـیدم کـه 8سال پیش کـه این دوست گلم مارو بـه همراه همکلاسی های ارشدش دعوت کرده بود،این خانم رو زیـارت کردم .وتازه قیـافش یـادم اومد.
خلاصه امروز کـه رفتم دانشگاه ،دیدم تصویب شده و فقط حتما قبل از مطرح شدن تو شورا، امضای یک استادgis رو بعنوان مشاوربگیرم.
هشت سال پیش کـه دور هم جمع شده بودیم هیچوقت فکر نمـی کردم برم سراغ ارشد وهیچوقت فکر نمـی کردم کـه نـه این خانم ونـه حتی هیچ بنده دیگهء خدای مـهربون،بخواد واسهی کـه هیچ شناختی ازش نداره،مانعی بتراشـه.ظاهرا دیگه هرجا کهی حضور داره ،باید بـه اینکه شاید یکروزی درسرنوشت ما تاثیر بزاره فکر کنیم و همـه رو زیر نظر بگیریم..
ومن الان فکر مـی کنم کـه چه آدم هایی که تا حالا تو اتفاقات زندگی من نقش داشتند.واینکه کـه اکثرشون رو ممکنـه دیگه نبینم وفقط خاطراتشون واسم مونده..وخوش بـه حال اونایی کـه حتی یک نقش مثبت کوچیکی داشتند،چون کـه همـیشـه وبخصوص درون لحظات معنوی زندگیم،ذکر خیرشون هست.وکسانی بودند کـه من نتونستم لطفشون رو جبران کنم،ولی اگه کاری از دستم بر اومده واسه یک آدم دیگه انجام دادم.وهمـیشـه معتقدم کـه همـه مثل حلقه های زنجیر همـه بهم وصلند واین نیروی خیر داره دست بـه دست مـی چرخه. ومن امروز با خودم فکر کردم کـه آیـا اون خانم هم، بـه چنین موضوعی اعتقاد داره؟

خاطره یک روز بی تو
آبان ماه 1387
ساعت 7 صبح ، اینروزا وقتی از خواب پامـیشم بـه اولین چیزی کـه فکر مـیکنم اینـه کـه اونجا ساعت چنده ؟ تو داری چی کار مـیکنی؟ به منظور هزارمـین بار حساب مـیکنم الان اونجا 30:11 ظهره ، صبحانرو تو هتل خوردی الان با دوستات رفتی گردش اگه یـه نگاه بـه برگه برنامـه سفرت بندازم مـیفهمم دقیقا کجایی ولی نمـیندازم همـینکه نیستی بـه اندازه کافی اذیتم مـیکنـه ، خودم خواستم بری سفر، خودم هلت دادم گفتم حتما برو ، یـه سفر تفریحی با همکارات از طرف شرکت از این بهتر چی مـیشـه ولی همون خود دیوونم تازه فهمـیده کـه بدون تو نفس کشیدن ممکن نیست
،با بی مـیلی یـه چیزی مـیخورم اونم بـه اصرار م اینروزا واسه اینکه هردومون تنـها نباشیم مـیام پیشش، نمـیدونم وجود ساکت و کم حرفم از تنـهایی درش مـیاره یـانـه ولی جای تورو هیچی نمـیتونـه پر کنـه، لباسامو مـیپوشم و مـیرم سرکار همـه چی مثل همـیشس ، شلوغی ،ترافیک حتی همکارا ...
سرم رو بـه کار مشغول مـیکنم ، موقع ناهار بـه این فکر مـیکنم کـه تو ناهارتو خوردی الان کجایی ساعت چنده، این چند روزه عین دیوونـه هام حتی یـه لحظم هم بدون فکر بـه تو نمـیگذره
همکار بغل دستیم مـیگه بیـا زنگ بزنیم بهشون ، ببینیم چه خبره ! برنامرو نگاه مـیکنیم ، بازدید از شـهر ممنوعه ، موقع خوبیـه، اون بـه دوستش ، منم بـه تو زنگ مـی شنیدن صدات حس خوبیـه همـین کـه صداتو مـیشنوم کافیـه خیـالم راحت مـیشـه کـه خوبی ، صدات خوشحاله منم از شادی تو خوشحالم
تماس کـه قطع مـیشـه دوباره من مـیرم تو فکر، برنامـه بعدیت چیـه بازم بـه اختلاف ساعت فکر مـیکنم ، تعداد روزایی کـه رفتی ، دوباره شمارش معبرگشتنت شروع مـیشـه ، سفر 8 روزه ای کـه برای تو شاید بـه اندازه 8 ساعت بگذره و برای من 8 ماه!

خاطره ی پنج شنبه ساعت 2 و پونزده دقیقه ی شب
واسه مـهمونی فردا ظهر جمعه مـیخوام ژله ی خورده شیشـه رو واسه اولین بار درست کنم.
5 رنگ ژله رو از دیروز آماده کردم و حالا نصفه شب با چشمای خواب آلود دارم برششون مـی کـه دیگه آماده ش کنم واسه فردا استرس نداشته باشم.
همسرم خیلی خوابش مـیاد روی کاناپه دراز کشیده و هی مـیگه بـه به چه ابتکاراتی منم هی پیروز مندانـه درون حالیکه روی مبل کنارش نشستمو دارم روی مـیز کوتاه بین مبلا بساط ژله هامو بـه سر و سامون مـی رسونم.
همـه رو مکعبی بو ریختم توی یـه ظرف پیربیضی کـه بعد پاشم برم آشپزخونـه ژله های خورد شده رو بریزم توی گیلاسا و زله بستنی رو بریزم روشون.
کار برش کـه تموم شد همسرم همونجا روی کاناپه داشت خواب هفت پادشاه مـی دید و منم کـه خسته بودم توی دلم مـیگفتم چه گولی خوردما حالا ژله ی دویست رنگ درست نمـیکردم مگه بـه کجای دنیـا برمـیخورد.
خلاصه قبل از اینکه پاشم ظرف پیرکسو همونجوری کـه نشسته بودم دو دستی گرفتم بالای سرم کـه از ته ظرف ببینم رنگ ژله ها کنار هم هارمونی خاصی داره آیـا یـا نـه.
اما نمـیدونم یـه لحظه چی شد انگار یـه نفر ظرفو از دستم گرفتو کوبوندش روی پام.
وای کـه نمـی دونین چه فاجعه ای شد یـه مقدار زیـادی از ژله های مکعبی خورد شده ریخت روی مبل روی مـیز زیر مـیز.قیـافه ی من توی اون دل تاریک شب با اون همـه خستگی دیدنی بود اصلا خشکم زده بود.
فقط خوب شد همسری خواب بود و دسته گلمو نمـی دید.و بازم خدا رو شکر کـه مقداری کـه توی ظرف مونده بود زیـاد بود واسه اون تعداد مـهمون من.
خیلی سخت بود خدا بـه روز هیچ مـیزبانی نیـاره @-)@-)

امروز صبح از خواب بیدار شدم حالم خیلی خوب بود گوشیمو روشن کردم سریع اس اومد حالمو بد کرد وای خدای من این کابوس تموم نمـیشـه چرا اینطوری شد نمـیدونم بعد دوباره گوشیمو خاموش کردم دیدم سعید هنوز خوابه رفتم صبحونـه رو اماده کردم گوشی سعید زنگ زد واسه کارش بود سریع بیدار شد صبحونـه خورد و رفت منم کلی برنامـه داشتم تمـیز کاری اتاقا و یخچال و فریزر دیگه چیکار مـیشـه کرد دیشبم خواب مو دیده بودم همش تو فکرش بودم رادیو رو روشن کردم صداشم بردم بالا که تا فکرم از کار بیفته ولی نشد گوشیمو روشن کردم دیدم بله کلی مـیس دارم کلی اس دیگه کم کم دارم دیونـه مـیشم بعد تلفن زنگ زد همون مـهمون ناخونده کـه دوسش ندارم فردا قرار شد بیـاد از طرز حرف زدنش اصلا خوشم نیومد ولی چاره نیست حتما یـه ساعت تحمولش کنم ناهارو درس کردم بعد یـه دوش گرفتم نمازمو خوندم اومدم پیش دوستای گلم که تا الانم تنـهام دیگه کلافه شدم وای تنـهایی خیلی بده معلوم نیست که تا کی حتما منتظر باشم یـه نفر بیـاد دوبار احساس کردم زنگ زدن رفتم دیدم خبری نیست وای دلم خیلی تنگ شده ای کاش م بود

بعضی روزها چقدر زود تبدیل بـه خاطره مـی شوند،انگار همـین دیروز بود کـه با دوست عزیزی رفتیم مشـهد .چندروز پیش بهم اس ام اس زد که" چه سفر خوبی بود،چقدر صبح زودی کـه دوتایی با هم رفتیم حرم عالی بود." واقعا هم خیلی خوب بود،اینکه بری گوشـه ای از صحن بشینی وبدون اینکه اصراری بـه فشردن بقیـه ورسوندن دستت بـه ضریح باشی،با خدای خودت درددل کنی.اونم درون کنار دوست قدیمـی.دوستی کـه از کلاس چهارم که تا سالی کـه دیپلم گرفتین کنار هم نشستین.هردوی ما اونروز کنار هم با خدای خودمون خلوت کردیم،نماز خوندیم وبرگشتیم بـه هتل،پیش شوهر وبچه هامون.من که تا الان منتظر نتیجه یکی از حاجت هام بودم.نمـیدونم چرا فکر مـیکردم ،چون این نتیجه مصادف شده با تولد امام رضا،حتما حاجتم رو مـیگیرم.وهمش منتظر صدای زنگ تلفن بودم.ولی نمـیدونم چرا نشد.و با خودم گفتم آخه چرا من هیچ کدوم از حاجتهامو نگرفتم.
ولی الان یـهو یـادم افتاد کـه همـین دوستم امروز تماس گرفت وگفت کـه امروزتونسته با وزنـه کار کنـه وحالا دیگه مـی تونـه کـه بعداز دوماهی کـه از عمل خارج پلاتین پاگذشته (که یـادگار تصادف سنگین دوسال پیش بود)حالا مـی تونـه بدون عصا راه بره واز پله هم استفاده کنـه. ومن یـادم اومد کـه یکی از حاجتهای مشترکمون بود.
و من هنوز منتظر بقیـه حاجتهام هستم.چقدر خوشحال شدم.چقدر خوبه کـه حالا مـیتونی بدون عصا راه بری.چقدر خوبه کـه هستی.

این وروجک خوابش نمـیبره دخملی و باباش خوابیدن
خسته ام بغض دارم دلم گرفته کاش الان پیش م بودم مـی دونم امشب نگرانـه و تا صبح نمـی خوابه 1 ساعت پیش با هم تلفنی حرف زدیم مـی گفت داداشم تب داره نگران بود تو چند سال اخیر ما درگیر بیماریش بودیم وضعیت خونیش بهم ریختس با هر سرما خوردگی مادرم مـی ترسه دکترش مـیگه چیزی نیست فقط کم خونیـه و تا 24 سالگی رفع مـیشـه اما مادره دیگه چه مـیشـه کرد الانم کـه دکترش ایران نیست تنـها دکتری کـه تونست وضعشو خوب کنـه
ای خدا تو شاهدی چقدر مادرم زجر کشیده از وقت بیماری پدرم از مرگش تو این 4 سال بدون همسر خدایـا خودت بـه این مادر رحم کن هر وقت مـیرم تهران جای پدرم خالیـه اینو تو نگاه مادرم مـی فهمم از بهانـه هایی کـه مادر بزرگم مـیاره که تا نیـاد خونمون که تا جای خالی حسینشو نبینـه خدایـا ..........
پ.ن. اینو ویرایش مـی کنم برادرم مشکل کم خونی داره کـه خدا رو شکر مشکل حادی نیست فقط وقتی سرما مـیخوره مواظبت بیشتری مـی خواد چون گلبولهای سفیدش کمـه

۲۹/۶/۹۲
امروز صبح از خواب کـه پ دیدم ساعت ۹:۵۰ دقیقست . فوری این فکر بـه ذهنم مـیاد کـه وااااای به منظور درست خورش دیر شده . زود مـیپرم تو دستشویی وقتی مـیام تو آشپزخونـه ساعت ۱۰:۲۰ شده . مـیخام ناهارو درست کنم همسری صدام مـیزنـه کـه بیـا پاهامو له کن . پاهام خیلی درد مـیکنـه . منم کـه عادت دارم هیچوقت همسری رو معطل نکردم (چقدر شوهر ذلیلم من )زود مـیدووم مـیرم پاهاشو له مـیکنم البته دلمم براش مـیسوزه . کل روز سرپاست . بعد دوباره مـیرم تو آشپزخونـه سریع گوشتو از فریزر درون مـیارم مـیندازم تو آب داغ . چند بار این کارو مـیکنم که تا یخش باز بشـه . خورشو اماده مـیکنم . زیرشو کم مـیکنم . مـیرم جاروبرقی رو روشن مـیکنم کل خونـه رو جارو مـی . برنامـه پنج شنبه تمـیزی خونـه ام اینـه کـه من ازش عقب موندم . دوباره شوهری صدا مـیکنـه بیـا دوباره پاهامو له کن بازم مـیرم . صدای ساعت گوشیش درون مـیاد . منم که تا صدای زنگ گوشیش درون مـیاد مـیرم اهنگ مـیذارم با صدای بلند . آخه همسری دوست داره . همـیشـه ام مـیگه خونـه ما خیلی شادن . منم مـیخام فضای خونـه خودمونو براش شاد کنم . چقدر من بـه این چیزا فکر مـیکنم .
دوباره پاهاشو له مـیکنم . بعد مـیرم بـه جارو م ادامـه مـیدم . اتاقارو جمع مـیکنم . یـه دفعه نگام مـیفته بـه یکی از گلام کـه تو آب حسااااابی پزمرده شده . مـیرم قلمش مـی . مـیکارمش تو گلدون . کلیم براش غصه مـیخورم کـه به خاطر اینکه سرم شلوغه نتونستم از گلام خوب نگه داری کنم همشون پژمرده شدن . ته دلم مـیگم کاش منو ببخشن این گلا .
کلی براش دعا مـیکنم کـه بعد از کاشت بگیره و خراب نشـه . منتظرم چند روز بعد بشـه ببینم گرفته یـا مـیمـیره . همش تو این فکرم . همسری هی صدام مـیزنـه کـه بیـا پیشم . مـیرم پیشش . یـه ساعتی باهم تی وی نگاه مـیکنیم . مـیگم پاشو دیگه . ناهارم حتما بیـای خونـه . پاشو برو بـه کارات برس کـه بتونی ناهار بیـای خونـه . پامـیشـه مـیره توالت .
با کلی شوق و ذوق مـیرم زنگ مـی بـه م اما دوباره مثل همـیشـه م گیر مـیده و همش طرفداری خانواده شوهرمو مـیکنـه . ته حرفاش مـیفهمم واسه صمـیمـی شدن با خانواده شوهرم داره بهونـه تراشی مـیکنـه . ای خدا یک ذره ام بـه فکر من نیستن . واسه خودشون یـه سری قوانین گذاشتن بیـا و ببین . مـیگه بچه بیـار و یـه سری حرفای اینجوری . یـه حرفای خیلی بی اساسم مـیزنـه و واسه خودش یـه تعبیرای عهد قجری مـیکنـه . ته حرفاشم باز اینـه کـه کارتو ول کنو بچه بیـار و بشو ذلیل خانواده شوهر مثل زنای قدیم . زود خداحافظی مـیکنم . هی مـیخام مثبت فکر کنم و زود حرفاشو فراموش کنم . ولی نمـیتونم . استرس شدید مـیگیرم . دیگه نمـیتونم کارامو انجام بدم . تپش قلب . دستام مـیلرزه . یـه آینده خیلی بد واسه خودم تصور مـیکنم . زنگ مـی بـه م . نیم ساعت باهاش حرف مـی . کلی گریـه مـیکنم . م دلداریم مـیده مـیگه تو کـه اخلاق و بابارو مـیشناسی همش منفی بافی مـیکنن چرا مشکلاتتو براشون تعریف مـیکنی . چرا از برنامـه هات مـیگی . بعد از گریـه یـه کمـی آروم مـیشم . حرفای مو تایید مـیکنم . بایـه لحن خیلی ناراحت از م خداحافظی مـیکنم . مـیشینم با خدا درد دل مـیکنم . زنگ مـی واسه استخاره مـیگه یـه ساعت بعد زنگ بزنید . قسم مـیخورم کـه این دفعه دیگه از هیچ کدوم از مشکلاتم واسه خانوادم نگم . نمـیدونم چه کاری درسته . سر چند راهیم . خیلی نگران آیندمم . همش آیندمو بد تصور مـیکنم . حس مـیکنم خیلی بی پناهم . همـه چیو مـیسپرم بـه خدا و مـیرم دنبال کارام . همسری مـیاد خونـه بی حوصله ام . باهاش زیـاد حرف نمـی . دراز مـیکشم رو مبلا . مـیگه چته مـیگم چیزیم نیست ولی خودش که تا ته قضیـه رو مـیفهمـه فقط بهم مـیخنده . ناهار مـیخوریم مـیخوابه مـیره دنبال کاراش . منم مـیام تو نت . امروز اصلا حوصله ندارم . وقتی بـه این فکر مـیکنم بعضی ا چقدر سیـاست دارن و چقدر از اشون حمایت مـیکنن فقط غصه مـیخورم . همش فکر مـیکنم چرا سرنوشت من اینـه؟!

ظهر رفتیم خونـه بابام
همـه چی خوب بود که تا لحظه اخر کـه ....
بین داداشم و زن و بچش دعواشد :oو کتک زدن همو و حرفهای زشت بینشون رد و بدل شد تمام فرشا و خونـه پرخون شد چون از دماغ بچش کلی خون ریخت:([-(
رفتم جداشون کنم اون وسط منم کتک خوردم:-?
دلم واسه بابام سوخت خیلی ترسیدن و ناراحت شدن:((

دیشب ساعت 3 هلیـا بیدارم کرد گفت ترسیدم مـیشـه پیش تو بخوابم گفتم باشـه
صبح 5/30 ساعت موبایل همسری الارم داد هلیـا از جا پرید گفتم زوده ی بخواب پاشدم نماز خوندم و دوباره خوابیدم چشمام گرم شده بود کـه 6/10 هلیـا بیدارم کرد مـی گفت خوابم نمـی بره گفتم زوده هنوز دیگه 6/30 بلند شدم اینقدر خوابم تیکه پاره شده بود بدنم خرد ه
صبحانـه هلیـا به منظور خودش شیر ریخت و خورد حس صبحانـه خوردن نبود نیکا رو بیدار کردم و عوضش کردم و لباس تنش کردم هلیـا هم تغذیشو برداشت گفت نمـی خوای مثل پارسال ازم عبگیری چند که تا عکسم ازش گرفتم و از زیر قران ردش کردم
نیکا رو گذاشتم تو کریر و راه افتادیم بـه طرف مدرسه 5 مـین بعد رسیدیم (مدرسه داخل شـهرکه ) چقدر خیـابونش شلوغ بود اصلا جای پارک نبود
مدرسه غلغله بود بیشتر مادر پدرها امده بودند هلیـا رفت تو صف و منم وایسادم احوالپرسی و خوش و بش
پشت بلند گو مـی گفتن مادرها برن خونـه وگرنـه اسامـی رو نمـی خونیم ما هم کـه بی خیـال وایسادیم ببینیم بچه ها کدوم کلاس مـیفتن
امسال مدیر و معاون عوض شدند مدیر پارسالشون انقدر گل بود پارسال اجازه داشتیم خودمون کلاسها رو تعیین کنیم حتی بچه ها رو جا بجا کنیم درون عوض هر وقت مدرسه مشکل داشت و پول یـا کار دیگه ای داشت مادرها دریغ نمـی د یعنی رابطه 2 طرفه بود مدیر بـه اولیـا و تمام بچه ها احترام مـی ذاشت
من تابستون خیلی رفتم مدرسه که تا معلم هلیـا رو خودم انتخاب کنم حتی با 1 واسطه قول داده بودند کـه حداقل تو کلاس دیگه بذارنش
امسال مدارس شـهرک تلفیق شدند 3 پایـه اول که تا سوم تو مدرسه هلیـا و 3 پایـه بعدی تو اون یکی مدرسه
کلاس بندی انجام شدو درون کمال حیرت دیدم هلیـا رو تو کلاسی کـه خودشون خواستن انداختن و اصلا هیچ توجهی بـه نظر من نشده موضوع بـه اینجا ختم نمـی شد بهترین معلم مدرسه رو گذاشتن به منظور اون مدرسه و اصلا انگار نـه انگار کـه ما تمام هزینـه هوشمند سازی مدرسهرو دادیم و سهمـی تو این مدرسه داریم
بعد کلاس بندی چونـه زدنـهای اولیـا شروع شد اما مدیر جدید چنان سفت و سخته کـه نـه تنـها هیچ اهمـیتی بـه نظر مادرها نمـی داد بلکه چنان پر خاشگرانـه و بی ادب صحبت مـی کرد کـه انگار با 1 ادم بی سواد و بچه 5 ساله
از مدرسه قبلی هلیـا بیشتر مادرها شاکی بودند اولین علت هم شاید بر مـی گشت بـه احترامـی کـه مدیر قبلی به منظور اولیـا قائل بود همـه از این طرز رفتار شگفت زده بودند کـه واقعا قراره بچه های ما زیردست چهانی تربیت بشن از چهانی حتما طرز رفتار و ادب و احترام رو یـاد بگیرند
حالا جریـان امروز جایی بـه اوج خودش رسید کـه فهمـیدیم معلم جدید هم دکترا قبول شده و فقط که تا شنبه احتمال معلم کلاس هست بدتر اینکه جایگزین هم معلوم نیست کی مـیاد وقتی هم اعتراض کردیم ناظم برگشته مـیگه اخرش خودم مـیرم سر کلاس تدریس مـی کنم
واقعا ما با این اوضاع مدارس چه توقعی از فردای فرزندانمان داریم ؟

امروز دوشنبه اول مـهر ماه چهروز خوبی من همـیشـه عاشق اول مـهرم وهر سالاول مـهر صبح زود بیدار مـیشدوم و پنجرهارو باز مـیکردم و کلی هوای تازه انگار کلاهواش با بقیـه روزای سال فرق داره .....ولی امسال پرم از دلشوره ساعت 6 بیدار شدمرفتم پشت پنجره و حال باز شو نداشتم وفقط بـه خیـابون زل زدم و مرور کردم 4 سال زندگی تو این خونرو از روز اول تاالان چه روزهای تلخ و شیرینی براستی عمر ادم چه زود مـیگذره ....اما امروز خیلیدلشوره دارم حالم بده ساعت 9 ماشین مـیاد و اسباب کشی مـیکنم یـه لحظه وسط دو راهیموندم دلم مـیخواد با یکی حرف ب و بگم از اینکه دام این کارو مـیکنم مـیترسم ولیباید خونسردیم و حفظ کنم و ظاهرمو نگه دارم تای متوجه نشـه نکنـه اشتباه باشـه نکنـه حتما مـیموندیم ولی ح داره داغون مـیشـه از اینکه بیحرمت تر بشـهمـیترسم قلبشم کـه درد مـیکنـه اگه اتفاقی براش بیفته جواب سامو چی بدمواااااااااااااااای کـه چقدر فکر تو سرمـه م بلند شده مـیگه نمـیخوای جمع کنی این کامپوتر لعنتیتو بسه دیگه همشسرو مـیزنن تهتو مـیزنن پای این نشستی !!!بدون جواب بلند شدم و با احتیـاط کاملکامـی و جمع کردم یـه لیوان چایی خوردم و حاضر شدم از تو راهپله ها دوباره حیـاطونگاهکردم نـه نیستن خیـالم راحت شد ماشینـهنیم ساعت زودتر اومد حدودا یک ساعتو نیم طول کشید بار زدن خدارو شکر هیچتو کوچهنبود حتی یـه همسایـه هم متوجه نشد ح روصدا زدم کـه زود بیـا بریم بعد از چند دقیقه اومد صورتشو شسته بود گفت چقدر عجله مـیکنی اومدم دیگه سرش و بلند نمـیکرد فهمـیدمگریـه کرده منم بغضم گرفت دلم براش سوخت با چه امـیدی ساخته بود اینجارو ولی بایدمـیزاشت و مـیرفت با لاخره رسیدیم کارگرا خیلی سریعتر از اونی کـه فکر مـیکردماسبابهارو اوردن ومن و م هم مشغول جا بـه جا شدیم نیم بیشتر وسایلمونیـاوردم به منظور همـین زود تموم شد و مامـی رفت من موندم و ح و سام با یـه عالمـه حسه تنـهایی.....

7/07
امروز درست7 روزه اومدیم خونـه جدید به منظور من خوبه مشگلی نیست سام دوستداره ولی ح هنوز کنار نیومده خیلی عصبی ه واسه هر چیزی بهونـه مـیگیره ومنم فقط سکوت سکوت سکوت................!!!

دیروز نزدیکای ظهربود دلم هوای شوش کرد.زنگ زدم بـه خانم برادرم کـه پایـه ای بریم شوش!کمـی مکث کرد،گفت باشـه کی؟همـین امروز هر ساعتی کـه بگی.قرار شد بعد از ناهار راه بیفتیم،نیم ساعت قبل از حرکت هم یـه خبری بـه من بدن که تا برم سر قرار.ساعت یک ربع بـه 2 بود کـه برادرم زنگ زد قرار شد به منظور ساعت 2:15ایستگاه مترو!همون موقع بـه همسرم زنگ زدم خونـه ی مادرش بود چون طبق عادت تقریبا هیچ وقت سر ساعت نمـی اومد گفتم من باید2و پنج دقیقه ایستگاه مترو باشم منتظرم!از اونجایی کـه فاصله ی منزل ما که تا مترو 7تا8دقیقه بیشتر نیست 20 دقیقه وقت داشتم که تا ناهار بخورم و حاضر بشم بعد با خونسردی رفتم سراغ ناهار هنوز اولین لقمـه رو کامل فرو نداده بودم صدای زنگ اومد.همسرم بود شاخ درون اوردم .برای اولین بار درون طول تاریخ دیر کـه نکرده بود هیچ یـه ربع زود اومده بود.با عجله شروع بـه حاضر شدن کردم ناهار و بی خیـال شدم.لباس مـیپوشیدم کـه کوچیکم با گریـه از طبقه پایین اومد کـه منم ببر.آخه شوش جای بچه هست شما بگید؟هیچ جوری ساکت نمـیشد.گفتم حاضر شو بریم مـیفرستمت خونـه مادربزرگ پیش پسر ات قبول کرد .سریع خودمو بـه بیرون رسوندم همسرم با کمـی دلخوری گفت چه عجب درون اومدی؟..... اخه خیلی زود اومدی من هنوز حاضر نبودم.
رسیدیم بـه مترو چند دقیقه ای منتظر شدم کـه برادرم با خانمش رسیدن.
بعد از عوض چند خط و بالا و پایین از پله برقی و سوار شدن یـه خط تاکسی رسیدیم شوش.حالا من بودم و اینـهمـه مغازه ی مختلف با یـه سلیقه کج!بعد از کلی گشتن از بین اونـهمـه قابلمـه 2تا خ.تازه مـیخواستم برم سراغ قوری کتری و آرکوپال کـه دیدم هوا تاریک شده و دارن مغازه ها رو مـیبندن پاهام کـه حسابی درد گرفته بوددیگه نمـیتونستم راه برم.برادرم و خانمش هم چند که تا از وسایل مورد نیـاز شون و خریده بودن اما نـه همـه شو !پس تصمـیم گرفتیم تو یـه موقعیت دیگه و به زودی این تور خرید و دوباره راه اندازی کنیم.البته این بار با وسواسی کمتر و پولی بـه مراتب بیشتر راهی این انبار کالا بشیم....
این داستان ادامـه دارد........

مستانـه
بیـا بقیـه ش رو بگو
بالاخره رفتی اراک یـا نـه؟
سریـالی نوشته بودی دلم خواست

92-7-13 شنبه
امروز روی شانس نبودم و از صبح برام خوب نچرخید.
دیشب از خونـه بابا اینا یـه سر بـه سایت زدم ببینم مسابقه تزیین زرشک پلو!!!!! رو کی.(فکر کنم این اسم مناسبتر از برنج زعفرانی باشـه) چون چند روزی مـیشد نتونستم بـه سایت سر ب.که دیدم بله همونطور کـه حدس مـیزدم شد.اکثر عکسها زرشک پلو بودن نـه موضوع مسابقه!!! ولی خوشحال شدم کـه لااقل اگه خودم نبودم از حقم دفاع کنم ولی بعضی دوستان خوب اومدن صحبت ....من قبل از مسابقه هم بـه شیوا جون گفتم اینجوری مـیشـه ولی گفت پلو ملاکه کـه دیدیم نبود.مـیتونست مسابقه رو بین اونـهایی کـه شرایط رو رعایت کرده بودن برگزار کنـه و بقیـه عکسها رو بعد از مسابقه بذاره برا نقد.
خوب بگذریم...اینم مثل همـه چیزای دیگه کـه راحت ازش مـیگذریم و مـیذاریم زیر پامون.
شوهرم رفته مسافرت و از اونجا هماهنگ کرده برگه های مناقصه رو پر کنم با اتوبوس بفرستم عسلویـه.5 شنبه شب رفتم داروخانـه یک کرم بگیرم شد 34 تومان.کارت کشیدم و اومدم بیرون.شب وقتی خواستم کرم ب هرچی تو کیفم دنبالش گشتم نبود.یـادم رفته بود جنس رو بگیرم.وای فردا هم جمعه بود و این داروخانـه شبانـه روزی نبود.تازه اگر هم بود قسمت بهداشتیش تعطیل بود.
جمعه صبح چند بار زنگ زدم مـیرفت رو فاکس.حالا قبول مـیکنـه من جنسو نبردم یـا نـه؟ با این فکرها ذهنم رو مشغول مـیکردم و استرس مـیگرفتم.امروز م مـیخواست بره سرکار گفتم برسونتم اونجا.رفتم و براش توضیح دادم کـه دوربین(مداربسته) رو چک کنین که تا ببینین.یـه ربع ساعتی طول کشید.بعد یـارو گفت انگار یـه بدهی داشتین اومدین دادین و رفتین.چرا جنستون رو نبردین؟
گفتم نمـیدونم حواس برام نمونده.عجله داشتم برم .خلاصه گرفتم و رفتم دفتر.
تو راه بودیم کـه رسیدیم بـه چراغ خطر.برای ما سبز بود و یـه وانتی عین(....)در حالیکه گردش بـه چپش ممنوع بود پیچید جلوی ما و ماشین بغلیمون از جلوش رد شد و یـه لبخندی بهش زد.اینم داشت با لخند مارو نگاه مـیکرد و نیشش که تا بناگوش عقب بود کـه داره زرنگی مـیکنـه!!!! سرمو کردم بیرون و گفتم تابلو بـه این بزرگی رو نمـیبینی؟کوری مگه ؟ تو همـین حین زد بـه همون ماشینـه بغلی ما و سپر ماشینـه کنده شد.اینجا هم یـه 10 دقیقه معطل شدیم و چراغ هم دیگه قرمز شد برامون.م مگپفت حقش بود اون ماشینـه چون وقتی این خلاف اومد بـه جای اعتراض ،چیلش باز شد.
رسیدم دفتر و حالا ریموت رو هرچی مـی درون باز نمـیشـه.نگو شوهرم ریموت رو اشتباهی بهم داده بود.دوباره آژانس گرفتم همون مسیری کـه اومده بودم برگشتم رفتم خونـه .آخه داروخانـه نزدیک خونمون هست.یـه ریموت دیگه آوردم شد ساعت 11.
زنگ زدم پیک بیـاد گفتم سر راه یـه پاکت a3 بگیره بیـاره. گفت یـه ربع طول مـیکشـه.ساعت 12:15 شد کـه اومد ولی دست خالی!!!!!
عصبانی شدم گفتم بعد کو پاکت؟عین گیجها نگام مـیکرد دوباره رفت و بعد از 10 دقیقه اومد دیدم یک بسته فکر کنم 200 تایی کاغذ A3 گرفته اورده.دیگه عصبانیتم شدت گرفت.گفتم این پاکته؟ کاغذی کـه براش نوشته بود رو نشونم داد و گفتم ت هم مثل تو گیجه.برو پاکت بگیر زود بیـا.
خدا خدا مـیکردم بـه اتوبوسهای عسلویـه برسه.ساعت یـه ربع بـه یک راهیش کردم رفت.
برا حمـید اقا (مسابقه کوچه بغلی) چندتا عفرستادم کـه صحت عارسالی قبلی بهش ثابت بشـه.آخه عکسهای ارسالیم با 2 دوربین گرفته شده بودن و اشتباهی بهش گفتم با یکی بوده.و حالا حتما صحت حرفم رو تایید مـیکردم.مـیگفت به منظور اینکه حقی ضایع نشـه این کارو مـیکنـه.دمش گرم.باهاش موافقم.چه خوبه کـه همـه چیز ملاک شرکت یـه عتو مسابقه باشـه نـه اینکه فقط بخوایم تعداد نفرات شرکت کننده رو بالا نشون بدیم حتی اگه شرایط مسابقه رو رعایت نکرده باشن.

خوبه.چی خوبه؟سلامتی خوبه.سرما خوبه.همـین کـه سرد مـیشـه وبعد گرم مـیکنم خودمو خیلی خوبه.اینکه اینجا هست خوبه.تنـها نیستم.
.اینجا خاطره نویسیـه؟امروز مفید بود؟بعد از خوندن خاطره ی تاشای عزیز، منم فکر کردم کـه امروز مفید بود یـانـه؟منٍٍٍٍِِ همـیشـه از خودم طلبکار...بعد فکر کردم:صبح بیدار شدم.تمـیزکاری وگردگیری اساسی.هرچند دیگه مثل قبل به منظور تمـیز شدن خونـه بـه وجد نمـیام متاسفانـه!بعد ناهار.بعد کلاس یوگای عزیزز.بعد رفتم خونـه ی دوستم کـه برای مراسم دندونی نازش کلی کار داشت.بعدم رفتیم یک خرید کوچولو.البته من وک نشستیم توی ماشین چون بیرون خیلی سرد بود وهست.بعدش رفتیم از ک به منظور روی کارت مـهمونی عگرفتیم.....حالا هم اینجا.صدای تار.هوای سرد.فکر بـه پاییز توی روزهای جوونی.خاطره مـینویسم شاید ردی از خودم بـه جا بذارم.کار همـه همـینـه.مـیل بـه ابدی بودن....چه حرفایی مـیا!قرار بود یک خاطره باشـه اما من هرچی خواستم نوشتم.عنان سخن رو بـه ذهن آشفته م سپردم!!!!!.ذهن همـیشـه آشفته.توی دفترمم همـینطوریـه.همـه چی درهم برهمـه.دوست دارم خوب اینجوریم دیگه!
خیـابون خلوته.هواسرده.همـه رفتن توی خونـه هاشون دارن فکر مـیکنن بخاری رو روشن ن یـا نـه زوده؟چه مزه ای داره سرما خوردن موقع خواب.مـیری زیر پتو وگرم مـیشی...به به..چه زود اومد ننـه سرما.چند ساله دارم تمرین مـیکنم فصلهای سرد سال رو هم دوست داشته باشم.قبلنا افسرده مـیشدم یـه جورایی...انقدر کـه همـه ی خاطره های خوبم مال تابستون بود.صلات ظهر مرداد...اما بسه خاطره بازی.امسال دوست دارم این سرما رو.خاطره های خوب مـیخوام بسازم.مـیتونم.مـیدونم....
1392/7/16

هر روز حس مـی کنم روزام مثل قبله و فقط اتفاقای کوچیکی شاید بیفته کـه با روز قبلش فرق کنـه.
بیشتر وقت پر من شده گولو و نت.
اقبالم کـه هر صبح مـی ره و 5 و خورده ایی مـی اد معمولا.
هر روز یـه تیکه از کارای خونـه رو انجام مـی دم. همـین کـه خونـه نا مرتب نباشـه وقتی اقبال مـی یـاد. معمولا بیشتر از این حسم نمـی کشـه.
خستم از این تکرارا. از وعده هایی کـه واسه عوض شدن و برنامـه داشتن بـه خودم مـی دم و اجرا نمـی شن.
از این روز مرگی از این کـه همش این حس باهامـه کـه مفید نیستم. مفید زندگی نمـی کنم.
همـه چی درسه؟؟
امشب بعد از حرف زدن با اقبال بـه این نتیجه رسیدم کـه با این شرایط نمـی تونم برم قزوین معماری بخونم.
حس مـی کنم هی آرزوهام درون حال بر باد رفتنن. اقبال مـی گه همـین کرج علمـی کاربردی بخونم. هر چی هم مـی گم دوست ندارم فایده نداره.
مطلب تاشا رو خوندم. حس مـی کنم اونقدرم وابسته بـه تو خونـه موندن و این مدل زندگی شدم کـه از دست دادنشم واسم سخت شده.
حس مـی کنم افکارم فقط رویـاهایین کـه تو ذهنم از زندگیی کـه مـی خوام و نمـی شـه ساختم و هی خودم رو باهاشون ر کار مـی ذارم.
یعنی نرم قزوین درس بخونم؟؟ یعنی اصلا درس نخونم؟؟ خدایـا چکار کنم؟؟ یـه زمانی فقط آرزوم بود بیـام پیش اقبال و درس و دانشگاه رو گذاشتم کنار. اما حالا بودن باهاشو بخاطر همـین درس دارم خراب مـی کنم.
چرا اینطوری هستیم؟؟
حس مـی کنم امشبم از اون شبای سخته واسم. یـه سنگینی یـه غم تو وجودمـه.
دلم مـی خواست خانوادم پیشم بودن و دوستای زیـادی داشتم یـا چند که تا داشتم و حسابی باشون صمـیمـی مـی بودم کـه باشون دوره بذارم و بریم بیرون بریم خرید. برم خونـه م اینا. با م برم پیـاده روی. با کوچیکم برم کلاس . شبا شام خونشون باشم یـا من خودم وقتی اقبال نیست برم بشون سر ب. برم از خونـه بیروم. نـه اینکه وقتی بـه بیرون رفتن فکر مـی کنم عزا بگیرم بس کـه به تو خونـه بودن عدت کردم.
حیف کـه همش رویـاست.
اقبالم خیلی داغونـه. مـی گه خونـه رو رهن مـی ده و منو مـی فرسته. اما نـه دلم مـی خواد خونـه رو رهن بدیم نـه دلم مـی خواد اونجا تنـهایی خونـه بگیرم نـه گولو رو از دست بدم....
بقول اقبال همـه چی رو با هم مـی خوام.
همـه ی دردو دل و ناراحتیـه من شده درس. حتی تو این سایت. فکر کنم بی خیـالش شم آروم تر بشم.

امشبم همـه خوابن وروجکمم خوابید
دلم گرفته مستاصلم امروز مدرسه هلیـا جلسه بود امروز چندروز از مـهر گذشته اهان 16 روز اول سال کـه تا 5 ام معلم نداشتند الانم کـه یکی فرستادن معلم دبیرستان بوده از شـهرهای اطراف امده اصلا از ابتدایی هیچی نمـی دونـه تو جلسه اعصابم بهم ریخت بهش مـی گیم چه برنامـه ای داری روش تدریست چیـه مـیگه همون روشـهای معمول یک جوری مـی خواد بپیچونتت
کل ساعت جلسه بـه جای تو جیـه مادرها درون رابطه با درس بچه ها بـه رنگ پوشـه و جایزه و ... گذشت اونم بدون نتیجه
تازه بعد جلسه وایسادم با مادرها صحبت تو این 1 هفته کـه معلم جدید امده هلیـا مـیلنگه تو درسهاش هر روز گریـه و ناراحتی مـیگه بلد نیستم واقعا من با وجود نیکا نمـی رسم 1 چیز جالبم شنیدم چون معلمشون دبیرستان تدریس کرده اصلا بلد نیست رابطه برقرار کنـه تو کلاس بچه ها رو صدا مـی زنـه مرده ها (واقعا هنوز عصر حجره ) بـه بچه ها مـی گه خفه شید تنبلا و چیزهای دیگه ای کـه واقعا سرم سوت کشید انگار خودشم ناراضیـه از اینکه فرستادنش ابتدایی اخه من موندم واقعا اموزش و پرورش چی فکر کرده
خلاصه رفتیم سراغ مدیر دیدیم بله اونم شاکیـه یک نامـه اعتراض نوشتیم قرار شد مدیر ببره اموزش پرورش نمـی دونم مـیشـه کاری کرد تنـها حرفی کـه امروز بـه مدیرشون زدم این بود ما ازتون توقع داریم تو این مدرسه اکثرا یکی حداکثر 2 که تا بچه دارند اکثر قریب بـه یقین مادرها لیسانس ب بـه بالا هستند پدرهام کـه همـه تحصیل کرده برام مـهمـه معلم بچمون کیـه (اما چیکار کنیم دستمون بـه جایی بند نیست تو بیـابون گیرکردیم ) مدیرشون مـی گفت تازه تذکر دادم کـه اینطوری رفتار نکنـه
نمـی دونم عصر کـه همسری امد ناخوداگاه اشکم سرازیر شد :((=((

الان ساعت راس ۱ نصفه شبه اعصابم داغونـه کلی‌ گریـه کردم،از وقتی‌ اومدم اینجا همـیشـه وقتی‌ یکی‌ بهم یـه حرفی‌ مـیزد و یـا ناراحتم مـیکرد کوتاه مـیومدم مـی‌گفتم اوضاع بهتر مـی‌شـه دنیـا همـینجور نمـیمونـه باهاش راه مـیومدم, اما الان نـه ب, حوصله خودمم ندارم،خستم دل مـی‌خواد برگردم خونمون،برای اولین بار تو عمرم با مادرم درد و دل کردم هیچ وقت دوست نداشتمـی‌ از دلم خبر داشته باشـه حتا مادرم!!ولی‌ نمـیدونم چرا زنگ زدم کلی‌ گریـه کردم و آروم شدم بمـیرم الهی براش چقدر بزرگواره چقد صبوره،مادرم یـه کوه از آرامش کـه من با فکرای الکیم خودم و از اون محروم کردم،الان احساس مـی‌کنم یـه کوه حرف رو از دلم برداشتن تموم حرف‌های کـه رو دل سنگینی‌ مـیکرد بـه م گفتتم،همـیشـه از گریـه متنفر بودم،همـیشـه فکر مـی‌کردم کـه آدمای ضعیفن کـه گریـه مـی‌کنن ولی‌ الان من فهمـیدم آدم حتما خیلی‌ قوی باشـه که تا بتونـه گریـه کنـه،دوست دارم , منو ببخش کـه ناراحتت کردم یـا اگه تو عصبانیت یـه حرفی‌ بهت زدم، بخدا بـه جان بابا تو خودت نمـیدونی بودن به منظور تو چه حسّ خوبی‌ داره،ببخش اگه حتا یـه کوچولو تو رو اذیت کردم,ممنون کـه تا زمانی‌ کـه تو خونتون بودیم بـه جز عشق بجز امنیت،به جزمحبت،به جز حمایت هیچ چیز بـه ما ندادین.

92-7-17
امروز صبح ایستاده بودم برا تاکسی.
یکی اومد.2 نفر مرد عقب و جلو هم یـه آقایی نشسته بود.در عقب رو باز کردم و دیدم اون دو نفر گشاد گشاد نشستن .سوار شدم و ماشین راه افتاد .دیدم اصلا بـه روی مبارک نمـیارن کـه کمـی خودشون رو جمع کنن درون حدی کـه من رو صندلی جا شم.لابد بغل دستیم توقع داشت بشینم تو بغلش !!!!بهش نگاه کردم و مؤدبانـه گفتم ببخشین جسارتأ اگه مـیشـه یـه کم برین اونورتر یـا جمع تر بشینین.
که یـهو گفت : اگه سختتون هست یـه ماشین بخرید و با اون برین اینور اونور.(بنده خدا خبر نداشت کـه به خاطر ترافیک و... ماشین نمـیاریم و از وسایل نقلیـه عمومـی استفاده مـیکنیم)
هنوز 50 متر نرفته بودیم و مسافت که تا مقصد هم طولانی بود و حوصله این آدم نفهم رو هم نداشتم کـه باهاش بحث کنم.به راننده گفتم ببخشین جناب نگه دارین من پیـاده مـیشم.و درون حال پیـاده شدنم بهش گفتم :تو کـه فرهنگ تاکسی سوار شدن بلد نیستی سوار نشو.
پیـاده شدم و با تاکسی بعدی رفتم دفتر.اونجا بحث بین راننده و بغل دستیش داغ بود.راجع بـه همـه چیز صحبت شد.از استاد شجریـان و افتخاری گرفته که تا چیزای دیگه.بین راه هم 2 که تا خانوم سوار شدن کـه یکیشون وارد بحث اونا شد و منم رسیدم و در حالیکه خنده ام گرفته بود از ماشین پیـاده شدم.

در واقع، یـادگاری‌ها ارزشمند‌ترین دست آورد‌های زندگی‌ ما هستند.
خاطرات را حتما روی طاقچه گذاشت، که تا کنارِ شمع دانی‌‌های نقره بدرخشند و بی‌ اختیـار یـادِ آینـه را زنده کنند خاطرات را حتما در گلدان‌های پشتِ پنجره کاشت، که تا انتظار رنگِ تازه‌ای بـه خود بگیرد و بازگشت، رنگِ تازه تری خاطرات را حتما نوشت.خواندن هم کافی‌ نیست. آنـها را حتما نوازش کرد.
خاطرات نیـاز بـه لمسِ مـهربانِ انگشتانِ ما دارند و این را کمتری‌ مـی‌‌داند اصلا حتما با خاطرات خوابید.
چه فرق مـی‌کند صبح روی بالشت ردِّ پای کدام اتفاق باشد؟
همـین کـه چشمانت را بـه روز باز مـی‌‌کنی‌ و یـادت مـیاید کـه یک وقتی‌ ، جایی‌ ، بای‌ کـه دوستش داشتی ، لحظه‌ای بـه یـاد ماندنی را ساخته‌ای ، همـین آغوشت را گرم مـی‌‌کند حتی اگر بـه طورِ دردناکی خالی‌ باشد ....... خاطرات را حتما دوباره و دوباره و هزارباره زندگی‌ کرد و کاشی‌ فرسنگ‌ها دور از ما، این را بفهمد

17 روز از پاییز دل انگیز گذشت! نمـیدونم چرا که تا امروز بوشو حس نکرده بودم هی خودمو گول مـیزدم کـه به بـه بوی ماه مـهر اومد، امروز ظهر وقتی پرهامو بردم تو حیـاط که تا یکم بازی کنـه باد سردی موهامو نوازش کرد انگار پاییز با تمام وجود گفت سلاااااااام .... مـیدونـه کـه عاشقشم ... مـیدونـه کـه هر سال آخرای شـهریور به منظور ورودش لحظه شماری مـیکنم ... نمـیدونـه کـه قدم زدن زیر بارونش چه حالی داره ... نمـیدونـه راه رفتن روی برگ خشک درختاش با دل آدم چی کار مـیکنـه ... اصلن خودش که تا حالا عاشق شده ... که تا حالا توی بعد از ظهر سرد پاییزی سرقرار، بیقرار منتظر یـار بوده ... که تا حالا چند بار دستاشو از سرما تو جیب یـار گذاشته ... که تا حالا چند بار گفته دوست دارم ، چند بار این جملرو شنیده ...
آه ببین فکرم که تا کجاها رفت ... دلم مـیخواد یـه بار دیگه بچه بشم یـه بار دیگه تمام خاطرات پاییزیمو قدم ب از اول از اولِ اول ، دلم مـیخواد ...

خاطره آفتاب خانومو خوندم و من هم دلم هوای مادرمو خانوادم کرد. الان 25 روزه کا از شـهرم و خانوادم جدا شدم و اومدم اینجا...
مـهاجرت از شمال بـه جنوب واقعا سخته. دیشب همـه فامـیل دور هم جمع بودن آخه عموم و ام امروز رفتن مکه من بینشون نبودم... واقعا دلم گرفت...
اینجا هم تنـهااااااام دیشب وقتی زنگ زدن واسه خداحافظی اشکم درون اومد الانم کـه دارم اینو مـینویسم دلم هواشونو کرده ...:((:((:((
مـیخوام برم ببینمشون ولی نمـیشـه...

صبح حدود یکساعت دنبال کارت عابر بانکم گشتم.داشتم خل مـی شدم.باید مـی رفتم جلسه مدرسه م.دقیقه نود پیدا شد.از جلسه کـه چیزی عایدم نشد.فقط خدا منو ببخشـه،با دیدن معلمش از صبح درگیرم کـه شبیـه کیـه وچقدر آشناست،که شب یـادم افتاده شبیـه سلطان برنامـه عموگه.صداش هم مثل همونـه!درضمن همکلاسی های م فکر من شم:">:xو من الان بسیـار مشعوفم.هی روزگار!چه دوره زمونـه ای شده،که بخاطر تمجید این فسقلی ها هم ذوق کنیم.یـاد حرف م درون دوره پیش دبستانی افتادم کـه یکبار م گفت که" یکی از دوستام از بس کـه شیکه فکر مـیکنی خالشـه ،نـه ش".
ظهر هم با دوستم رفتیم یـه مدکز خرید کـه اون کفش بخره.منم خ ومثل خلها هرکدوم چندجفت خریدیم.من از خجالتم گذاشتمشون انباری.وفقط یکی رو رونمایی کردم.آخه یکبارم چندسال قبل چندجفت باهم خ کـه سه که تا از اونا الان اندازه نیستن.وفقط باعث سرافکندگی من شدن.
آخه اینا قیمتشون نصف شده بود.خلاصه کـه با تشویق پی درون پی همدیگه،نتیجه این شدکه الان هر کدوم چندتا کفش داریم.جالبه کـه در راه برگشت از مدرسه کلی درون مدح بعد انداز وخرید طلاو جلوگیری از خریدهای بیجا و...برای یـه بنده خدایی نطق کردم و اونم کلی تشکر کرد.
در نتیجه موارد مذکور من الان درون عذاب وجدان غوطه ورم و اندازه همون م مـی فهمم!

دیروز کلی کار داشتم از صبح ساعت 6 بیدار شدم شبم خوابیده بودم صبح خیلی حالم بد بود سرگیجه داشتم اصلا تعادل نداشتم مـیخواستم باقلوا درست کنم ی اومد کمکم من ناهارو اماده کردم یـه صبونـه ی الکی خوردم از شروع کردیم خونـه ی ما یـه جوریـه هر روزی کـه کار داشته باشی هزار نفر مـیان اونجا روزای کـه من خواستگار داشته باشم انگاری همـه مـیفهمن سروکلشون پیدا مـیشـه بگزریم خانم داداشم با پسرش اومدن یـه مقدار کارمون عقب افتاد بالاخره تنـها باشی کار زودتر پیش مـیره یـه ساعتی نشستن بعدش رفتن تلفنم هی زنگ مـیزد زن داییم ساعت حرف زد اخه نوعید نزدیکه زنگ زده بود کاری دارید من بیـام دیگه از همـه ی دنیـا حرف زد از وقتی م رفته کلی عروسی تو فامـیل داشتیم بالاخره امار همرو داد هات چیکار موهاشونو مش چقدر بیخیـالن بزرگت چیکار کرد دیگه حسابی رفت رو اعصاب ما ما هی مـیگیم اشکال نداره اون مـیگه نـه خیلی زشته بابا ادم حتما خودش شعور داشته باشـه ما چی بگیم بالاخره خدا خواستو قطع کرد باقلوای مام عالی شد دوتا تابه انداختیم حالا عکسشو مـیزارم بعدشم اومدیم نون چایی بپزیم دیدم یـادم رفته پودر قند بخرم ی رفت بخر ه منم شرو بـه جمع و جور کردم ولی حالم حسابی بد بود ولی بـه روی خودم نیـاوردم فکرشم نمـیکردم یـه روز واسه مراسم ختم م کار انجام بدم امسال م قرار بود بره مکه مـیگفت نمـیخواد خودت باقلوا بیندازی سخته بده بیرون من مـیگفتم تو کارت نباشـه برو همـه چی با من یـاد اون حرفا داغونم مـیکرد ی اومد نون چایی رم پختیم خیلی عالی شد باورتون مـیشـه من یـه دونم نتونستم بخورم من این حرفارو اصلا بهی نمـیگم با م خیلی راحتم ولی دوس ندارم ناراحتش کنم ببخشید مـیام اینجا سر شمارو درد مـیارم که تا کارمون طول کشید منم یـه قرار مـهم داشتم بماند بعدا مـیگم وای خسته بودم دلم مـیخواست فقط بخوابم هیچ حالی نداشتم پاشدم یـه دوش گرفتم کم کم اماده شدم رفتم ولی خستگیم بسیـار هویدا بود و مشخص شده گویـا دیروز یـه سینی از نون چاییـا سوخت اصلا حواسم نبود ببخشید سرتونو درد اوردم دوستون دارم

روزهایی کـه هوا اینجوریـه وکمـی گرفته اس،من یـاد روزهای پر مشغله قبل عروسیم مـی افتم.حتی یـاد ایـام آخر بارداریم.انگار طیف نور ورنگ این روزها مشترکه.روزهای کوتاه وسرد.حتی صبح یـاد اوایل ازدواجمون افتاده بودم کـه همسرم درون رفت وآمد بین اینجا ویک شـهر دیگه بود.وباید صبح شنبه ساعت چهارصبح مـیرفت.و درون اون دورانی کـه من دانشگاه نداشتم ،به اتفاق هم مـیرفتیم .وچقدر به منظور من سخت بود .در حالیکه الان افسوس اونروزها رو مـیخورم.کاش اونقدر بیخودی رفت وآمد نمـیکردیم.واز اون روزها بعنوان فرصتی به منظور باهم بون وگشتن درون شـهرهای اطراف استفاده مـی کردیم.چه پنجشنبه وجمعه هایی کـه در جاده وترافیک گذشت.واقعا آدم فکرشم نمـیکنـه کـه یـه روزی حسرت چه چیزایی رو بخوره.الان معتقدم کـه باید از اون شرایط لذت بیشتری مـی بردیم.وحتی بیشتر با سختی های اونجا مقابله مـیکردیم.پارسال سفری بـه یکی از شـهرهای اون استان داشتیم وموقع برگشتن از داخل همون شـهر گذشتیم .ازهمسرم خواستم کـه جلوی خونـه نگه داره.هنوز پرده ای کـه من واسه سالن اون خونـه زده بودم،پشت پنجره بود.وانگار از اون موقع خالی مونده بود.چه لحظاتی کـه من پشت اون پنجره ومنتظر همسرم بـه بیرون زل نزده بودم...
انگار رنگ این روزها شبیـه هم بوده ونزدیک،ولی با جنس کاملا متفاوت و دور...

غروب جمعه مـهر
غروب خنک یک جمعه پاییزی و هجوم خاطراتی گنگ و بی ربط مرا از اریکه غرورم دور مـیکند و به ورطه سردرگمـی مـی افکند. از ظهر پنجره اتاق خوابم را بـه روی خزان گشوده ام و در تاریک و روشن عصرگاهی؛ نوازش دست سرد پاییز بر گونـه ها و بازوهای ام ذهنم را آشفته تر مـیکند و دلم را تنگ تر... بـه سمت پنجره گشوده مـی روم و به مـیوه های طلایی درخت سرو روبرویم خیره مـیشوم اما رنگ طلایی درون ذهن خسته ام، درون یک دگردیسی دهشتناک، بـه رنگ تیره وحشت درون مـی آید. چیزی مخوف درون افکارم خودنمایی مـی کند و من سردی شگرف نیرویی درونی را حس مـی کنم کـه مرا از زندگی درون لحظه، قیچی مـی کند و به دنیـایی ماورایی مـی برد کـه در آن همـه چیز هست اما هیچ نیست...
چشمـهایم را مـی بندم که تا در رویـایی خود خواسته لحظه ای آرام گیرم. رویـایی کـه در آن مردگان دوباره زنده هستند و هیچ فاصله ای بین من و دلبستگی هایم نیست... دلم مـی لرزد و اشکی ناخوانده مـهمان گونـه هایم مـیشود. بـه سایـه پر از تردیدی خیره مـیشوم کـه روزگاری نفس داغش, نبض هستی بود... بـه سوی پرهیب نامعلوم دست دراز مـی کنم و جز سردی چندش آور هوا چیزی نصیب دستهای پر از حسرتم نمـیشود... چشمـهایم را مـی گشایم و دوباره بـه درخت مقابلم خیره مـیشوم. هوا تاریک شده و جز تصویری هراس آور از درختی مقتدر و بلند کـه انگار شاخه هایش نیزه هایی تیز از بیرحمـی زندگی هست و به منظور قطع آخرین نشانـه های حیـات بـه سمتم نشانـه رفته هیچ نمـی بینم.
غمگین تر از قبل رو از پنجره بر مـی گردانم و به تختم باز مـی گردم. چاره ای نیست... حتما ادامـه داد....

امروز تولدم بود....مریض هم بودم.صبح اصلا دوست نداشتم از جام م.بخاطر نـهـــــــار جناب آقای همسر بیدار شدم.با بی حوصلگی تمام.یـه اس واسم اومد.دوستم بود...تبریک گفته بود.دوباره یـادم افتاد تولدمـه!تولدی کـه مـیدونی نـه مـهمونی برات خواهد اومد و نـه تو بـه جای خاصی مـیتونی بری.نـهی مـیتونـه بهت هدیـه بده و نـه مـیشـه امـید داشت کـه شوهر گرامـی تلاش کرده باشـه به منظور یـه کار خاص!توی تمام دوران دوستیمون نـه ازش توقع داشتم و نـه تحت فشارش گذاشتم.باهاش ساختم..امـیدوار بودم توی زندگی یـاد بگیره ...ولی نگرفت.
جالبه کـه واسه دوستاش قبل از من همـیشـه هدیـه مـیخریده و فقط بخاطر اینکه من با اونا فرق داشتم مث اونا برام هدیـه نخرید!بگذریم
توی این خراب شده ای کـه هستیم نمـیشـه کـه چیزی هم خرید،اما مـیتونست از مدتها قبل بـه یکی بگه اسمون بیـاره.
انگار دارم عقده ای بازی درمـیارم...ولی خوب اگه من مرد بودم حتما این کارو مـیکردم.چون همـین الان هم واسه روز تولدش هرکاری مـیتونستم انجام دادم...غذای مورد علاقه یـه هدیـه کوچیک کـه از قبل ندیده بود و نگه داشته بودم و مـهربونی.
"توجه" مـهمترین خواسته ام بود...چیزی کـه هرجایی مـیتونی پیداش کنی هدیـه اش کنی ببخشی بورزی...اگه داشته باشیش....
دلتنگم

م مـی خواست ش را واسه تولدش غافلگیر کنـه م کلی غذا پخته بود بعد بـه ش گفته بود پسر بابات با خانواده منزل ما هستن م کلی بـه م
غر زد خلاصه کار ها تموم شد منتظر مـهمانان بودیم اونم از حرصش بلند نمـی شد حاضر شود خلاصه یک قاشق هم جا بـه جا نکردتا لباس پوشید دوستاش ریختن اتاق و کلی شلوغ شد مـی خندید و از خوشحالی تو پوستش نمـی گنجید باور نمـی کرد اینـهم کار ها بـه خاطر خودش بوده

در روزی از روزهای پاییز منو شوشو رفتیم ددر بعد یـادمون رفت درون آشپزخونـه رو ببندیم آقای همسر هم کـه تن ماهی مـیل فرموده بودن و کمـی ته قوطیش گذاشته بودن دیگه زحمت انداختن تو سطل اشغالو نمـیکشن همون گوشـه سینک مـیندازن منم حواسم نبید عجله ای رفتیم بیرون . شب دیروقت کـه برگشتیم دیدیم درون آشپزخونـه بازه بازههههههههه دیدم ای دل غافل پیشی اومده رو پادریـه خونـه خرابکاری کرده . فکر کردم فقط رو پادری خرابکاری کرده حالا رفتیم تو دیدیم بعللللللللللللهههههههه تن ماهییـه همسر رو نوش جان فرمودن و قوطی رو انداختن کف اشپزخونـه دور اتاق هام یـه دور زدن و با شکم سیر راهشونو کشیدنو رفتن . منم کـه بدم مـیاد از حییییییوووون تمام خونـه رو نصفه شبی جاروبرقی کشیدم و دسمال زدم . و تاصبح لالام نبرد مـیترسیدم پیشی تو خونـه باشـه با اینکه کل خونـه رو سرازیر کرده بودم .
به قول مریم گلی نتیجه اخلاقی : اینکه قوطی تن ماهیی رو تو سطل زاله بندازین . درون اشپزونـه رو هم ببندین

-7-
دیشب (جمعه) خونـه بابام اینا بودیم. وقتی مـی خواستیم برگردیم خونـه ،داداشم سوئیچ ماشینشو داد گفت ماشینو ببرین خونـه تون چون پارکینگ خونـه بابا اینا جا نداشت.مدارک ماشینشو هم داد و تاکید کرد کـه کنار موبایل نذارین چون کارت سوخت آسیب مـیبینـه.
توی دستم موبایل من و شوهرم بود و کلید خونـه و مدارک ماشین.اومدم که تا موبایل رو گذاشتم جلو رو داشبورد.سر خیـابون کـه رسیدیم حتما دوربرگردون رو دور مـیزدیم بـه سمت خونـه.ساعت :5 شب بود و شیشـه های جلو هم داده بودم پائین و باد خنکی مـیوزید....
تو دور زدن یـه دفعه صدای گوشیمو شنیدم کـه از رو داشبورد افتاد .برای اینکه حواس شوهرم موقع رانندگی بـه اون پرت نشـه گفتم وقتی رسیدیم برش مـیدارم.رفتیم تو پارکینگ خونـه و حالا هرچی مـیگردم نیستش....
شوهرم بـه گوشیم زنگ زد بوق مـیخورد ولی صداش نمـیومد....هرچی گشتیم نبود...اونم خسته اش بود و عصبانی شد کـه از دست تو.....حتما از پنجره افتاده بیرون!!!! گفتم تو خون هگوشی از دستم مـیوفته رو قالی باطری و درش جدا مـیشـه مـیوفته زمـین،حالا تو خیـابون با اون سرعت چه جوری داره زنگ مـیخوره و روشنـه؟؟؟؟تازه اگه ماشین از روش رد نشده باشـه!!!
خیلی برام عجیب بود...
خونـه بابا هم زنگ زدم بچه ها گفتن با خودت بردیش.
هیچی دیگه دوباره ماشینو زدیم بیرون و رفتیم سمت حونـه بابا اینا و دوربرگردون و....زدیم کنار .پیـاده شد و با گوشیش زنگ زد بهم که تا ببینیم کجا افتاده.و تو اون تاریکی دولا دولا داشت تو باغچه کنار خیـابونو ورانداز مـیکرد....منم خنده ام گرفته بود....یـهو دیدم درست یـه کم اونورتر یـه چیزی مثل گوشی من بـه پشت افتاده.گفتم اونو ببین.اون نیست؟رفت و دید خودشـه!!!!
وای کلی خوشحال شدم و خدا رو شکر کردم...همون موقع از خونـه بابا اینا زنگ زدن م بود...جریـانو بهش گفتم و هر سه تایی کلی خندیدیم....
ولی وقتی رسیدیم خونـه بـه شوهرم گفتم خداروشکر گوشیم پیدا شد.ولی چرا تو مدیریت بحران نداری؟چرا حتما اونجوری برخورد کنی و به جای راه چاره زود عصبانی بشی و....؟اون بابت برخوردش عذرخواهی کرد و...

امروز کلاس داشتم دانشگاه خب مثل همـیشـه سرویس اومد دنبالم و رفتم دانشگاه، وقتی سوار شدم یک نشسته بود سلام کردم فقط سرش را تکون داد با خودم فکر کردم چقدر مغرور، درون طول مسیر همکارای دیگر سوار مـیشدند و خیلی گرم سلام و احوالپرسی مـی د درون صورتی کـه که هیچ کدوم را نمـیشناختم و من داشتم با خودم بـه تفاوت رفتار اون با این همکارا فکر مـیکردم، درون انتهای مسیر یکی از همکارا کـه سابقه بس طولانی داره و ش هم همسایـه مون هست سوار شد سلام کردم با خوشرویی جواب داد و مشغول صحبت با بقیـه شد منتظر بودم کـه منو بیشتر تحویل بگیره، ازم سوالی بپرسه اما هیچی نپرسید و من احتمال دادم حتما نشناخته آخه با م رابطه بسیـار عالی داره،وقتی رسیدیم دانشگاه پیـاده شدیم بهش گفتم خوب هستید خانم فلانی، گفت بابا تو هنوز منو نشناختی اینجا بود کـه فهمـیدم کلا از اول شناخته و من زیـادی پر توقع بودم. خلاصه رفتم سرکلاس و شروع کردم بـه حضور و غیـاب. نمـیدونم چطورم شد حس کردم کـه تمام بدنم داره مـیلرزه احتمال دادم فشارم افت پیدا کرده ولی ناچار بودم ادامـه بدم. بعد از کلاس رفتم دفتر کـه آب بخورم و ساعت برگشت سرویس رو بپرسم دیدم کـه باز همون خانم مغرور نشسته و داره با تلفن صحبت مـیکرد به منظور خودم آب ریختم و نشستم بعد کـه تماسش تموم شد شروع کرد بـه حرف زدن با من. آنقدری با هم گرم گرفتیم کـه اصلا زمان را فراموش کردم من دیگه کلاسی نداشتم ولی اون کلاس داشت و متاسفانـه سرویس دانشگاه رفته بود و من مجبور شدم با تاکسی بیـام. بعد کـه از دفتر بیرون اومدم فکر کردم کـه چقدر عجولانـه قضاوت مـیکنم الان این اصلا مغرور نبود و خیلی هم گرمـی بود با خودم فکر کردم کـه چه قضاوت های عجولانـه ای کـه در مورد اطرافیـانمون مـیکنیم بدون اینکه واقعیت و علت برخی از رفتارها را بدونیم. خلاصه داشتم بـه این مسائل فکر مـیکردم کـه رسیدم بـه تاکسی ها یک لحظه طبق عادت همـیشگی کـه قبل از سوار شدن بـه تاکسی کرایـه اش را آماده مـیکنم دست بردم بـه کیفم اما کیف پولم نبود ای دل غافل کیف پولم رو داخل یک کیف دیگه گذاشته بودم حالا حتما چیکار مـیکردم حتی 00 تومن هم توی کیفم نبود بـه م زنگ زدم و گفتم هیچی پول ندارم اون هم طفلکی با این وضعیت بارداری بدی کـه داره گفت من مـیارم همون جایی کـه پیـاده مـیشی خلاصه قرار شد ی آماده بشـه و راه بیفته و زنگ بزنـه بـه من که تا من هم تاکسی بگیرم بـه راننده مسیرم رو گفتم و سوار شدم بـه مقصد کـه رسیدم م سمت دیگه ای ایستاده بود و راننده ما را درون یک سمت دیگه چهارراه مـیخواست پیـاده کنـه و من هم موضوع رو گفتم و خواهش کردم کـه بره سمت ی اونم همـه اش مـیگفت شما آبجی ام قابل نداره خلاصه ی اومد و پول داد و بعد هم با هم رفتیم یـه دور زدیم تو خیـابون ها و رفتیم خونـه

روزای تکراری
وعده های تو خالی
هی منتظر شدن به منظور اینکه حالم کمـی سر جاش بیـاد
هی غصه خوردن و رویـا پردازی
هی کانجار رفتن
گاهی خوش رو بدن
شده حال و روز این روزای من.
حس مـی کنم شدم حزب باد. سست و ضعیف. باد از هر ور بوزه مـی رم همون سمت. خواسته داشته باشم زود عوض مـی شـه. خودم رو با شرایط وقف مـی دم اما شرایط انگاری قصد آزار منو داره. چرا؟؟
چرا یـه لحظه خوبم و حس مـی کنم قوی ام و بعد...
چرا چرا واسه کارام و نوشتنام نیـاز دارم اول کارای دیگم رو کرده باشم کـه مثلا با آرامش انجام بدم و هب زمان بخرم کـه موقعیت مناسب کارم و انجام بدم و بعد کـه مـی بینم زمان درون حال اتمامـه بزور مـی رم کاری رو مـی کنم کـه دیگه حس حالشم رفته؟؟ همـیشـه اینطور بودم. انگار مـی خوام آپولو هوا کنم!!
جدیدا حس کاری ندارم. تنبل بودم تنبل تر شدم.
اقبال نگران رویـا پردازی های زیـادم شده.
چند روز پیش استادشون گفته آدما از یـا سالگی که تا سالگی همش درون حال رویـا پردازین کـه بعد از این حتما با ورزش یـا کار یدی کنترلش کرد. منم کـه بیکار و یـه عمره خودم رو با رویـا پردازیـام زنده نگه داشتم نگرانش کردم. مـی گه برو پیلاتس و کلا زبانت. شاید اگه مـی تونست بـه کار یدی هم وامون مـی داشت.
مـی گه چیز نگران کننده ایی نیستا اما...
اما من هنوزم با رویـا پردازیـام خوشم و شاید زنده. اونم تو این شرایط. دیگه زمان رویـا پردازی هام خیلی همراهی نمـی کنـه مـی گه ببین ژیلا باز داری رویـا پردازی مـی کنی ها!!!
چند روز دیگه م اینا از مکه مـی یـان و من هنوز معلوم نیست مـی رم یـا نـه. این گولو هم جریـانی شده واسه خودش!!
چرا حوصله ی رفتن ندارم؟؟ چطوره کـه من دلم طاقت مـی یـاره دیر بـه دیر خانوادم رو ببینم و حتی حرفم ن؟؟ تو چه عوالمـی دارم زندگی مـی کنم؟؟
همـه فکر مـی کنن بـه یـادشون نیستم اما هر روز بـه همـه فکر مـی کنم اما...
خوبه صبرم تو این چیز زیـاده وگرنـه حالا کـه ازشون دورم و دیر بـه دیر مـی بینمشون خیلی اذیت مـی شدم.

ببخشین اسپم مـیذارم.ناگزیر شدم.
نوشته هات رو کـه مـیخونم انگار آن شرلی با موهای قرمز داره حرف مـیزنـه.ادم نمـیدونـه خاطره است؟یـادداشته؟کتابه؟چیـه؟ ولی خیلی باحاله دوستش دارم;)
خیلی بده کـه آدم خودش مدیر باشـه بعد بیـاد توی انجمن بهترین دوست مدیرش اسپم بگذاره. من شرمندگی خودم رو دارم و اگه پستم رو دوست نازم حذف کنـه اصلا ناراحت نمـیشم و کاملا بهش حق مـیدم ولی :
شالیزه عزیزم
این نغمـه هست و با موهای فعلا سیـاه کـه این نوشته های خاکستری رو مـی نویسه. اینـها نـه خاطره هست و نـه یـادداشت و نـه کتاب بلکه برشـهای مقطعی از زندگی و ذهن من هست کـه بر قلمم جاری مـیشـه. ببخشید کـه باعث سردرگمـی ساختاریت درون حیطه ادبی شدم. شاید بـه همـین دلیله کـه فقط تعداد بسیـار انگشت شماری از دست نوشته هام رو منتشر مـی کنم و خیل عظیمـی از آنـها رو درون خلوتکده خودم و یـا فقط درون ذهنم باقی مـی گذارم.
باز هم از پریسای گلم مدیر محبوب و دوست داشتنی این تاپیک عذرخواهی مـیکنم و قول مـیدم کـه هنجارها و قوانین مدیریتی رو کاملا مدنظر داشته باشم.

روز شنبه منو م شـهر بغلی شـهرمون رفتیم کمـی واسه م خریدکنم اول واسه م خرید کردم بعد رفتیم مغازه ایرانیـها کشک و رشته خریدیم بعد راه افتادیم درون بین راه مغازه ایرانی یک مغازه ترکی با کباب ترکی خوبی داشت غذا خوردیم بعد رفتیم سوار قطار شویم دیدم خرید م را جا گذاشتم دوباره رفتم مغازه کـه غذا خوردیم پرسیدم گفت نمـی دونم من ندیدم رفتم مغازه ایرانی اقاهه گفت من حواسم بود بردید خلاصه بر گشتیم دوباره رستوران پرسیدم گفتن اره پیدا شده خوشحال شدم بعد رفتیم دوباره سوار قطار بشویم شنیدیم قطار قبلی بـه مشکل خورده بود خلاصه ما تو اون قطار نبودیم شکر /خرابی قطار

گاهی دلم به منظور خودم تنگ مـیشـه.برای خود خودم.نـه بعنوان همسر یک مرد،و نـه مادر یک .دلم خودمو مـیخواد،بدون چهارچوب زمان ومکان.بدون دغدغه .بدون اینکه بخوام فکر کنم کـه بزرگ شدم وباید عاقل باشم.بیخیـال کارهای عقب افتاده ونیمـه تمام.کاش کـه مـیشد.اون وقت بایک دوستی کـه اونم بیخیـال شده بود،مـی رفتیم قدم مـیزدیم.تو خیـابونای بدون سربالایی،راحت مـی گشتیم.و هی بیخودی بـه همـه چیز مـی خندیدیم.وکلی فکرهای عجیب مـیکردم.مثل اینکه اگه یـهو سرکلاس جیغ ب چی مـیشـه؟ یـا اگه کرایـه تاکسی رو ندم وفرار کنم ،آقای راننده دنبالم مـیکنـه یـا نـه؟مـیشـه کـه منو یـه صبح که تا شب با یـه فلاسک چایی ول کنند تو قنادی بی بی؟یـادمـه کـه قبلا بـه اینکه تو کتاب فروشی اتراق کنم فکر مـیکردم،چه پیشرفتی کردم من! اونقدر مـیرفتیم کـه به یک جای جدیدوجالب برسیم.نـه اینکه گم بشیما،نـه،منظورم اینـه کـه به جایی برسیم کـه ارزش کشف داشته باشـه.ظاهرا درون دوران طفولیت ،ودر یک لحظه طلایی کـه در حیـاط باز بوده هم، من چنین تصمـیمـی داشتم،ولی درون مغازه قنادی سر کوچه مون ودر یک قنادی متوقف شدم .ومنو درحالی پیدا کـه به یک بستنی مـهمون شده بودم. مثل اینکه من از همون اول عادت بـه کارهای نیمـه تمام داشتم.دلم اون دمپایی تق تقیمو مـیخواد کـه یک دایره طلایی مثل سکه درون پاشنـه اش داشت و بلای گوش بود.بخصوص مواقعی کـه با پدرم درون پیـاده روی کوچمون راه مـیرفتیم ومن پامو بین شیـارهای پیـاده رو مـیکشیدم وصدای پدرمو درون مـی آوردم کـه از من مـیخواست کـه درست راه برم.دلم اون روزهایی رو مـیخواد کـه بزرگترین ودر عین حال مکرر ترین غصه من جاموندن جامدادی وکاپشنم درون کلاس بود کـه طبق معمول با تلفن بـه سرایدار مدرسه مون رفع مـیشد. خلاصه کـه دل من هنوز فراغت بال مـیخواد...

باید اعتراف کنم کـه روزهای تعطیل به منظور خودم اینقدر بهانـه مـیارم کـه پیـاده روی ام را انجام ندهم اما امروز با پگاه دوستم قرار گذاشتم بریم پیـاده روی فاصله خونـه ما که تا پگاه 0 دقیقه هست از خونـه بیرون زدم با کلی آهنگ دلخواه رفتم خیـابون ها شلوغ تر از همـیشـه بود اکثرا آقایونی کـه یکم ازشون سن گذشته با خانم شون داشتند مـیرفتند نماز عید. و من اما رفتم که تا رسیدم بـه مقصد اینقدر صدای ترانـه ای رو کـه گوش مـیدادم بلند کرده بودم کـه وقتی پگاه هم چند بار صدام زد نشنیدم رفتیم یک پارک نزدیک خونـه شون نزدیک یکساعت پیـاده روی کردیم پارک کوچیکه و پر از وسایل ورزشی، بعد از اتمام پیـاده روی شروع کردیم بـه شیطونی و ورزش با دستگاه ها و قاه قاه خندیدن، وقتی داشتم برمـیگشتم باز هم مـیخواستم 0 دقیقه را پیـاده بیـام کـه دیگه انرژی نداشتم نون باگت خ واسه مسابقه تزیین کتلت و برگشتم خونـه. بابا هنوز خونـه بود اومدم سایت و دیدم کـه نظرسنجی مسابقه را گذاشته بودند اوه مـهلت مسابقه تموم شده و من بیخبر مـیخواستم امروز کوکو یـا کتلت بدرستم. هم از صبح گوشت و نخود را گذاشته بود به منظور بزقرمـه. حوصله نداشتم غذا درست کنم اما دیگه مجبوری درست کردم و بسیـار عالی شد و کلی هم مورد استقبال بقیـه قرار گرفتم. مدام پیـام تبریک برام مـیامد اما حوصله نداشتم بهی پاسخ بدهم، همـیشـه وقتی عید یـا مراسمـی هست به اکثر دوستام اس مـیدم و تبریک مـیگم اما امروز حوصله هیچ را نداشتم اما تمام روز منتظر بودم یک نفر بهم اس بده از اما نداد، با خودم گفتم مـهم نیست شایداونم منتظر بوده من بهش اس بدم... ..به هرحال عیدتون مبارک و امـیدوارم آرزوهای همـه دوستای گلم براورده بشـه

دیروز بعد از کلی کـه کارهای خونـه رو کردم و کلی غذا پختم وقتی شب شوشو اومد با کلی ذوق وشوق اومدم بـه استقبالش و ازاومدنش کلی خوشحال شدم ولی اون خیلی سرد باهام رفتار من دوست دارم هنوز مثل روزهای اول زندگیمون باشیم همون طور پرانرژی ولی شوشو بعضی وقت ها اصلا حوصله این طور چیزهارو نداره من هم کـه حساس وایـه همـین هم موقعی مـی خواستیم شام بخوریم با کوچکترین غری کـه به بنده زدن من هم منفجر شدم کلی چیزی گفتم وبعد هم کلی گریـه کردم کلی

اقا چند روز پیش رفته بودم کوه تفریح داد زدم خدیـا از من خوش تر هم هست ؟ :(249):
صدا اومد: هست هست هست ...:o
هیچی دیگه ضایع شدم برگشتم کنار دوستان ;))

یـه عصر جمعه رفته بودیم رصد خانـه مرکز علمـی شیرین تو برگشت وسایلها رو گذاشتیم صندوق عقب 206 منم عادت دارم با استارت کولرم روشنـه اون محیط هم شلوغه یـه مسیری اومدم متوجه شدم کولر خنک نمـیکنـه صدای موتور ها و ماشین ها زیـاد شده نگاه تو اینـه عقب کردم دیدم چ شفاف شده محیط بیرون !! گفتم شیشـه های عقب رو بیـارید بالا صدا اذیت مـیکنـه من رو گفتن بالاست مشکوک شدم ک مبادا درب صندوق عقب باز باشـه و دیدم اره دقیقا همـین طوره همگی پیـاده شدیم نگاه ماشین مـیکردیم و مـیخندیدیم .و قادر نبودیم درب رو ببندیم و کلی خجالت کشیدم جلو مردم :))

دیشب از خوشحالی‌ تپش قلب بالا داشتم بـه زور تونستم بخوام صبح سحر خیز بلند شدم نتونستم بخوابم تموم حسای خوب بـه قلبم سرازیر شده .واسه خودم چای درست کردم آقای هم رفته بود سر کار قبل از این کـه بر سر کار مثل همـیشـه کلی‌ سر بـه سرم گذشت و رفت خوشش مـیاد من و اول صبح بیدار کنـه مـیگه قیـافت دوست داشتنی مـی‌شـه صبحا :o آخه یکی‌ نیست بهش بگه من خودم اول صبح جرأت نمـیکنم تو آینـه خودم و ببینم تو چطوری این حرف رو مـیزانی‌:p8-}!!!!! بـه امـید خدا یکماه یـا شایدم کمتر دارم مـیام خونـه هوا خیلی‌ سرد شده خوشحالم کـه دارم از این سرما فرار مـی‌کنم دلم به منظور خونمون تنگ شده امروز قرار شده با دوستم برم به منظور همـه سوغاتی بخرم کـه این خودش یـه پروژهٔ واسه خودش کاش مـیشد بـه هرکی‌ پول داد و مـیگفتی‌ لطفا برا خودت هرچی‌ دوست داشتی بخر ;))آخه من نمـیدونم چی‌ بخرم کـه اونا دوست داشته باشن،تموم این ۱سال و خرده‌ای ماه یـه طرف این ۱ ماهم یـه طرف روزش برام یـه قرن مـی‌گذارن ولی‌ خوبیش بـه این کـه مـیگذرن،با بابام صحبت کردم الهی فداش بشم من کـه اینقد دوست داشتنیـه :xپشته قیـافه جدی و خشکش یـه قلب بزرگ و پر از مـهر داره :(744): امروز گفتم پدرا قهرمان زندگی شونن حتا اگه پیر بشن برگشتن گفتن بـه دست درد نکنـه یعنی‌ من پیرم دیگه کلی‌ باهم خندیدیم :">چقدر خوب کـه اینقد محکم حرف مـیزنی‌ بابا آدم ته دلش قرص مـی‌شـه چقد خوب کـه من شدم ت!!!بهش گفتم من مـی‌تونم هزار سال زندگی کنم و تو رو بیشتر از پیش دوست داشته باشم :) کلا این روزا شاعر شدم شعر مـیگم حتما الان هوای شیراز شاعر پرور شده :) کلی‌ دلم به منظور شیراز تنگ شده :(برای بابام م خونمون حتا از شما چه دروغ به منظور پیرزن همسایمون کـه همـیشـه وقتی‌ مـی‌خواستم برم دانشگاه من و مـیدید مـیگفت ماه شودی م و من کلی‌ سر بـه سرش مـیگذاشتم اون فقط مـیگفت از دست شما جوونـهای این دوره زمونـه عاشقش بودم خیلی‌ آدم با جنبه‌ی بود:(606):امـید دارم بـه خدا کـه این روزهام با خوشحالی‌ بگذره من برم پیش آدم‌های کـه بیشتر از جانم دوستشون دارم:x

یک خاطره ساده تصویری:
روز پنج شنبه دوم آبان ماه (یعنی دو روز پیش) تولد عشقم؛ آریـا بود. چون پدرش شـهرستان بود و خودم هم عمل واریس پا کرده بودند و م و همسرش هم رفته بود ند عروسی همسرش،ی نبود کـه باهاش تولد بگیریم بـه همـین دلیل خودمون رو به منظور یک تولد منحصر بـه فرد دو نفره آماده کردیم. به منظور قسمت اول تولد، شب قبلش دوتایی رفتیم کافی شاپ ناتالی (خیـابان سهروردی شمالی) و آریـا کیک و تیرامـیسو و آب پرتقال خورد و من هم یک اسپرسو با یک برش کیک کـه البته سه چهارم کیک من رو هم آریـا خورد (عاشق کیک هست) و کلی خوش گذروندیم. به منظور قسمت دوم برنامـه هم روز پنج شنبه دوم آبان دوتایی رفتیم توچال. ناهار هم همونجا بودیم. جای همگی خالی. همـه چیز خیلی خوب پیش رفت و واقعا یک روز بـه یـاد موندنی درون ذهن هردومون نقش بست. ولی چونی نبود ازمون عبگیره؛ عکسهامون تکی شد. به منظور اینکه شما رو هم درون این لحظه های خوش دونفره مون شریک کنم عخودم و آریـا رو درون روز شیرین تولدش براتون مـی گذارم. البته ناگفته نماند کـه جشن تولد آریـا موکول شد بـه جمعه این هفته کـه همـه فامـیل رو دعوت کرده. و مرتب هم تکرار مـیکنـه کـه باید دوستهام رو هم جداگانـه دعوت کنم...

م دیروز رفتن کربلا بـه همراه مادرشوهرم و چندتادیگه از فامـیل ها منم تک وتنـها موندم ازوقتی رفتن دلم خیلی گرفته . خداکنـه این چندروز زود بگذره . جونم دوست دارم

این روزا روزای خیلی شلوغین یـه جورایی انگار حساب روز و ساعت از دستم درون رفته.
کارام خیلی زیـاده خیلی ولی بـه جای خستگی احساس مـی کنم پر از انرژی ام.
خدا رو توی عمق قلبم حس مـی کنم.هیچوقت از هم جدا نبودیم هیچوقت.اما انگار این روزا بیشتر سراغ همو مـیگیریم.مدام سر بـه سر هم مـیذاریمو از اینکه مدام نگاهمون بـه همدیگه ست انگار هی خنده مون مـیگیره.
این روزا خدا بهم یـه لشگر آدم خوب(خوب کـه مـیگم یعنی محشر یعنی عشق)هدیـه کرده کـه از دیدن هر روزشون دلم از خوشی پر مـیکشـه تو آسمونا پیش خود خدا.
چقدر خوبه کـه خدای من این همـه عاشقمـه.منم عاشقشم یعنی دیوونـه شم.فارغ از هر تکلیفی همـیشـه باهاشم.
خدایی چقدر صداقت خوبه.چقدر خوبه آدم همـیشـه خود خود خودش باشـه.با همـه ی ضعفا و قدرتاش.
انگار خدا وقتی یـه جایی مـیبینـه بـه همـه ی اصولت معتقد موندی یـهو وارد صحنـه مـیشـه و با دستای قویش بغلت مـیکنـه.
خوشحالم کـه مثل پدرم مثل مادرم همـیشـه از قوانین قلبم پیروی کردم خیلی خوشحالم.

امروز صبح کـه از خواب بلند شدم تصمـیم گرفتم با عشق تموم کارای خونـه را حسابی‌ اونجوری کـه دلم مـی‌خواد تمـیز کنم،آفتاب ملایمـی تو سالن بود, واسه خودمم یـه موسیقی بی‌کلام
گذشتم و هم کارای خونـه رو انجام مـیدادم هم از موسیقی لذت مـیبردم،بدش م زنگ زد و با م صحبت کردیم گویـا رفته بودن خرید وقتی‌ کارم تموم شد واسه خودم چای درست
کردم و از چأیم لذت بردم بعد از خستگی‌ چای خیلی‌ مـی‌چسبه وقتی‌ چای مـیخوردم ر‌مانم مـیخوندم احساسا خوبی‌ بـه آدم دست مـیده چای با عطر دارچین رمان, آفتاب ملایم.... عالی‌ بود. تقریبا ساعت یـه روبه بـه پنج بود کـه هوا تاریک تاریک شد انگار غمـه عالم اومد تو دلم چشمم و بستم و به ایران فکر کردم اینکه همـیشـه محرم چه حس خوب و معنوی داشتیم وااای خدای من،خونـه پدر بزرگم کـه نذری مـی‌‌پختن بوی خورشت قیمشون آدم رو دیوونـه مـیکرد دلم پر مـیکش به منظور اون همـه حس های خوبی‌ کـه داشتم و دیگه ندارم آخه محرم محرّمـه دیگه چه فرقی‌ داره کجا باشیم این حرفا رو داشتم با خودم مـی‌گفتم درون حقیقت داشتم خودم رو گول مـیزدم محرم تو ایران یـه حس خوبی‌ داره فضا خیلی‌ معنوی تره ولی‌ اینجا چی‌....یـادمـه همـیشـه پدر بزرگم توی محرم مداحی آقای فاخری رو گوش مـیو با صدای بلند گریـه مـی خیلی‌ برام جالب بود پیر مردی تنومند و جدی مثل پدر بزرگم توی محرم اینجوری گریـه مـیکرد به منظور حاضرت زینب یـه حالی‌ داشت توی محرم هیچ وقت نمـیتونستم گریـه‌های این پیر مرد دوست داشتنی و عزیز را هضم کنم روز عاشورا بـه اندازه تموم دنیـا دلم مـیگرفت وقتی‌ گریـه‌های پدر بزرگمو مـیدیدم ولی‌ درون عوضش خیلی‌ خوب بود ما تموم نوه‌‌ها خونـهٔ پدر بزرگم جم مـیشودیم و پسر هام شربت کـه مادر بزرگم آماده کرده بودن رو مـیبه هیئتی‌ها خیلی‌ خوب بود بـه اندازه تموم دنیـا حسای خوب بود!! غم بود، عشق بود، دوست داشتن بود و.....خیلی‌ دلم به منظور اون روزا تنگ شده امروز فهمـیدم خاطره‌ها مـی‌تونن دم غروب آدم رو دق بدن و تو کاری نمـیتونی ی‌ جز گریـه!!!

جمعه 17 ابان 92
بعد چند روز هوای ابری و بارونی و سرد چقدر مـیچسبه یـه روز گرم و افتابی،برعروزای سرد این هفته افتاب داغ امروز باعث شد با همسری بزنیم بیرون و بریم یـه جای دنج کـه من عاشق پاییزو برگ ریز اونجام ، تو هفته های قبل فرصتی دست نیومده بود کـه سری بـه اونجا بزنیم،از بچگیم عاشق پاییز بودم این فصل واسه من چیز دیگس،به قول اخوان،با این فصل من سر وصفای دیگر دارم
چند که تا عاز برگ ریزون قشنگش گرفتم،رفتیم اون سمتی کـه قدیما همـیشـه باز بود و اردوهای مدرسه رو مـیبردند اونجا،حالا دیگه شد منطقه ممنوعه با کمک همسری از زیر سیم خاردارها رد شدم اونور چقد دوست دارم اونجارو چقدر همـه چیز برام زنده شد(دور خاطراتم رو هم سیم خاردار کشیده بودند...) اون سپیدارهای بلند،اون جوی ابی کـه هنوز هم روان بود صدای ابش واسه لحظه ای هم کـه شده ذهن رو خالی مـیکنـه از همـه دغدغه ها، از همـه روزمرگی ها، دلم نمـیخواست ازونجا بیـام ولی خوب علی رغم مـیلم بـه خاطر کارهای عقب افتاده خونـه کـه یـه امروز رو واسه انجامش وقت داشتیم مجبور شدیم برگردیم
بالاخره جناب همسری پرده ای کـه چند ماه افتاده کنار رو داره نصب مـیکنـه و من اهنگ های البوم یـاد استاد افتخاری رو کـه یـه دنیـا خاطره روزهای خونـه پدری رو بـه همراه داره رو گذاشتم،با شنیدنشون روزهای قشنگ دیروز دوباره واسم تداعی شدند،چقدر دلم اون روزها رو مـیخواد...

امروز صبح دلم نمـیخواست پاشم ولی گلاب بـه روی همـه دستشویی ولم نمـیکرد! :(534):
مجبور شدم برم تو دستشویی چشامو محکم فشار دادم که تا نور نخوره تو چشم خوابم بپره :(227):
دستمو شستم رفتم تو رختخواب :(663):
هی وول بخور هی وول بخور یـه چرت یـه ربه زدم ولی دیگه خوابم نبرد :(677):
بابامم یـه سره داشت حرف مـیزد!! :(739):
صبحها چشاش باز نشده دهنش باز مـیشـه ولی من که تا نیم ساعت - 1 ساعت بعد اصلا حرف نمـی :(712):
اهل سلام و صبح بخیر هم نیستم! :(222):
فقط درون حد سر ت :(603):
تلویزیون روشن بود و مراسم شیرخوارا رو داشت نشون مـیداد :(198):
صبحانـه خوردمو لپ تاپمو گذاشتم رو پام و اومدم تو آشپزانـه :(184):
داشتم نوحه ی مراسم رو گوش مـیدادم کـه یـهو گفت وسط گریـه هاتون به منظور شفای یـه مریض کـه امروز شیمـی درمانی داره دعا کنین :(602):
منم یـاد گذشته ی خودمون افتادم و زدم زیر گریـه :(189):
لپ تاپو زدم بـه بغل و اومدم تو اتاقم یکم گریـه کردم که تا سبک بشم بعد صورتمو شستم گفتم حالا یـه گیری بدم بـه این پسره ببینم چرا از صبح که تا حالا اس ام اس نداده؟؟؟سابقه نداشت اینقدر بخوابه :(715):
بعدِ نیم ساعت جواب داد شاتل کوچولو من پاشدم! (شاتل = اسم منـه! ) کی بریم بیرون؟؟؟
منم گفتم آخه بذار چشات باز شـه بعد بگو بریم بیرون :(587):
منم هی تو نت مـیچرخیدم کـه یـهو دیدم ساعت 11:20 دقیقه هست گفتم حالا من حتما برم دوش بگیرم که تا برم بیـام مـیشـه 12:30 نمـیشـه بیرون بریم الکی بهش گیر دادم!
زنگ زدم گفت اس ام اس بده
منم گفتم اَه اصلا نمـیخواد بریم بیرون برو استراحتتو کن :(604):
فهمـید قاطی کردم گفت من منتظر تو بودم چرا عصبانی مـیشـه من 10 دقیقه ی دیگه اونجام! :(595):
من گفتم نـه برو استراحت کن
زنگ زد آخه چرا نمـیای منم هی نـه مـیاوردم هی گفت حالا بیـا مـیگفتم نمـیشـه زود حتما برگردم گفت 1 دقیقه بیـا من گفتم نمـیشـه حتما برم دوش بگیرم هیچی خلاصه گفت حالا تو برو دوش بگیر زود حاضر شو من دور و بر خیـابونتون مـیچرخم که تا حاضر شی! :(209)::(2216):
منم رفتم دوش گرفتم یکم تَرگل وَرگل کردم که تا بریم بیرون :(552):
هیچی رفتیم بیرون یکم چرخیدیم رفتیم یـه مغازه همـیشـه برام از اونجا جایزه مـیخره! :(718):
چیزای با مزه ای داره خودش یـه کیف پول واسه خودش خرید واسه منم یـه قاب عخوششششششگل بـه انتخاب خودم :(2208):
خیلی شیککه :(251):
بعدشم منو رسوند خونـه :(714):
سر کوچه پیـادم کرد تو کوچه پشـه م پر نمـیزد یـهو شیشـه رو داد پایین گفت شماره نگیری یـه وقت! :(628):
منم لبخند موذیـانـه زدم و اومدم :(639):
تو راه هم واسه خودم پفیلا و پفک خ که تا بعد از نـهار بخورم :food:
این بود انشای من :(240):

چند هفته پیش رفته بودیم استانبول...جاتون خیلی خالی بود...
شب کـه شد رفتیم kfc به منظور صرف شام.سفارش دادیم و کمـی طول کشید که تا حاضر بشـه.وقتی داشت کم کم شاممون تمام مـیشد دیدم 2 که تا پسر بچه کوچک کـه سنشون مـی خورد حدود 8-9 سال داشته باشن با ظاهری نسبتا خوب اومدن و روی صندلی کنار ما نشستن.من کم و بیش حواسم بهشون بود.شیطونی مـی و اینور اونور مـیرفتن...
فکر کردم شاید منتظر پدر یـا مادرشون هستن کـه سفارششون رو بیـارن بخورن...کم کم شام دوستان هم تمام شد و مـیخواستیم بریم بیرون.شوهرم هم کـه خوراکش این بود کـه به "بچه های کار" یـا بی سرپرست تو خیـابونا کمک کنـه حواسش بـه اینا بود.که دید مـیز کناریشون بهشون نوشابه داد بخورن...
رفت جلو و به انگلیسی ازشون پرسید پدر و مادرتون کجان؟شام سفارش دادین؟ ولی متاسفانـه اغلب ترکهای استانبول انگلیسی بلد نبودن و این بچه ها هم کـه دیگه حق داشتن با اون سنشون نفهمن ما چی مـیگیم بهشون!!!
مـیز کنار اونـها فهمـیدن ما چی مـیگیم و یکیشون بـه ترکی براش ترجمـه کرد.اما انگار کـه بچه ها از چیزی ترسیده باشن یـه دفعه از رستوران دویدن بیرون و غیب شدن...و ما دیدیم کـه با وجود لباس پوشیدنشون کـه نمـیخورد فقیر باشن ولی یـه دمپایی هم پاشون نبود و با پای مـیدویدن....
اینجا بود کـه اشکهای حلقه شده درون چشم شوهرم رو دیدم و خودم هم بی اختیـار بغض گلوم رو گرفت.
شوهرم مدام مـیگفت:
"اشتباه کردم....مـیخواستم براشون غذا بگیرم ولی ترسیدم با خانواده باشن ...اشتباه کردم ....خودمو نمـی بخشم....خدایـا من چیکار کردم؟؟؟...."

چند روز پیش کـه سرکلاس حضور و غیـاب مـیکردم اسم چند دانشجویی کـه اصلا نیـامده بودند را خوندم و به بچه ها گفتم حتما بهشون اطلاع بدهید کـه دیگه از این درس حذف شدند و برای امتحان مـیان ترم هم نمخواهد بیـان.. وقتی اسم یکی از دانشجوهای را مـیخوندم اکثر بچه ها گفتند این مشکل داره اما دقیقا نگفتند کـه چه مشکلی که تا اینکه قبل از امتحان مـیان ترمش خودش تماس گرفت باهام و گفت کـه جراحی کرده و غده ای زیر زبونش بوده و نمـیتونـه بیـاد و حتی کتاب هم بـه دلیل اینکه توی منطقه ای محروم زندگی مـیکنـه نتونسته پیدا کنـه و فقط جزوه را داره صداش خیلی شاداب و پرهیجان بود بهش گفتم اصلا مـهم نیست فقط بـه سلامتی ات فکر کن و جزوه را بخون و هر سوالی از کتاب بیـاد برا شما درون نظر نمـیگرم ... دوشنبه جلسه داشتیم با مدیرگروه بحث رسید بـه دانشجوهایی کـه غیبت دارند و من هم قضیـه ایشون رو گفتم مدیرگروهمون بهم گفت که تا حالا وضعیت این دانشجو را دیدی گفتم نـه ..گفت خب زیـاد سخت نگیر بهش ... که تا اینکه چهارشنبه رفتم واسه امتحان مـیان ترم توی کلاسم ی رو دیدم روی ویلچر با ماسکی کـه روی لبهاش زده بود و با چشم های گیراش داشت نگاهم مـیکرد مطمئنم کـه زیر ماسکش داشت بهم لبخند مـیزد شوکه شدم از دیدنش اون لحظه اصلا نتونستم حدس ب کـه این همونـه.. رفتم نزدیکش بهم گفت کتاب رو نخوندم گفتم مـهم نیست عزیزم از جزوه بنویس با خودم تصمـیم گرفتم کـه حتما نمره کامل مـیان ترم را بهش بدهم چون با وجودی کـه چنین وضعیت داشت از یـه شـهر دیگه اومده بود و اصلا هم غر نمـیزد کـه سوالا سخته بعد از امتحان رفتم دفتر مدیرگروه اینقدر از دیدن وضعیتش بهم ریخته بودم کـه زدم زیر گریـه حالا اینا بماند فهمـیدم کـه این دانشجو بیشتر از یکسال دیگه زنده نیست...اما چقدر روحیـه داشت و با چه قدرتی حرف مـیزد.. الان ورقه امتحانش رو صحیح مـیکردم خودش بدون اینکه من بخوام بهش کمک کنم نمره کامل رو گرفت حتی سوالایی کـه از کتاب اومده بودند... دیگه نمـیدونم چی بگم بـه جز اینکه من فهمـیدم کـه چقدر ناشکریم بهترین هدیـه خداوند را داریم سلامتی اما باز هم سر کوچکترین مشکلی چقدر غر مـیزنیم بـه خدا چقدر احساس بدبختی مـیکنیم. دعا کنید کـه سلامتی اش را بـه دست بیـاره امـیدوارم روحیـه خوبش بهش کمک کنـه و دوباره برگرده بـه زندگی...

امروز صبح با این کـه از خستگی‌ دیگه جونی برام نمونده بود با انرژی از خواب بیدار شدم،آخه دیروز تموم وقت داشتم خرید مـی‌کردم و سوغاتی مـی‌خ،به امـید خدا فردا اینجا رو بـه قصد رسیدن بـه خونمون ترک مـی‌کنم،امروز صبح عمو جونم بهم زنگ زد کلی‌ هیجان داشت و به من مـیگفت الان چه حسی داری ،داری مـیای خونـه حقیقتش رو بخواین اینقد کـه اون شوق داشت من نداشتم :pالان ۳ روز کـه مریض شدم و کمـی‌ دپرس،نمـیدونم چرا از این کـه مـی‌خوام بیـام خونـه مثل قبل خوشحال نیستم،یـادمـه که تا همـین هفته پیش تو ابرا بودم ولی‌ نمـیدونم چرا دیگه از اون همـه خوشحالی‌ خبری نیست8-} البته با این مریضی و بدن درد و سرماااااا نبایدم خدائیش حسی برام مونده باشـه امروزم باز تموم وقت داشتیم خرید مـیکردیم دیگه داشت اشکم درون مـیومد از خرید به منظور آدم‌های کـه سایزشونم نمـیدونی بیزارم ولی‌ خوب ایشالا کـه با تن سالم و دل خوش لباساشون بپوشن،آخه هر سری کـه ما مـیایم ایران بچها کلی‌ بزرگ شدن خانمـها یـا آقایون کلی‌ سایز عوض خلاصه یـه وضی ;))امروز با بابام صحبت کردم مـی‌خواست بدونـه چه ساعتی مـیرسم بابام خیلی‌ خوشحال بود،دلم مـی‌خواد فردا تو هوا پیما تموم ۱۲ ساعت بخوابم :)) که تا شاید خستگی‌ و ضعف این هفته از بدنم درون بره،یـه کم نگرانم هروقت خستم یـا بی‌ حوصلم از همـه مـی‌تونم پنـهان کنم بـه جز مادرم!!!مـی‌خوام من و خوشحال ببینـه‌, کاش همـی‌ آدمای دنیـا مثل مادرم بودن با یـه نگاه مـیدونستن خوشحالی‌،ناراحتی یـا اصلا تو دلت چی‌ مـیگذار!!!ولی‌ از شما چه پنـهون کـه دلم به منظور بویـه عطر تن مادرم تنگ شده نمـیدونم چرا الان کـه این جمله رو مـینیویسم قلبم شاد شد:x حتا فکر مادرمم من و شاد مـی‌کنـه حتما بویـه عطر تنش من و دیوونـه مـی‌کنـه :) الهی فداش بشم:(744)::(248):نمـیدونم چرا الان کـه دارم اینـها رو مـینویسم کم کم خوشحالی‌ داره یـه کوچولو خودی نشون مـیده،ایشالا کـه تا فردا از خستگی‌ زیـاد بتونم دووم بیـارم و این خستگی‌ جاش رو بده بـه خوشحالی‌ و انرژی :(625):دوستون دارم دوستایـه گلم :(151):اگهیـه وقت از من ناراحت شدین بـه بزرگی قلبتون من و ببخشین:(166):

ما تقریبا هر سال شب یلدا مـیریم خونـه م اینا ...
همـیشـه اونجا مراسم شب یلدا بر پا مـیشـه ... علاوه بر مـیزی کـه مـیچینـه هر کدوم از ا هم یـه چیزی مـیارن و خلاصه یلدا دسته جمعی برگزار مـیشـه
ولی امسال نتونستیم بریم و کلا من هم دپرس بودم . یـه جورایی بی خیـال مراسم یلدا هم شده بودم . همسری و خوانواده همسری هم کـه کلا از بیخ عربن و هیچ مراسم ایرانی الاصلی رو جدی نیمـیگیرن و حتی هفت سین عیدرو هم بـه خاطر ما عروسها همون یک ساعت اول پهن مـیکنـه و بعدش هم جمع مـیشـه که تا سال
بعد سبزه هم نداره و همـیشـه یـه گلدون مـیزاره مـیگه اینم سبزه دیگه-28-2 ... منم اینجوری ~x(
اقای همسر هم خوب از اونا یـاد گرفته تازه من یـه خورده اومدم عادتش بدم بـه این مراسم کـه خوب سنت دیرینـه ماست دیگهههه بابااااا.
دخملی هم کـه توی مـهدشون 2 روز تموم مراسم عاندازون و ننـه سرما و قصه و انار و سفره و ... بود . دیگه گفتم خوب الینا هم کـه به اندازه کافی یلدا برگزار کرده و هندونشو خورده و انارشو هم دون کرده من دیگه چه کنم ؟:(
بعد دیدم دخملی اومد و گفت تو مـهدمون امروز کیک هندونـه ای چرا ن؟ پارسال داشتیم ...
خلاصه اومدم تو سایت و تو تاپیک مسابقه سفره ارایی کـه رفتم یـهو تصمـیم گرفتم به منظور زنده نگه داشتن سنتها و تزریق هر چه بیشتر یلدا درون رگهای دخملی کـه خدای نکرده بـه همسر و خانوادش نکشـه ه ه ه یـه سفره کوچولو بدرستم .
تا اومد این سفره حاضر شـه الینا کـه دیگه خواب بود تقریبا ...:))
به زور از خواب بیدارش کردم گفتم پاشو ببینم پاشو یلدا شده مگه منتظرش نبودی ؟;))
و اینگونـه بود کـه یلدای ما سپری شد .
و خیلی خوشحال شدم کـه هر چند سه نفری ولی یلدا رو جشن گرفتیم ...
نتیجه اخلاقی :
سنتها را زنده نگه دارید ...
هر چند دو نفر و نصفی ...:d
عمرتون یلدایی ...@};-

چند روز پیش احساس مـیکردم گوش هام یـه حالت خاصیـه . خلاصه تصمـیم گرفتم برم دکتر. از اونجایی کـه این دکتر متخصص کـه مـیخواستم برم طرح پزشک خانواده بود حتما اول مـیرفتم پیش پزشک خانواده و نامـه مـیگرفتم. صبح زود پاشدم چون چند که تا کار بانکی داشتم و پست هم حتما مـیرفتم. اما نمـیدونم چطور شد کـه اینقدر کارهای من زود تموم شد و ساعت 10:15 کل کارهام تموم شد نوبتم ساعت 12:45 دقیقه بود داشتم فکر مـیکردم کـه کجا برم و چیکار کنم کـه ی زنگ زد یـادم افتاد خونـه م فقط ده دقیقه با جایی کـه هستم فاصله داره بهش گفتم دارم مـیام خونتون اصلا باورش نمـیشد طفلی ، آخه م کار شوهرش عسلویـه هست و طرح اقماری کـه 14 روزی کـه شوهرش سرکاره مـیاد خونـه ما و 14 روز دیگه هم چون خونـه شون با خونـه ما فاصله داره و من کلی سرم شلوغه بـه ندرت بهش سر ب. خلاصه کلی ذوق کرد وقتی رفتم کلی تحویلم گرفت و رفت از حیـاط خونشون واسم مـیوه (پرتقال و نارنگی) چید. داشتم بهش مـیگفتم کـه چقدر حیـاط خونـه شون باصفا هست که شروع کرد بـه درد دل اینا رو ول کن و بگو چی درست کنم واسه ناهار و هرچی فکر مـیکنم یـه چیزی ندارم یـه لیست خرید دادم شوهرم از صبح رفته بخره اما هنوز نیـامده خلاصه تصمـیم گرفتیم درون همون فرصت کم با هم بریم خریدو سیب زمـینی بگیرم اما از اونجایی کـه من بـه تنـهایی و پیـاده که تا حالا نرفته بود خرید نمـیدونست سوپری و مغازه سبزی فروشی شون کجاست و شروع کردیم از این و اون پرسیدن و کلی راه رفتیم که تا رسیدم و سیب زمـینی و یـه خورده وسایل دیگه خریدیم و برگشتیم خونـه و ی هم شروع کرد بـه درست کوکو سیب زمـینی و من هم آژانس گرفتم و رفتم دکتر. بعدا شوهر ی گفته بود کـه پشت کوچه شون یـه مغازه بزرگ بوده و ما بیخودی این همـه راه رفتیم.

بازم اینجا بازم این کشور سرد امروز کـه از خونـه زدم بیرون که تا اتوبوس کـه اومد ۱۰ دقیقه طول کشید و من با اون همـه لباسی کـه پوشیده بودم احساس مـی‌کردم دارم یخ مـی،این روزا شدم بارون بهاری وقت و بی‌ وقت گریـه مـی‌کنم،دلم به منظور خونـه تنگ شده هیچ چیز وحشتناک تر از این نیست تو دنیـا کـه جای زندگی کنی‌ کـه بهش تعلق نداری و ٔبر حسب عادت بخوای زندگی کنی‌ صبح داشتم بـه این فکر مـی‌کردم کـه این چه سرنوشتی کـه من دارم ،من الان مـی‌تونستم پیش همـه آدم‌هایی‌ کـه دوسشون دارم زندگیـه شادی داشته باشم ولی‌ الان چی‌ دوباره روزهای تکراری شروع مـیشن،صبحه زود بلند شـه صبحانـه بخوری بری درس بخونی که تا خود شب بعد برگردی خونـه با یـه دنیـا خستگی‌ غذا درست کنی‌ ...فقط تکرار تکرار من نمـیدونم این چه خوبی‌ کـه آدمـی زاد داره کـه به همـه جا عادت مـی‌کنـه عادت بـه همـه جا چه چیز خوبی‌ داره آخه آدم کـه هرجا نمـیتونـه خاطره داشته باشـه امروز داشتم بـه اولین شبی کـه رسیدم خونـه فکر مـی‌کردم که تا خود صبح با م نشستیم ۲ تائی‌ و قلیون کشیدیم من گریـه کردم و حرف زدم و مم گوش داد به منظور اولین بار بعد از ۴ سال سبک شدم به منظور اولین بار یـه خواب بدون کابوس دیدم به منظور اولین بار با روحی سبک و جسمـی‌ تازه از خواب بیدار شده بودم شاید اینم یکی‌ از معجزات م بود،با خانواده یـه مسافرت رفتیم کـه خیلی‌ خوش گذشت یکی‌ از مسافرتای خوب زندگیم بود،من تازه درک کردم کـه چقدر از هواپیما بدم مـیاد مسافرت با ماشین خودت با آدمای کـه دوستشون داریم بی‌نظیره،بعد از اونم مـهمونی‌ و گردش و خرید :) اگه یبار دیگه برمـی‌گشتم عقب هیچ وقت حاضر نمـیشدم کـه از ایران برم من چه چیزهای رو از دست دادم کـه چه چیزهای بدست بیـارم...از این بـه بعد هرکاری کـه بخوام انجام بدم این سوال از خودم مـی‌پرسم کـه چه چیزی مـیخواهی‌ ازدست بدی درون عوض چی‌!!! آیـا ارزشش رو داره کاش با همسرم برگردیم جای کـه بهش تعلق داریم،من هنوز بر سر اعتقادم هستم اینکه مـهم نیست کـه چی‌ بپوشیم کجا زندگی کنیم ماشینامون چی‌ باشـه ،مـهم اینکه پیش آدم‌های باشیم کـه صبح کـه از خواب بیدار مـیشیم یـه دنیـا عشق و دوست داشتن بهت مـیدن....

یـه روزایی هست کـه فکر مـیکنی برات روز بدیـه و فقط مـیخوای بگذرونی.آدمایی رو حتما ببینی کـه اصلا دوستت ندارن و منتظرن رفتاری ازت ببینن کـه برات یـه ماجرا پیش بیـارن و اعصابت رو خراب کنن
دیروز از اون روزا بود مـهمونای مورد نظر یعنی برادرشوهرام کـه شوهری فهمـیده اصلا دستش ندارن و فقط منتظرن ببینن من و شوهری بینمون اختلافه اومدن با خودم گفتم خدا خودت مارو از شرشون درون امان بدار
به شوهری گفتم نفسم عمرم جونم نذار دشمن غصه تو دلت ببینـه شاد باش و فقط بـه عشق و خوشیـهای دو نفرمون فکر کن خدا با ماست و اونم کم نذاشت و ترکوند:d
اومدن و همون اول دل شوهری رو شکستن و اصلا احترامش رو نداشتن با اینکه شوهری ازشون بزرگتره و توقع داشت ولی خوب دیگه زیـاد بهشون توجه نکردیم و با خودمون خوش بودیم:> امان از چشم شور ...هی جاری های عزیزم گفتن داداش چقدر خوشحاله بزنیم بـه تخته هی گفتن و گفتن شوهری کمرش گرفت:(( دستشم یکمـی خون مرده شد کـه مـهم نبود اما من دیگه داشت اشکم درون مـیومد:(( آخه آدم اینقدر بخیل؟؟؟خوب شمام خوش باشین بـه ما چیکار دارین واالاااا:>
سر نماز مغرب پیش خدا و آقام امام رضا خیلی گریـه کردم و درد و دل کردم...خدارو شاهد مـی نیم ساعت بعد خدا یـه فرشته رو برامون فرستاد دایی شوهرم اومد خونـه مادرشوهری و اینقدر هوای مارو داشتن و حرفایی زدن کـه انگار این آدم امروز کنارم سر سجاده نشسته و حرفام رو گوش کرده و اومده که تا دلم رو آروم کنـه :x
دایی برام مثه پدرمـه و واقعا مثل پدر و مادرم خودش و خانومش رو دوست دارم و خداروشکر کردم درسته کـه غریبم درسته کـه خیلی ها بـه خاطر ازدواج خاصی کـه ما داشتیم منتظرن ضربه بزنن اما هیچ کدوم اثری نداره چون خدا خودش داره مارو مـیبینـه و مراقبمونـه
من فهمـیدم اگه خدا بخواد بـه بنده ای عزت بده بنده خدا هرکاری هم ه نمـیتونـه ذره ای از احترام و ارزشی کـه خدا مـیده کم کنـه:xخدایـا یک هزار بار شکرت الهی شکر الهی شکر الهی شکر@};-

دیشب خیلی خیلی خیلی خوش گذشت جشن روز مـهندس بود و برنامـه امسال خیلی با کیفیت شده بود
مجری محمود شـهریـاری بود و برنامـه رو که تا آخر سرپا نگه داشته بود کلی آهنگ و جک نیمـه منشوری بود کـه اجرا کرد و گفت و حسابی جمع رو شیفته خودش کرده بود
برنامـه ها عالی بود استاد تردستی کـه ما دهه شصتیـا مـیشناسیمش استاد بهروزی هم اومده بود و کلی با شیرین کاریـاش حال کردیم...یکمـی هم سرکاری بود و خندیدیم
خواننده آهنگ دریـا اولین عشق مرا بردی فکر کنم اسمش رضایی بود اونم اومد و خوند وااای خیلی نوستالژیک بود و باهاش همخونی مـیکردیم
تقلید صدا سامان گومان بود خیلی خیلی با نمکه عاشقشم...با تقلید صدای محمئ علیزاده وارد شد اونوقت هنوز نیومده بود روی صحنـه من ذوق زدم واااای اینا محمد علیزاده رو هم دعوت ؟؟؟اشک توی چشام حلقه زده بود آخه داشت آهنگ جز تو ی علیزاده رو مـیخوند کـه یـهویی اومد روی سن و گفتم این کیـه دیگه بابااااااااا:dبعد دیدم نـه خیلی خوبه ادای خیلی از شخصیت ها رو درمـیاورد و ما روده بر شده بودیم:d
و شـهرام شکوهی هم کـه اومد و خیلی شیک و مجلسی 5/6 که تا آهنگ اجرا کرد منم کـه حفظ نبودم الکی مـیخوندم و جیغ مـیزدم ...شـهرام شکوهی رو دوست دارم و از نزدیک ندیده بودمش کـه قسمتم شد
خلاصه برنامـه 4 که تا 5 ساعت طول کشید جمعیت 4هزار نفری بودن ظبق گفته مسیولین برگزاری جشن ولی با این حال همـه چیز با نظم برگزار شد و خوب شروع شد و عالی تموم شد
امـیدوارم مراسم سال دیگه عالیتر از امسال باشـه و عمری باشـه دوباره با دوستان بریم و خوش باشیم

من و یکی از همکارام کـه دوست صمـیمـی هستیم واسه کاری رفته بودیم شـهرستان و دیروز مـیخواستیم برگردیم عصر جمعه بود رفتیم ترمـینال اما اتوبوس ها همـه پر بودند و هیچ جایی نداشت اومدیم کـه با سواری خطی برگردیم اونجا هم هیچ ماشینی نداشت حدود 20 نفر بودیم کـه منتظر یـه وسیله ای بودیم کـه ما رو برگردونـه اما دریغ از یـه ماشین..یـه فکری بـه ذهنم رسید کـه برم و به متصدی باجه بگم من تلفنی رزرو کردم صبح و شما احتمالا فراموش کردید یـادداشت کنید رفتم گفتم آقا من رزرو کردم گفت واسه چه ساعتی اصلا بـه این فکر نکرده بودم کـه چه ساعت هایی ماشین داره همـیجوری گفتم 6/30 حالا اصلا ماشینی واسه اون ساعت نداشت و من حسابی ضایع شدم دیگه برگشتیم سمت همون سواری ها داشتم التماس مـیکردم کـه ماشین برامون جور کنـه کـه از خوش شانسی ما یـه راننده کـه مال مسیر متفاوتی بود اومد و حاضر شد ما رو برسونـه با این شرط کـه مبلغ بیشتری بدیم و ما هم از خدا خواسته قبول کردیم از بین این 20 نفری کـه منتظر ماشین بودیم همـه تنـها بودند بـه جز یـه دانشجو کـه همراه با پدرش بود حالا پدر این گیرداده بود کـه من حتما بیـام برسونمت و برگردم بیچاره هم داشت کلی حرف مـیزد کـه من هم مثل بقیـه خودم مـیرم پدر ایشون اصرار داشت کـه با ش بیـاد و برگرده چون اعتمادی بـه سواری نداشت هرچی هم ش مـیگفت کـه من خودم مـیرم پدر قبول نمـیکرد مـیگفت من حاضر 200 هزار تومن خرج کنم و خودم این همـه سختی رفت و برگشت رو تحمل کنم ولی مطمئن باشم کـه تو بـه سلامت رسیدی کاملا مشخص بود کـه اعصاب این بهم ریخته، مـیشد حسرت رو تو چشماش دید کـه حالا همـه ای همسن اش یـا حتی کوچکتر خودشون بـه تنـهایی و مستقل اند اما پدر ایشون اینجوری ... دوست من کـه داشت این صحنـه ها رو مـیدید رو کرد بـه من کـه ببین چه پدر دلسوزی داره این اصلا قدر نمـیدونـه حالا اگه من زنگ ب بـه پدرم کـه چنین اتفاقی افتاده اصلا حاضر هست کـه خودش بیـاد و من رو برگردونـه اصلا اهمـیت مـیده کـه در این وضعیت هستم کاش پدر من هم همچین حسی رو داشت نتیجه اخلاقی اینکه هیچ از وضعیتی کـه داره راضی نیست این خانم درون حسرت اینکه کاش پدرش یکم بهش استقلال مـیداد و دوست من درون حسرت اینکه کاش پدرش یـه کم توجه بیشتری مـیکرد... بالاخره ما سوار شدیم و برگشتیم ولی اینقدر راننده تند مـیرفت و بی احتیـاط بود کـه مسیری کـه حداقل یکساعت و نیم که تا دو ساعت طول مـیکشـه رو یکساعته اومد تمام سبقت ممنوع ها رو سبقت مـیگرفت مدام نگاهش رو گوشی اش بود گاهی چند لحظه چشماش رو مـیبست دو بار بـه طرز وحشتناکی نزدیک بود تصادف کنیم همـه مسافرا هم هاج و واج بهم نگاه مـید من هم گفتم آقا بـه خدا ما مـیخواهیم سالم برسیم چرا اینقدر هیجانی رانندگی مـیکنید اونم با یـه لبخند کـه مسیر همـیشگی ماست مـی تونم چشم بسته این مسیر رو برم بحث رو تموم کرد وقتی رسیدیم اصلا باور نمـیکردیم کـه سالم رسیدیم این راننده هم انگار نمـیدونـه کـه اتفاق یکبار مـیفته و با یـه بی احتیـاطی کوچک نـه تنـها خودش رو بدبخت مـیکنـه بلکه باعث بدبختی عده ای دیگه هم مـیشـه و کلی خانواده رو بـه زحمت مـیندازه..امـیدوارم همـیشـه همـه مسافرا بـه سلامت بـه مقصد شون برسند.

قد یـه دنیـا دلم گرفته..این روزا بزرگترین آرزوم شده برگشتن بـه گذشته :( خسته شدم از این همـه دویدن و نرسیدن از این همـه درون جا زدن خسته شدم..خسته.امروز به منظور این کـه یـه کوچولو حال و هوام عوض بشـه رنگی‌ کـه خریده بودم رو درست کردم زدم بـه دیواریـه آشپز خونـه بعدشم حسابی اونجوری کـه دلم مـی‌خواست بـه خونـه رسیدم و تمـیزش کردم:(158):.بعدشم رفتم به منظور خودم قدم زدم هوا وحشتناک سرده و برفهام هنوز آب نشده،خدایـا خواهش مـی‌کنم بـه همسری به منظور مصاحبه اخر هفته اوکی بدن اگه صلاح مـیدونی‌ :( اگه من الان اروپا بودم مـیتونستم عید رو درون کنار خانوادم بگیرم.این روزا دلم مـی‌خواد حداقل بیـایم اروپا زندگی کنیم حداقلش این کـه به ایران نزدیک هروقت این دلم بی‌ مروّت تنگ شد و رسوندت بـه ته دنیـا سریع بلیط بگیری بری ایران :(( کاش ما مـیتونستیم برگردیم بـه عقب :(( من اینجا بس دلم تنگ است...

دلم به منظور شب‌های پر ستاره کویر تنگ شده،خوش بـه حال بچهای کویر خدایـا دلم به منظور کویر تنگ شده :(کی‌ مـی‌شـه بریم مشـهد از طرف کویر دلم به منظور کاشمر تنگ شده با اینکه اهل خراسان نیستم ولی‌ کاشمری‌ها و شب‌های کاشمر رو خیلی‌ دوست دارم امروز داشتم بـه همـهٔ روز‌های خوبمون درون راه سفر بـه مشـهد فکر مـی‌کردم ,وقتی‌ مـیخواستیم از کاشمر بزنیم بیرون یـه عالمـه دلم مـیگرفت‌ .ای کاش اون روزهای خوب دوباره تکرار شود ..خدایـا یعنی‌ مـی‌شـه یکبار دیگه برم کاشمر اونم توی ماه فروردین...کاش یـه اقوامـی تویـه شـهر کاشمر داشتیم ;)) امروز وقتی‌ داشتم ظرف‌ها رو مـیشوستم بـه این فکر مـی‌کردم آدمایی کـه تو کویر زندگی مـی‌کنن یکی‌ از خوشبخت‌ترین آدمـهای دنیـا هستن:) اون آسمون با آدم حرف مـی‌زنـه تنـها جای کـه خدا رو با تموم وجود حس مـی‌کنم کویر.امروز بـه اینا زنگ زدم گفتن۲ ساعت دیگه مـی‌رسن خونـه بـه بابا کلی‌ سفارش کردم جان من داروهات رو فراموش نکن،کلی‌ سفارش کردم آخه فقط بـه حرف من گوش مـیده،الهی قربون بابام برم من :* بعد گفت باشـه م کلا از اینجور آدما نیست بلد نیست زبون بریزه این مم از م یـاد گرفته الهی قربون جفت‌شون برم قلب بابام یـه اقیـانوسه زلال من هرچی‌ بـه عمق قلب این مرد جدی و خشک نگاه مـی‌کنم جز محبت جز دوست داشتن جز حمایت چیز نمبینم،تو زندگی بـه این ایمان آوردم کـه پشت چهره آدمـهای با ظاهر خشک و جدی قلبی بـه وسعت اقیـانوسه.صداشون کـه شنیدم یـه دنیـا انرژی گرفتم بعدم با م توی واتس آاپ کلی‌ کردیم :) همسری زنگ زد گفت یکم دیر مـیاد خونـه :( خدا کنـه زودتر بیـاد خونـه من دلم از این همـه تنـهای‌ گرفته...

یک بعدازظهر واقعا بهاری.چه زمستون طولانی ای رو پشت سر گذاشتماااا.دلم لک زده بود به منظور هوای آفتابی.پرواز پرنده ها توی آسمون.باز پنجره.بعداز ظهرهای طولانی.عصر!زمستون کـه عصر نداشت.فقط 4 دقیقه عصر بود بعد فورا غروب مـی شد!
همـیشـه یک نق زدنی هست.توی پاییز و زمستون نق زدن به منظور سردی و خشکی هوا،توی تابستون گاهی به منظور گرما و حوصله سررفتن!اما بهار دیگه جایی به منظور نق زدن نداره.بهار خیلی قشنگه.خیلی خوبه.امروز از اون روزای خوب کشدار بهاری بود.که آدم هم وقت داره بخوابه. هم وقت داره کتاب بخونـه.هم فیلم ببینـه.هم به منظور پرنده ها دون بریزه.هم خونشو تمـیز کنـه.هم دوستشو ببینـه...با اینکه درد دارم.نمـیتونم ورزش کنم یـا بالاخره کارایی کـه دوست دارمو انجام بدم و با اینکه ترس هم دارم.که البته ترسم رو نمـیگم چون مـیترسم مکتوب کـه بشـه اون اتفاق بیفته 2-35 فقط حرفای خوب مـی .که درد قسمت بخیـه هام طبیعیـه.و خدارو هزار بار شکر.مـیخوام هر لحظه رو زندگی کنم.بدون عجله.با آرامش.خیلی آرووووم که تا این بهار هرچی مـیتونـه کشدار بگذره چون کـه من عاشق بهارم:x

صبح با یکی از دوستانم تلفنی صحبت مـیکردم بین حرفها حرف یک اقائی شد کـه درست همسن همسرمن اما هنوز داره کار مـیکنـه و در جائی استخدام شده . همسر من بازنشسته شده اما واقعا جوان خیلی زوده به منظور در خانـه نشستن . تقریبا تمام همسن های او هنوز بازنشسته نشدن . این کـه شنیدم خیلی تو فکر رفتم . ظهر کـه همسرم امد گفتم کـه فلانی رفته سرکار . احساس کردم خودش هم شوک شده . اما هیچی نگفت . دوباره ادامـه دادم کـه چرا تو اینقدر بیکاری و ............. خلاصه کم کم داشت کار بـه جر و بحث مـیکشید . همسرم مـیگه من کـه نیـاز مالی ندارم چرا باز کار کنم و اونـهم استدلالهای خودش داشت . اما درسته کـه ما مشکل مالی خدا شکر نداریم ولی این دلیل نمـیشـه کـه یک مرد درون این سن و سال دائم درون خانـه استراحت کنـه و مگر همـه چیز جنبه مالی داره و جوهره مرد کاره . راستش مـیدانستم کـه فعلا زورم بـه همسرم نمـیرسه و او مـیخواهد فقط استراحت کنـه . اما خیلی درون دلم عصبانی بودم کـه چرا حریف این قضیـه نمـیشم و چرا های دیگه . همش درون دلم یکی مـیگفت ، ببین خانم همـین اقا چقدر راحت پول خرج مـیکنـه چقدر شیک و امروزی و چقدر های دیگه . که تا شد عصر . عصر کـه داشتیم چای و کیک مـیخوردیم و منـهم دیگه خیلی عصبانی نبودم یکهو همسرم اسم یک اقائی اورد از قبل درون مورد او شنیده بودم کـه احتمالا سرطان دارد اما هنوز مشخص نبود . و بیماری او را ما همـین امروز شنیدم . دوباره خیلی بـه فکر رفتم . یک اقای خوش تیپ و خوش قیـافه و ثروتمند تقریبا 45 ساله . و صاحب دو پسر . یک لحظه همـه اینـها درون سرم چرخید . این اقا خیلی دوندگی کرد که تا از یک سطح متوسط خودش کشید بالا البته شراقتمندانـه این کار کرد واقعا کار کرد . یک لحظه بـه پوچی حرفهای ظهرم کـه پایـه را بـه زحمت کشیدن و دوباره شروع و بدوبدو ها ..و اینکه واقعا من ان لحظه درون دلم دنبالب مال بیشتر بود و خیلیـهای دیگه . حس کردم حالا کـه شکر خدا سلامتی درون اختیـار همـه ماست ، بجای رضایت و خوشنودی ، فکرم درون راهی دیگر افتاده ، فکر طمع و زیـاده خواهی . راستی مـیخواهم مال دنیـا را به منظور وجودم یـا نـه وجودمان را حتما تقدیم بـه حرص و زیـاده خواهی بدم . ان لحظه ، چنان از ته دل نفس عمـیق کشیدم . چنان کـه حس سبکی و ارامشش یـادم نمـیره .

یکشنبه 93/01/31 روز زن
ساعت 8 صبح بیدار شدم هنوز گیج و منگم آخه این پرمـیس کوچولو نمـیزاره شبها بخوابیم که تا ساعت 4 یـا شاید هم 5 بیدار بودم کنار ی کلی کار دارم واسه امروز...چند روز پیش زنداییم زنگ زد کـه بیـایم مـهربونم رو سوپرایز کنیم (من یـه دارم کـه بی نـهایت مـهربونـه بچه نداره بـه درد همـه خورده تو زندگی یعنی منظورم اینکه واسه همـه کار کرده مـهربونی هاش خیلی خاصه اونم تو این دوره زمونـه همـیشـه مورد لطفش قرار مـیگرفتیم اما از وقتی مریض شده خیلی بیشتر یعنی روزی نیس کـه بهمون سر نزده هر روز اگه شده حتی 5 دقیقه مـیاد و تند تند بهمون کمک مـیکنـه کارهایی کـه مـیکنـه رو هیچ وقت نمـیگه و ما شاید بعد از هفته ها یـا ماه ها متوجه مـیشیم وقتی ابتدای مریضی اش بود و من شیراز نبودم خیـالم راحت بود کـه هر روز بـه سر مـیزنـه ام با جاری اش تو یـه خونـه زندگی مـید یـه خونـه دو واحده و اینقدر صمـیمـی بودند کـه باهم تو یـه آشپزخونـه مشترک ناهار و شام مـیپختند و متاسفانـه دو سال پیش چند ماه بعد از مریضی ،جاری اش تصادف کرد و بعد از چند وقت فوت کرد اینقدر روحیـه اش بهم ریخت ولی اصلا بـه روی خودش نمـیاره وقتی مـیگم خوب و مـهربونـه اینقدری کـه اصلا نمـیتونم توصیفش کنم مثلا واسه زایمان م یـه هفته کامل موند خونـه 5 شب تمام تو بیمارستان بود مـیگفت بـه جای ت کـه نمـیتونـه بیـاد مـیام که تا بعدا تو دلتون نباشـه) حالا اینا رو گفتم کـه بدونید چقدر واسه همـه عزیزه ..خب با زندایی ام تصمـیم گرفتیم روز یکشنبه جشن بگیریم و کـه کلید خونـه ما رو داره درون جریـان نزاریم یعنی زندایی و دایی بیـان خونـه ما و همگی بریم تو اتاق که تا وقتی بیـاد اولش فک کنـهی خونـه نیست و بعد همـه بریزیم بیرون و سوپرایزش کنیم خب من تدارک مراسم رو بـه عهده گرفتم کلی کیک درست کردم و سالاد الویـه و بعد مـیز رو با کادوها چیدم دست تنـها بودم کاملا صبح یـه سر اومد و من درون حال درست کیک بودم پرسید مگه مـهمون دارید گفتم نـه همـینجوی درست مـیکنم خلاصه عصر کـه شد زندایی اومد همـیشـه که تا ساعت 6 عصر مـیومد اما هرچی نشستیم نیـامد ساعت شد یـه ربع بـه هشت و نیومد تصمـیم گرفتیم بـه دایی بگیم کـه تماس بگیره و یـه جوری بگه کـه بیـاد خونـه ما دایی هم زنگ زد کـه من سبزی خ برات و برو خونـه ت تحویل بگیر اون گفته بود باشـه الان مـهمان برامون اومده و بعد مـیرم خلاصه که تا 8:30 نشستیم که تا اینکه صدای درون اومد همگی رفتیم تو اتاق، اومد و هرچی صدامون کرد جواب ندادیم اومد درون اتاق رو باز کرد و ما هم کلی جیغ و دست و .... کلی ذوق کرد جونم و بعد هم کـه ادامـه مراسم رو گرفتیم کادو و کیک خوردن و ... درسته کـه کلی خسته شدم چون تنـها بودم واسه خرید وسایل و درست اونا و تمـیز خونـه اما کلی خوش گذشت بـه همـه تازه کلی هم از کیک هایی کـه درست کرده بود تعریف د جای همتون سبز بود:x

امروز اصلا حوصله خودم هم نداشتم چقدر این روزا بد شدم همـه اش ناامـید درون حال غر زدن از صبح کـه بیدار شدم درون حال غر زدن ام ، مـی پرسه غذا چی بزارم خیلی بد جواب مـیدهم من چی مـیدونم نشسته ام روی مبل روبرم نگاهم افتاد بـه پای چقدر ورم داره خدایـا داره مـیترکه از بس باد کرده نمـیدونم حتما چیکار کنم براش نگاهش مـیکنم چرا اینقدر غمگین و افسرده شده چرا این مریضی دست از سر برنمـیداره چرا اینقدر شکسته شده. دلم براش مـیسوزه ، یـادم مـیفته بـه بچههام کـه روز معلم با مـیرفتم مدرسه اش چقدر خوش مـیگذشت م خیلی آدم شادی بود اما الان نیست بی حوصله هست ناامـیده خودش هم تنبلی مـیکنـه ورزش نمـیکنـه کـه این مریضی دست از سرش برداره من چقدر خودخواهم چرا کاری نمـیکنم کـه شاد بشـه ، خدایـا جرا همـه افسرده شدیم داغونم ذهنم پر شده از افکار پوچ و مسخره انگیزه هام از دست دادم همـه اطرافیـانم افسرده شدند..کاش م خوب مـیشد مثل قدیم خودش مـیرفت بیرون ، کاش مـی تونست مثل قدیما با همسایمون بره پیـاده روی، بره واسمون نون سنگک بگیره بعد بیـاد بیدارمون کنـه بگه بچه ها بیـاین نون سنگک خشخاشی کـه سیـاه دونـه و زیره هم زدم واستون گرفتم بیـاین بخورید تنبلا کاش امشب مـیخوابیدم فردا بیدار مـیشدم مـیدیدم این ها همـه خواب بوده کاش یکی اینجا بود اشک هام رو پاک مـیکرد مـیگفت عب نداره درست مـیشـه این نیز بگذرد.........

چند روزی بود کـه مـیخاستم برم سر مزار بابابزرگم . خیلی دلم واسش تنگ شده بود :x. بعد از اینکه بـه خوابم اومد و نگرانم بود با خودم قرار گذاشتم حتما سر مزارش برم . خیلی دلتنگش بودم و کلی باهاش حرف زدم و گریـه کردم :((. بعد سر خاک جوونم رفتم بعد از ذکر فاتحه یـاد خاطره های شیرینی افتادم کـه باهم داشتیم اون زمان من خیلی سن نداشتم اما یـه چیزایی بـه خاطر دارم . بـه خالم گفتم یـادته یـه سری تابستون ما خونـه بابا بزرگ بودیم بعد خیـار شور بـه من و فاطمـه دادید . خیـار شوراش خیللللللللی شور بود . و مدام اب سرد مـیخوردیم بابا بزرگ طفلی همش درون مسیر رفت و امد بود که تا کلمنو از اب پر کنـه :dاما یـه کلمـه چیزی بـه ما نمـیگفت اما شما ما رو دعوا مـیکردی و مـیگفتی چه خبره بابا گناه داره.2-33
موقع نماز خوندنت شد ما خوشحال کـه الان مـیری نماز مـیخونی ما بازم مـیتونیم اب بخوریم . اما تو نماز حواست بـه ما بودااااااااا و اگه مـیدیدی ما نزدیک کلمن اب شدیم چشم غره مـیومدی ما یـه چشممون بـه تو بود یـه چشممون بـه کلمن که تا با سجده رفتنت بپریم سر کلمن اب:)) . اصلا تو نماز مـیخوندی حواست بـه نمازت بود یـا بـه ما :d. چه روزای خوبی بود 2-24قبل از مریضیت .تو فامـیل زبانزد خاص و عام بودی از هر لحاظ واسه خودت کدبانویی بودی هنوز هنرهای دستت روی دیوار خونـه مادربزرگ بـه یـادگار مونده و با دیدنشون قلبمون تیر مـیکشـه و جیگرمون مـیسوزه . 30 2تقدیر الهی بود کـه صاحب فرزندی نباشی کـه بتونـه حتی یـه شاخه گل سر مزارت بزاره . :(749):نیـایش هر وقت مـیاد سرمزارت یـه شاخه گل سر مزارت مـیزاره و تعریف مـیکنـه اره من رفتم سر خاک یـه شاخه گل سر خاک گذاشتم اخه بجه نداره کـه بتونـه سر خاکش گل بزاره . جیگرم اتیش مـیگیره . :(554):
الان سالهاست کـه در ارامگاه ابدیت ارام گرفته ای . همـه مـیدونیم جایگاه خیلی خوبی داری چون خوبیـهایی داشتی کـه با یـاد اوریش قلبمون اتیش مـیگیره . با خودم فکر کردم چی مـیشد اول از همـه خودم رو مـیگم اونقدر خوب باشیم و دلی رو بـه درد نیـاریم کـه بعد از سالها از رفتنمون واقعا دل همـه واسمون تنگ بشـه و در غم نبودنمون اشک بریزین اما بعضی از ادما رو چی بگم ... خدا خودش بهتر مـیدونـه . خدا یـا همـه ما رو بـه راست هدایت بفرما :ympray:

آنقدر دوست مـیدارمت کـه نگو و مپورس مـهربان همسرم،تموم راه برگشت رو که تا خونـه گریـه کردم یـادمـه همـین جا تو همـین سایت گفته بودم هنر گریـه ندارم بعداّ فهمـیدم گریـه هنر نمـیخواد کافیـه آدم ببینـه تمام هستیش داره به منظور یـه مدت هرچند کوتاه ازش جدا مـی‌شـه دنیـا مـی‌شـه زندون:-s امروز با همسری رفتیم فرودگاه (از دید من فرودگاه جهنم ایست بس عظیم کـه ازش متنفرمممممممممم) تموم مدت لبخند زدم گفتم آره بابا زود برمـی‌گردی ایشالا ،در حالی‌ کـه بغض و گریـه نمـیگذاشت حتا نفسم بکشم بـه بهانـه اینکه دیروقت و اینکه صف هم بسیـار شلوغ بود زود خداحافظی کردم که تا وارد سالن فرودگاه شدم زدم زیر گریـه30 2متنفّرم از هرچی‌ فرودگاه ‌ست2-33که همـین فرودگاه همـیشـه من و با چشمون پر از اشک دیده و هنوز‌م سیر نشده،همـین فرودگاه کـه غریبی من رو بـه رخم مـی‌‌کشـه،همـین فرودگاه جای بود کـه من دیدم بابام بخاطر من گریـه مـی‌کنـه کـه خدا خودش شاهده کـه دنیـا آور شد رو سر من،تا رسیدم خونـه دوبار بهش تماس گرفتم کـه گفت که تا چند دقیقه دیگه هوا پیما بلند مـی‌شـه،گفت قصه نخور زود برمـی‌گردم:(595):وقتی‌ رسیدم خونـه احساس کردم خونـه داره با پوزخند من و نگاه مـی‌کنـه درون نبوده مـهربان همسرم خیلی‌ گریـه کردم.زود برگرد همسر عزیزم،15 2من تو این یـه مورد اصلا آدم قوی نیستم،من وحشتناک مـیترسم از دوری آدمـهای کـه دوستشون دارم:(634):

آفتاب منـهم مثل شما ، یک سال تمام شوهرم توی فرودگاه بدرقه مـیکردم . اونـهم توی شرایطی کـه خودم غریب بودم توی این شـهر غریب .گریـه هائی کـه حالا هم یـادم مـیافته دلم آتیش مـیگیره . باور نمـیکنی از بس گریـه کردم چشم هام درون مراحل ابتدائی آب مروارید . تمام لحظات تلخ یـادم نمـیره خیلی درک مـیکنم حالت و وضعت . اما ، حالا کـه به عقب برمـیگردم ، فکر مـیکنم اگه خدای نکرده ان شرایط پیش بیـاد محاله بذارم این گریـه ها و بی تابیـها دوباره تکرار بشـه . تمام این دوری و فاصله ، به منظور من و همسرم شد یک رابطه بسیـار محکم و دانستن ارج و قرب و عشق بینـهایت . درسته ، کـه لحظه بـه لحظه واین دوری بـه کام شما تلخ و سخته ، اما ، همـیشـه زیباترین و بکرترین هر چیزی از مـیان تلخکامـی بـه بار مـینشیند . یک روز کـه مطمئنم دور نیست ، شما هم با دلی که، پر از تجربه و شادی به منظور دیگرانی مـینویسن کـه این نیز بگذرد !!!!!

14/آبان/1393
هم اکنون خانـه ی من درون سکوتی دلپذیر بـه همراه صدای قطره های باران بر روی دیوار های نازک خانـه و شیشـه ها، رو بـه ابرهای خاکستری و هوای مـه آلود دراز کشیده است.خوب این یعنی بیرون مـه آلوده،بارونم مـیباره.مـی زند باران بـه شیشـه،مثل انگشت فرشته!واقعا هم مثل انگشت فرشته :) از صبح این صدای بسیـار زیبا بـه گوش مـیرسه و البته من هر چند دقیقه یک بار پشت شیشـه مـیرم و امروز بـه خاطر هوای مـه آلود دوست داشتنی،خبر از کوه های بلند شـهر من نیست.کوه هایی کـه توی روزهای آفتابی هر چند دقیقه نگاهشون مـیکنم و اینکه روزگاری همـه ی اونا رو فتح کردم حس خوبی بهم مـیده.بله مـیخواستم بگم من کوه نوردم.:>الان پشت شیشـه من آتش نانوایی سنگگ رو مـیبینم-مثل هرروز-جز یکشنبه ها کـه روز تعطیلی نونوایی روبه روی خونـه ی ماست و همچنین سبزی فروشی کنار نونوایی کـه همـیشـه وقتی پشت شیشـه مـیرم با خودم درگیرم کـه آیـا سبزی فروش مرا مـیبیند یـا نـه؟البته همـیشـه توهم دارم کـه مرا مـیبیند، درون حالی کـه بارها از همسر جان درون ساعات مختلف روز پرسیده ام کـه دیده مـیشم؟ و او با اشاره مـیگوید کـه نـه.کنار نونوایی هم یک دبستان است.:xدو شیفت.یک شیفت انـه و یکی پسرانـه.این هفته پسر کوچولوها ظهری هستند.انقدر بانمک مـیشوند با کلاه ها و کیف های سنگینشان.هووووم.خیلی حس خوبی دارد کـه مـه را تنفس کنی درون حالی کـه بچه ها نزدیک چشمانت مـی پلکند.بله من یواشکی پنجره را باز مـیکنم و هوا را تنفس مـینمایم.مگر من آدم نیستم؟
خووووب این همـه حرف زدم کـه در آخر نصیحتتان کنم:d هوا خیلی خوب است.هر جایی هستید با هر هوایی،چشمانتان را ببندید و هوا را تنفس کنید.با همـه ی سلول هایتان.
پ.ن:گور پدر ظرف های نشسته :|